เจ้าจันทร์ผมหอม นิราศพระธาตุอินทร์แขวน

ชื่อเรื่อง	เจ้าจันทร์ผมหอม นิราศพระธาตุอินทร์แขวน
เขียน	มาลา คำจันทร์
จำนวนหน้า	177
สำนักพิมพ์ อ่านจบเมื่อ	เคล็ดไทย 22 กันยายน 2560

เรื่องย่อ

    เมื่อตอนเจ้าจันท์ย่างสาวเกิดป่วยหนักอยู่ร่วมเดือน หมอขนานใดก็ไม่สามารถแก้ไขจนเจ้าแม่ของนางฝันถึงเทวีจันทะยอดฟ้ามาบอกว่า ผมหอม อินทร์แขวน เจ้าพ่อเจ้าแม่จึงได้อาราธนาพระธาตุอินทร์แขวนอันเป็นพระธาตุประจำปีเกิดของเจ้าจันท์มารักษา และบนบานว่าเมื่อหายป่วยจะไว้ผมหอมเพื่อตัดบูชาพระธาตุอินทร์แขวน

   เจ้าจันท์รักกับเจ้าหล้าอินทะแต่เจ้าพ่อไม่เห็นด้วยเพราะเห็นว่าเจ้าหล้าอินทะเข้ากับพวกชาวใต้ ทำงานตีตราไม้ให้ฝรั่ง จึงยกเจ้าจันท์ให้พ่อเลี้ยงชาวป่าชาวดอยผู้ร่ำรวย อีกนัยหนึ่งเพราะต้องการเงินมาพยุงฐานะและทำการใหญ่ เจ้าจันท์เข้าใจเหตุผลของเจ้าพ่อแต่ขอบ่ายเบี่ยงให้เดินทางไปไหว้พระธาตุอินทร์แขวนตามที่เคยบนบานไว้เสียก่อน และด้วยหนทางไปลำบากและอันตราย เจ้าจันท์จึงต้องเดินทางโดยให้พ่อเลี้ยงนำไป ในใจเจ้าจันท์ตั้งใจว่าจะปูผมหอมลอดพระธาตุฯ หากผมหอมลอดได้นางจะกลับไปแต่งงานกับเจ้าหล้าอินทะ แต่หากลอดไม่ได้นางจะแต่งงานกับพ่อเลี้ยงตามคำสัตย์

ตัวละครสำคัญ

เจ้าจันท์ :    บุตรีของเจ้าเมืองเชียงใหม่ นางมีรูปโฉมงดงามปานเทพีจากแดนสวรรค์

เจ้าหล้าอินทะ :    ผู้สืบสายเลือดเจ้าวงศ์หนึ่ง เพียบพร้อมด้วยรูปสมบัติ และคุณสมบัติ แต่ฐานะด้อยลงตามกาลเวลาจึงจำต้องไปเป็นเสมียนป่าไม้เพื่อเก็บเงิน

พ่อเลี้ยง :     พ่อค้าชาวป่าชาวดอย มีเงินมากจากการค้าขึ้นล่อ น่าจะมีเชื้อสายกษัตริย์พม่าเนื่องบรรพบุรุษของเขาหนีราชภัยมาพึ่งใบบุญอังกฤษ

บันทึก…คนอ่าน

     ตอนแรกว่าจะเอามาตอบโจทย์ภารกิจพิชิตกองดองเป็นเล่มแรกของเดือนสิงหา แต่เอาเข้าจริงก็อ่านแล้ววางจนมาบรรลุตอนกลางเดือนกันยายน

    หยิบมาอ่านได้ 20 หน้าก็หลับค่ะ เคลิ้มไปกับคำบรรยายธรรมชาติ แล้วก็ลักษณะภาษาหงุงหงิง อ่านไปพลิกคำแปลจากเชิงอรรถท้ายเล่มไป หลับไปดื้อ ๆ จนมาติดละครรากนครา คุ้นกับคำเมืองหน่อย เลยหยิบมาอ่านต่อเพราะอารมณ์มันได้ มาเริ่มอ่านต่อเนื่องจริง ๆ ตอนถึงบทที่ 2 ที่เริ่มกล่าวถึงภูมิหลังของตัวละคร บวกกับพ่อเลี้ยง มารหัวใจของเจ้าจันท์เริ่มมีบท เท่านั้นไม่พอ มีปริศนาเรื่องชาติกำเนิดว่าถึงแม้จะรูปไม่งามแต่ก็ไม่ได้ไร้สกุลอย่างที่ใคร ๆ คิด ยิ่งพี่แกโดยด่าบ่อย ๆ ทั้งที่แค่พยายามทำดีเอาใจสาว ก็ชักจะเห็นใจ อ่าน ๆ ไปชักเลือกไม่ถูกว่าจะเห็นใจใครดี แต่ละตัวละครต่างน่าสงสารไปคนละแบบ

    นาน ๆ จะอ่านวรรณกรรมซีไรท์สักที ศักดิ์ศรีมันต่างกับนิยายอื่น ๆ จริง ๆ ประเพณีวัฒนธรรมมาเต็ม บทบรรยายไพเราะ แถมเป็นภาษาท้องถิ่น แฝงข้อคิดถึงสิ่งที่คนที่เป็นเจ้าคนนายคนควรรักษาไว้  และที่สำคัญยิ่งอ่านยิ่งสนุก