| ชื่อเรื่อง | ยามเมื่อลมพัดหวน |
| เขียน | วาณิช จรุงกิจอนันต์ |
| จำนวนหน้า | 188 |
| สำนักพิมพ์ | บูรพาสาส์น (ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 2 กันยายน 2536) |
เรื่องย่อ
การบูรเหมือนนกในกรงทองของพ่อกับแม่ ผิดกับน้องชายที่ได้ไปเรียนถึงประเทศอังกฤษ แต่ละวันการบูรต้องปวดหัวกับการรับมือผู้ชายที่เข้ามาติดพัน ซึ่งแต่ละคนต่างมีพ่อกับแม่ของเธอคอยถือหางทำให้การบูรไม่สามารถตัดรอนได้ เมื่อความเครียดสะสมมากเข้าหญิงสาวจึงขออนุญาตพ่อและแม่ไปหาน้องชายที่อังกฤษ วันที่การบูรไปถึงพาทีประสบอุบัติเหตุรถชนจนขาหัก ชงจึงอาสาไปรับการบูรให้ แต่พาทีเห็นชงเป็นคนเนื้อหอม เลยโกหกว่าการบูรแต่งงานแล้ว มีลูกสาว 1 คน และเขียนจดหมายฝากชงไปเตี้ยมกับการบูร โดนใส่ไฟว่าชงเป็นเสือผู้หญิง ให้การบูรระวังตัว ชงพาการบูรมาพักที่บ้านพี่อ้วน พี่แสด รุ่นพี่ที่ปารีสซึ่งคุ้นเคยกัน ชงพาการบูรเที่ยวปารีส ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน การบูรเห็นว่าชงออกจะสุภาพไม่เหมือนกับที่น้องชายบอกมาในจดหมาย ยิ่งเขาเจ็บตัวเพราะช่วยตามโจรวิ่งราวการบูรจึงหายกลัวชายหนุ่ม ชงเองก็เริ่มหวั่นไหวกับการบูรแบบที่ไม่เคยเกิดกับผู้หญิงคนไหน จนเล่าเรื่องรักครั้งแรกที่ทำให้เขามาอยู่ที่ปารีส 2 เดือน ก่อนที่จะย้ายไปอยู่ลอนดอนให้ฟัง จนได้มาเที่ยวด้วยกันที่ลูเซิร์น การบูรเริ่มอยากสารภาพความจริงกับชง แต่พอรู้ว่าเขาเกลียดคนโกหกก็ทำให้เจ้าตัวฝ่อไป
ชงพาการบูรมาส่งให้พาทีที่ลอนดอน น้องชายของการบูรพยายามกันชงให้ออกห่างจากพี่สาว แต่ทั้งสองได้เจอกันโดยบังเอิญ ชงอาสาพาการบูรเที่ยวลอนดอน
(ตอนที่ 12)
ตัวละครสำคัญ
 | การบูร : เพิ่งจบจากคณะอักษรศาสตร์ มาทำงานเป็นเลชาให้ ศรุต ผู้ชายที่มาติดพันโดยแม่ของเธอคอยสนับสนุน มีน้องชายชื่อ พาที ซึ่งได้ไปเรียนต่อที่อังกฤษ |
 | ชง : เขากว้างขวางในหมู่นักเรียนไทยในอังกฤษ เพราะเขามักจะคอยดูแลเวลาที่มีน้องใหม่ สนิทกับกลุ่มของพาที น้องชายของการบูร พ่อแม่ของเขาเสียไปแล้ว พี่สาวเป็นคนดูแลเขาจนโตซึ่งตอนนี้เธอแต่งงานและย้ายไปอยู่ที่อเมริกา เขาทำงานในโรงแรมในลอนดอนเลยไม่ได้ย้ายตามไป |
บันทึก…คนอ่าน
12 มิถุนายน 2554
เคยดูละครเมื่อตอนเด็กๆ คุณเจแสดงเป็นชง คุณหมิวแสดงเป็นการบูร ยังติดตรึงเป็นความทรงจำที่ประทับใจมาถึงวันนี้ จำได้ว่าเป็นเรื่องแรกๆที่มีการยกกองไปถ่ายทำที่ต่างแดน เห็น review หนังสือของคุณเหมือนพระจันทร์ใน WWR2 ก็คิดถึงเลยไปคุ้ยมาอ่านบ้าง
เป็นเรื่องราวความรักในต่างแดนที่โรแมนติกดีค่ะ เป็นนิยายรักที่สนุกได้โดยไม่ต้องมีตัวอิจฉา ความสนุกอยู่ตรงที่คนอ่านจะได้ซึมซับบรรยากาศในต่างแดนควบคู่ไปกับการเอาใจช่วยความรักของคุณชงกับการบูร ความรู้สึกแรกหลังอ่านจบ คือ ทำไมจบแค่นี้ล่ะคะ ค้างค่ะ หนังสือจบคนไม่จบ ว่าแล้วก็ไปค้นเอาเวอร์ชั่นละครใน youtube มาดูดับอารมณ์ดีกว่า
บันทึก…คนดู
เรื่องนี้ถือเป็นความทรงจำสำคัญตอน ม.ปลาย เป็นละครเรื่องแรก ๆ ของเอ็กเซ็ก ซึ่งตอนนั้นถือว่ามาแรงมาก ๆ ปกติดูแต่ละครช่อง 7 กับช่อง 3 ตามคุณย่า กับคุณแม่แต่สำหรับเรื่องนี้เพื่อนที่โรงเรียนเค้าคุยกันก็เลยดูบ้าง แต่สมัยนั้นเสาอากาศก้างปลากับช่อง 5 ไม่ค่อยจะถูกโรคกัน ภาพลาย ๆ แต่ก็ยังพยายามดู ชอบเพลงเปิดกับเสียงพี่เจเป็นพิเศษ ตอนหลัง ๆ มีขายเป็นแผ่น DVD ของคนที่เขามีเครื่องอัดวิดีโอสมัยก่อน แต่ดูเหมือนตอนสำคัญจะขายไป มาเจอที่ iflix เลยมีโอกาสได้ย้อนดูอีกรอบ
ตอนแรก ๆ ผ่านไปอย่างยากลำบาก เพราะความรำคาญ 2 หนุ่มที่มาจีบการบูร ความสนุกของเรื่องนี้เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 3 เมื่อการบูรได้มาเจอกับชงที่ปารีส ถึงแม้ว่าการบูรจะระแวงชงจนสังเกตอาการได้ชัด แต่พ่อหนุ่มช่างดูแลก็ยังมีแก้ใจพานางเดินเที่ยว ตอนพาไปหอไอเฟลน่าเอ็นดูมาก ความเป็นผู้ชายกลัวความสูงแต่ไม่กล้าบอก ในเวลาเดียวกันก็น่าสงสาร ที่เข้าใจว่าสาวที่ถูกใจมีแฟนแล้ว ตอนที่ไปเที่ยวแวร์ซายการบูรจะจ่ายตังค์ส่วนของตัว พี่แกบอกกลับมาว่าให้เก็บไว้เป็นค่านมลูก เล่นเอานางเอกหน้าหงาย ดู ๆ ไปชงก็เป็นผู้ชายแบบที่ผู้หญิงอยากได้ และไม่อยากได้เป็นแฟนในคน ๆ เดียวกัน คือชอบในความช่างดูแลเอาใจใส่ แต่ในขณะเดียวกันก็เซ็งในความไม่ยอมฟันธงให้ชัดเจนของพี่แก แล้วรายนี้ก็ใจดีกับผู้หญิงไปทั่วดูแล้วน่าหมั่นไส้แทนตัวจริง ดูแล้วน่ารำคาญมาก ถ้าไม่เคยดูมาก่อนคงเลิกดูไปแล้ว อย่างเดียวที่ดึงดูดใจสาวชี้รำคาญให้ทนดูต่อไปได้คือความหล่อของพี่เจในบทพี่ชง กับวิวต่างประเทศสวย ๆ ที่อยากจะรอดู
พี่อ้วน พี่แสด น่ารักมาก โดยเฉพาะพี่แสดที่เป็นสไตล์คนไท๊ย…คนไทย คือมีความใส่ใจเรื่องของคนรอบข้าง แต่ที่น่ารักที่สุดคือเห็นเรื่องอาหารการกินเป็นเรื่องใหญ่ ชงโดนต่อยยังห่วงว่าจะกินน้ำพริกไม่อร่อยตามสโลแกนประจำตัว “เรื่องกินเรื่องใหญ่ เรื่องตายเรื่องขี้ผง” อีกอย่างที่สะท้อนภาวะทางสังคมเมื่อ 20 ปีก่อน ที่ตัวเครื่องบินแพง จะนั่งเครื่องบินไปไหนมาไหนทีต้องสำคัญจริง ๆ ไม่เหมือนสมัยนี้ที่มีสายการบินต้นทุนต่ำ ที่ราคาพอ ๆ กับนั่งรถทัวร์ คนไทยที่ตัดสินใจไปอยู่ต่างประเทศสมัยก่อน ได้เจอคนไทยด้วยกันที ท่าทางเขาดีใจยังกับถูกหวยต่างกับสมัยนี้ที่การเดินทางสะดวกสบายมากขึ้น ในประเทศที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมของคนไทย เดิน ๆ ไปได้ยินแต่ภาษาไทย จนนึกว่าอยู่เมืองไทยก็มี
ตัวละครที่น่าสงสารอันดับต้น ๆ ในเรื่อง คือ คุณ ดาวิน มือที่สามที่การบูรลากเข้ามาอย่างไม่ตั้งใจ จนเกือบจะได้หมั้นกัน แต่สุดท้ายก็กินแห้วตลอด คุณดาวินที่คุณดู๋ สัญญา เป็นผู้ถ่ายทอดคนนี้แกมีเพลงประจำตัวคือ ปาฏิหาริย์ ของพี่กบ ทรงสิทธิ์ ซึ่งพอฟังบ่อย ๆ จากละครก็พลอยทำให้เราชอบเพลงนี้ไปซะอย่างนั้นถึงแม้จะยังไม่มีประสบการณ์แบบคุณดาวินเลยก็ตาม
Quote
“ถ้าประเทศชาติ บ้านเมืองไหน คนไม่รู้สึกผูกพันด้วย บ้านเมืองนั้นคงไม่เจริญก้าวหน้า คุณลองคิดดูสิคะ ถ้าทุกคนรู้สึกว่าประเทศไทยไม่น่าอยู่ และไม่รู้สึกผูกพันด้วย ทุกคนจะจากไปทันทีที่เกิดเหตุการณ์วิกฤต แล้วอะไรจะเกิดขึ้น”
การบูร ตอนที่ 7
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น