| ชื่อเรื่องภาษาไทย | รักไร้เสียง |
| ชื่อเรื่องภาษาญี่ปุ่น | Koe no Katachi |
| ชื่อเรื่องภาษาอังกฤษ | shape of voice |
| เรื่องและภาพ | Yoshitoki Oima |
| จำนวนเล่ม | 7 |
| สำนักพิมพ์ | รักพิมพ์ |
| version | Meb Ebook |
เรื่องย่อ
โชยะ เด็กหนุ่มหัวโจกผู้ร่าเริง เขามีความคิดว่าชีวิตในแต่ละวันคือการต่อสู้กับความเบื่อหน่าย เมื่อโชโกะ นักเรียนใหม่ผู้มีความพิการทางการได้ยินย้ายเข้ามาเรียน เธอกลายเป็นของเล่นใหม่ให้โชยะกลั่นแกล้งไม่เว้นแต่ละวัน จนในที่สุดเมื่อผู้ปกครองของโชโกะมาแจ้งเรื่องกับทางโรงเรียนพร้อมเรียกร้องค่าเครื่องช่วยฟังที่เสียหาย เรื่องทั้งหมดจึงมาลงที่โชยะ นับจากวันนั้นเป้าของการกลั่นแกล้งจึงเบนมาที่เด็กชาย หลังจากนั้นไม่นานโชโกะก็ย้ายโรงเรียนไป ส่วนโชยะก็หลายเป็นคนโดดเดี่ยว
เวลาผ่านไป 6 ปี โชยะที่ตอนนี้อยู่ชั้นมัธยมปลายปี 3 คิดจะจากโลกนี้ไป เขาจัดการธุระทุกอย่าง และสิ่งสุดท้ายที่โชยะทำคือไปตามหาโชโกะที่สมาคมคนหูหนวกเพื่อไถ่โทษ ตอนแรกโชโกะวิ่งหนี แต่สุดท้ายโชยะที่รู้ภาษามือสื่อคำพูดถึงเธอเป็นครั้งแรก ทำให้โชโกะยอมเป็นเพื่อนกับเขา และทำให้โชยะเลิกคิดที่จะตาย และกลับมาเปลี่ยนตัวเอง แต่ใช่ว่าทุกอย่างจะราบรื่น ด่านแลกที่ทดสอบโชยะคือ ยูซึรุ น้องสาวของโชโกะ ที่เห็นความเป็นไปของพี่สาวมาตลอด แต่ก็ดูเหมือนอะไร ๆ จะพัฒนาไปในทางที่ดี เมื่อโชยะเริ่มมีเพื่อน รวมถึงการได้กลับไปพูดคุยกับเพื่อนสมัยประถม
พวกโชยะรวมตัวกันทำหนัง ซึ่งทำให้พวกเขาได้เรียนรู้ซึ่งกันและกันมากขึ้น แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้อดีตที่อยากลืมจะหวนกลับมาอีกจนทำให้การถ่ายทำล่ม โชโกะคิดว่าทุกอย่างเป็นความผิดของตัวเองจนลงมือฆ่าตัวตาย แต่โชยะไปช่วยไว้ได้ทันแต่เจ้าตัวสลบไม่ได้สติ โชโกะจึงพยายามให้ทีมทำหนังกลับมารวมตัวกันถ่ายทำอีกครั้งเพื่อนำสิ่งที่ตัวเองเป็นคนทำลายไปกลับคืนมา
โชยะฟื้นขึ้นมา สิ่งที่เขานึกถึงเป็นอย่างแรกคือโชโกะ เขาได้ดูหนังที่เพื่อน ๆ ตั้งใจทำขึ้นมาซึ่งเป็นเหมือนสื่อให้เกิดมิตรภาพระหว่างกันอีกครั้ง ก่อนที่แต่ละคนจะเลือกทางเดินของตัวเองหลังจากจบมัธยมปลาย
ตัวละครสำคัญ
 | อิชิดะ โชยะ : เด็กหนุ่มหัวโจกผู้ร่าเริง อาศัยอยู่กับแม่ที่เป็นช่างตัดผม และพี่สาว |
 | นิชิมิยะ โชโกะ : เด็กสาวหูหนวก อาศัยอยู่กับ แม่ ยาย และน้องสาว เธอมักจะถูกเพื่อน ๆ ที่โรงเรียนรังแก ตอนที่พ่อรู้ว่าโชโกะบกพร่องทางการได้ยินก็ขอหย่ากับแม่ของเธอแบบไม่ใยดี |
บันทึก…คนอ่าน
เรารู้จักเรื่องนี้ เพราะมีข่าวว่า อนิเมชั่นฉบับฉายในโรงภาพยนต์ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี เรื่องของเด็กชายผู้รังแก กับเด็กสาวผู้ถูกรังแกแต่กลับมามีความรู้สึกดี ๆ ให้กันเป็นโครงเรื่องที่น่าสนใจดี ดูตัวอย่างแล้วภาพทำออกมาได้สวย รู้สึกจะเป็น studio เดียวกับที่ทำเรื่อง Hyouka อนิเมชั่นเรื่องโปรดของเราเลย ระหว่างรอดู เห็นว่ามีฉบับ Manga แปลไทยขายเป็น Ebook ด้วยเลยจัดมาอ่านดู
เนื้อเรื่อง เริ่มด้วยประเด็นของการกลั่นแกล้งในมุมมองของเด็กอย่างโชยะ ทุกอย่างที่เขาทำไปก็แค่เพื่อให้หายเบื่อ โดยมีเพื่อน ๆ คอยเป็นลูกคู่ผสมโรงมากบ้างน้อยบ้าง ส่วนตัวอาจารย์เองก็สังเกตเห็นเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ไม่ได้คิดจะจับตาดูหรือหาวิธีการแก้ปัญหาอย่างจริงจัง จะว่าไปเรื่องเพื่อนแกล้งกันเราทุกคนต่างเคยเจอ แต่ระดับที่โชโกะหรือโชยะโดนนี้ ตลอดเวลาที่เรียนประถมจนจบมัธยมเรียกได้ว่าไม่เคยเจอ ถึงจะมีบางคนที่คนส่วนใหญ่ในห้องเรียนไม่ชอบหน้า แต่พฤติกรรมที่แสดงด้วยก็ไม่ถึงขนาดที่เรียกได้ว่าการกลั่นแกล้ง อย่างเก่งก็ล้อกันเท่านั้นเอง พอมาเจอเรื่องราวในเล่ม 1 คนอ่านจะเริ่มไม่ชอบหน้าตั้งแต่คุณครูประจำชั้นที่ใช้คำว่า “โลกเราน่ะ มันมีเรื่องที่ช่วยไม่ได้อยู่” แถมยังมีหน้าไปทำลายกำลังใจคุณครูที่มีเจตนาดี รวมไปถึงเพื่อน ๆ ที่พอมีคนอาสาจะช่วยกลับไปพูดไม่ดีใส่ แถมการกลั่นแกล้งที่ทุกคนต่างมีส่วนร่วมแต่พอมีเรื่องต่างก็โยนความผิดทั้งหมดไปที่โชยะเพียงคนเดียว แต่ที่เหนือคาดคงจะเป็นเรื่องเพื่อนที่เคยสนิทกันกลับมาแกล้งกันเองเสียนี่ จะว่าไปเรื่องนี้ก็สอนสัจธรรมในสังคมได้เยอะทีเดียว ในขณะเดียวกันก็ช่วยเตือนใจเรื่องการอบรมสั่งสอนเด็ก ๆ ที่จะโตเป็นผู้ใหญ่ในอนาคตเป็นเรื่องสำคัญจริง ๆ คนทำความดีสมัยนี้ต้องเข้มแข็งจริง ๆ
หลังจากผ่านไป 6 ปี โชยะที่คิดว่าจะตายรวบรวมความกล้าเพื่อไปขอโทษโชโกะ แต่ท่าทีของโชโกะที่ให้ความสำคัญกับสมุดสื่อสารที่เต็มไปด้วยความทรงจำที่เลวร้ายทำให้โชยะเปลี่ยนความคิด เป็นโอกาสที่ไม่คาดคิด แต่จะว่า โชโกะ เป็นที่อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจเส้นความคิดของเธอเท่าไหร่ การให้โอกาสโชยะอาจเป็นเพราะความใจอ่อน ไหน ๆ เรื่องมันก็ผ่านมานานถึง 6 ปีแล้ว แต่ท่าทีที่ดูเหมือนเห็นโชยะเป็นคนพิเศษนี่สิ ยิ่งท่าทีที่เธอมีต่อ อุเอโนะ คือจะว่าไปรายนี้ก็ออกแนวเป็นคนตรงไปตรงมาแบบสุดโต่งไปหน่อย แต่พอถึงเล่ม 4 กับคำพูดที่ว่าเธอเกลียดตัวเอง ในชิงช้าสวรรค์ช่วยอธิบายการกระทำที่เกิดขึ้นได้ส่วนหนึ่ง และทำให้คนอ่าน อิน กับ โชยะ ที่อยากให้โชโกะรักตัวเองบ้าง
การคิดสั้นที่กลายเป็นทำให้คนอื่นต้องบาดเจ็บแทน ทำให้โชโกะคิดว่าอยากนำสิ่งที่ตัวเองเป็นคำทำลายไปกลับคืนมา เป็นจุดเปลี่ยนที่ 2 ของเรื่อง และเป็นแนวโน้มที่ดี ทั้งที่จริง ๆ แล้วตามความคิดของเรา โชโกะ ไม่ได้เป็นคนทำลายอย่างที่ตัวเธอเองคิด ผลที่เกิดขึ้นเกิดจากการกระทำของทุก ๆ คนต่างหาก เรามองว่าโชโกะเป็นผู้เสียหายหลักต่างหาก ซึ่งเราจะมารู้ในตอนหลังว่าเป็นกรณีที่เกิดขึ้นคล้าย ๆ กันกับของมาชิบะ ทั้งที่อีกฝ่ายก็แค่คิ้วหนาเป็นชินจังเท่านั้นเอง แต่การแสดงออกเพื่อระบายของอีกฝ่ายต่างกับของโชโกะที่เกลียดตัวเอง
อ่านหนังสือเล่มนี้จบ นึกถงคำสอนของสมเด็จย่า ที่สอนในหลวงของเราว่า ความเมตตา เป็นสิ่งสำคัญ คนเรามองเมตตากันแล้วสิ่งดีต่าง ๆ จะตามมาเอง
ฉากที่ชอบ
 | ตอนที่ 6 ทำไม โชโกะ ที่วิ่งหนีโชยะแทบจะทันทีที่ได้เห็นหน้า หันกลับมาถามโชยะที่วิ่งตามจนสะดุดขาตัวเองล้มอยู่ที่พื้นว่า ทำไมล่ะ เหมือนเป็นประตูบานสำคัญที่เปิดขึ้นด้วยน้ำใจของหญิงสาว ที่ช่วยให้โชยะเปลี่ยนความคิด โชยะ “ฉันคิดมาตลอด…ว่าสมัยที่อยู่ ป.6 ถ้าตอนนั้นพวกเราได้ยินเสียงของกันและกันได้จะดีสักแค่ไหน… พวกเราในตอนนั้นมีแต่ต้องทำร้ายกันเท่านั้นถึงจะส่งเสียงไปถึงอีกฝ่ายได้” โชโกะ “ฉันเคยถอดใจไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่เพราะเธอเก็บมันกลับมาให้ฉัน” |
อุดหนุน…Ebook
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น