เรื่อง | บัลลังก์มหาสมุทร |
เขียน | 1 กันยา |
จำนวนหน้า | 330 |
สำนักพิมพ์ | 69 สำนักพิมพ์ |
version | Meb E book |
plot
เกาะเอกภพเป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัยนานาชาติ เพื่อศิลปะชั้นสูงและการฝึกฝนวิทยาศาสตร์ ซึ่งปกครองด้วยระบบประชาธิปไตยสมบูรณ์แบบ เป็นพื้นที่ซึ่งเป็นอิสระไม่ขึ้นอยู่กับประเทศไทย แหล่งผลิตบุคลากรอันมีความสามารถซึ่งมีนักเรียนจากทั่วทุกมุมโลก เป็นแดนในฝัน ที่มีอิสระเสรี และความเท่าเทียม
เกิดเหตุความวุ่นวายขึ้นในมหาวิทยาลัยและเกาะเอกภพอย่างต่อเนื่อง ก่อปัญหาที่ยากจะจัดการให้สภาสูง ตามแผนการของกลุ่มบุคคลที่อยากเปลี่ยนให้เกาะเอกภพกลายเป็นประเทศสมบูรณ์แบบ แต่เมื่อการปกครองทำท่านจะเปลี่ยนเป็นคอมมิวนิสต์ ซึ่งอำนาจสิทธิ์ขาดอันจะนำมาซึ่งความร่ำรวยมหาศาล
นักศึกษาแห่กันลาออกจากมหาวิทยาลัย แต่ได้รับการปฏิเสธและกวาดล้างอย่างเหี้ยมโหด ภาคีราห์ - นักศึกษารูปงามที่มีบรรยากาศลึกลับ ฟาฮัส - ประธานสภาสูง ซึ่งใครๆ ต่างยอมรับในความเป็นผู้นำ ไทโช - หนุ่มนักกีฬาที่เป็นเป้าหมายของสาวๆทั้งมหาลัย 3 หนุ่มที่ไม่ชอบหน้าต้องมาร่วมมือกันเป็นผู้นำในการกอบกู้อิสระภาพ
charecter
ภาคีรห์ : ไทย สังกัดฝ่ายศิลปะ มักจะมี คีน เยี่ยวเจ้าเวหาสีนิล อยู่ข้างกาย เขาเป็นบุตรแห่งซาตาน |
ฟาฮัส อัสซาเล็ม : บาห์เรน ประธานสภาแห่งเกาะเอกภาพ ฝันถึงคำทำนายจากพระคัมภีร์โบราณ ที่กล่าวถึงความวิปโยคบนดินแดนหนึ่งซึ่งห่างไกลแผ่นดิน เปลวเพลิงท่ามกลางห้วงมหาสมุทรติดต่อกันนาน 11 ปี จนอายุครบ 15 ปี |
ไทโช มินาโมโตะ : ญี่ปุ่น หนุ่มนักกีฬา ที่เก่งเจ็ตสกีเป็นอันดับ 1 สังกัดชมรมกระดานโต้คลื่น |
แพท : เกาหลี อังกฤษ รักงานศิลปะ ใช้นามแฝงว่ามือมาร สร้างงานศิลปะที่มี ภาคีราห์ เป็นแบบ เพราะหลงใหลอีกฝ่ายตั้งแต่แรกพบบนเรือเจ้าสมุทรในการเดินทางมาที่เกาะเป็นครั้งแรก |
log
การวางโครงเรื่องเกี่ยกับชีวิตในโรงเรียน ปมปริศนาและการต่อกรกับฝ่ายตรงข้ามที่มีการพลิกไปมา ทำได้น่าสนใจ บุคลิคของตัวละครหลักทั้ง 3 ตัว น่าติดตาม โดยเฉพาะ ภาคีราห์ ที่ดูจะมีความลึกลับน่าค้นหา แต่ดูเหมือนยังใช้ไม่ค่อยคุ้ม
ด้วยความยาวของเรื่องเพียงสองร้อยกว่าหน้า แต่ใส่เหตุการณ์โน่นนี่ เข้ามาเยอะมาก แถมยังสามารถพัฒนาการเป็นสงครามประกาศอิสระภาพอีกต่างหาก ด้วยเหตุนี้ทำให้เราไม่ค่อยได้รู้จักเบื้องหลังของตัวละครเท่าที่ควร ยิ่งใส่รัก 4 เศร้าเข้ามา เลยยิ่งไม่อิน โดยเฉาะการทำให้อาภาคีราห์หลงรักแพทแบบงง ๆ ตอนจบก็ปมที่เกี่ยวกับภาษาโบราณของฟาฮัสยังคลายไม่หมด เช่นเดียวกับหลายๆ ปม ถ้าใส่รายละเอียดมากกว่านี้จะยิ่งทำให้เรื่องสนุกขึ้นได้อีก
- เล่มนี้เจอการใช้ ร ล สลับกันค่อนข้างเยอะ รวมถึงการใช้คำขยายที่ค่อยข้างเฟ้อ สวิงวายซะจนมาตีกันเอง และบางทีก็ไม่ค่อยถูกความหมาย อย่างคำว่าดวงจันทร์ ดันใช้คำว่าราชินีแห่งทิวา ซึ่งมันหมายความว่าเวลากลางวัน
- การบรรยายฉากยังมีความขัดแย้งกันเอง อย่างค่ำเดือนแรม กลางมหานคร แต่ดันบรรยายว่ามืดสนิทซะงั้น
สรุป เล่มนี้อ่านสนุกใช้ได้ ให้คะแนนก็ประมาณ 3/5
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น