พันภพ

เขียน	PDL.Lori
จำนวนหน้า	360
สำนักพิมพ์	1168

plot

      เมืองเล็กๆ อันสงบสุขถูกกองทหารจากเมืองบริวารแห่งโรมภายใต้การนำของแม่ทัพนาม เรมเกียล์ โจมตี เอเรียอานำผู้คนที่ไม่สามารถสู้รบได้ไปหลบซ่อนในถ้ำบนหุบเขาลึก แต่ผู้รุกรานช่างไร้ความปราณีเมื่อพวกมันลงมือเผาชาวเมืองทั้งเป็น อาเรียอารอดชีวิตมาได้เพราะคำผ่อนปรนเพียงหนึ่งชีวิตจากทั้งหมดของ เรมเกียล์ ต่ออีโอลิดิส สมาชิกสภาเมืองใจกรุณาที่ติดตามไปสังเกตการณ์และรับนางเป็นหลานในอุปการะ ความงามเป็นหนึ่งของเอเรียอาถูกใจหลานชายของรองหัวหน้าสภาสูงเข้า แม้จะเพียบพร้อมด้วยรูปสมบัติและทรัพย์สมบัติแต่อีกฝ่ายมักมากมีหญิงงามในครอบครองมากมาย เพื่อหลีกเลี่ยงเส้นทางนั้น เอเรียรายินดีถวายตัวเป็นบาทบริจาริกาของเทพชามาช

    ทั้งที่ไม่เคยมีประวัติกล่าวถึงการมาเยือนของเทพชามาชเลยสักครั้ง แต่ในวันถวายตัวบาทบริจาริกาชุดใหม่ที่มีเอเรียอารวมอยู่ด้วย เทพชามาชปรากฏกายขึ้นและมีท่าทีให้ความสนใจอาเรียอาเป็นพิเศษ เพราะแววตาและท่าทีแฝงความดูแคลนเพราะตรงหน้าคือเทพประจำเมืองเกิดของนางซึ่งไร้ความกรุณาช่วยเหลือยามชาวเมืองผู้ภักดีตกอยู่ในอันตราย แต่ชามาชไม่ขุ่นเคืองในท่าทีต่อต้านของนาง ทั้งยังยื่นมือเข้าช่วยเหลือให้นางหลุดพ้นจากความรู้สึกผิดในการมีชีวิตอยู่ โดยแลกกับการผนึกดวงตาทั้งสองข้าง ทำให้ความรู้สึกในใจของเอเรียอาเปลี่ยนไป

    กองทัพข้าศึกยกมาประชิดเมือง โดยมีเทพแห่งดินอิชทาร์ ร่วมทัพด้วย ชามาชจึงออกไปแนวหน้าด้วย ระหว่างที่ชามาชกำลังสู้รบติดพันกับเทพแห่งดิน ข้าศึกบุกเข้ามาประชิด เอเรียอา ถูกจับตัวไป ชามาชที่รู้ถึงอันตรายของหญิงสาวดิ้นรนให้หลุดจากผนึกคุมขังอย่างสุดกำลังเพื่อตามไปช่วย ท่าทีของชามาชทำให้อิชทาห์ซึ่งเป็นเทพีแห่งความรักฟันธงว่า ชามาชที่เคยไร้หัวใจรักเอเรียอา ชามาชหอบร่างที่บอบช้ำเพราะการต่อสู้ไปช่วยเอเรียอากลับมาได้อย่างปลอดภัยโดยความช่วยเหลือจากมหาเทพอีก 3 องค์ที่เหลือ มหาเทพแห่งไฟกับบาทบริจาริกาแสนงามเปิดเผยหัวใจที่รู้สึกตรงกัน อยู่เคียงข้างกันอย่างสุขสมหวัง

     ชามาชต้องจากไปสร้างเทพแห่งอารยธรรมใหม่ในมิติของเอนลิล เป็นโอกาสให้ผู้ครองเมืองที่ถูกยุยงใส่ร้ายเอเรียอาว่าคบชู้สู่ชาย ต้องถูกลงโทษตัดศีรษะ ชามาชที่กลับมาพบเพียงซากศพของคนรักเผาเมืองจนพังพินาศสิ้นจนผืนดินไม่สามารถมีสิ่งมีชีวิตใดดำรงอยู่ได้อีกนับพันปี ชามาชเลือกที่จะได้ไปเกิดใหม่เป็นมนุษย์เพื่อพบเจอกับอาเรียอาอีกครั้ง ถึงแม้จะมีโอกาสเพียงหนึ่งชาติภพก่อนที่จะดับสลาย

charecter

เอเรียอา :      หญิงสาวที่มีความงามเป็นหนึ่ง และสามารถขับลำนำได้ไพเราะเป็นที่สุด

ชามาช :      อัคคีเทพ เทพโบราณกลุ่มแรกที่กำเนิดจาก เอนลิล พร้อมกับเทพแห่งธาตุทั้ง 4 อีก 3 องค์ ผู้ก่อกำเนิดอัคคีเทพทุกตน มี คัค สุนัขป่าขนเพลิงเป็นบริวาร

โทวารัม :      เพื่อนตั้งแต่เด็กของเอเรียอา ผู้เป็นนักรบประจำเมืองเจริญรอยตามบิดา หลังจากเมืองถูกรุกรานเขาเป็นคนที่เหลือรอดอีกเพียงคนเดียว ถูกขายเป็นทาสนักสู้ เขาจึงตัดสินใจสวมหน้ากากเหล็กต่อสู้ในสนามประลองเเพื่อความบันเทิงของผู้คน โดยมีเป้าหมายในการแก้แค้นเรื่อยมา

ไนล์ :      โสเภนีชาวอียิปต์ หลงรักโทวารัมแม้ไม่เคยเห็นหน้าเพราะเคยยื่นมือเข้าช่วยเหลือจากการถูกจับไปเข้าฮาเร็ม น้องสาวของอารินน่า นางรับใช้คนรักของแม่ทัพเรมเกียล์ที่ฆ่าตัวตายก่อนที่จะตกเป็นของชายอื่นเพราะถูกขายเป็นโสเภนี

log

      เราว่าเรื่องนี้ผูกเรื่องได้สนุกค่ะ กับการผสมผสานเรื่องรางของเทพเมโสโปเตเมียกับมนุษย์ที่มีอารมณ์รักและแค้น โดยแกนหลักของเรื่องคือเอน-ลิลเทพผู้สร้างซึ่งต้องการให้บัตรที่ตนสร้างขึ้นมีหัวใจ เพื่อให้สามารถพบเจอกับความสุขที่แท้จริง โดยเริ่มจากหัวใจรักของชาย หญิง ก่อกำหนิดรักในอีกหลายรูปแบบ

     ด้วยความที่เล่มไม่หนา ปมในเรื่องเลยไม่ได้ลึกจนคนอ่านปวดตับแต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่ายังไม่ถึงใจคนอ่าน เนื่องจากเทพชามาชที่ได้ชื่อว่าเย็นชาต่อมนุษย์ผู้ต่ำต้อยหนักหนา เอาเข้าจริงพออยู่กับนางเอกสองคนดันเป็นสุภาพบุรุษ คืนแรกที่เรียกเข้าไปให้รับใช้นอกจากหยอกนิดหน่อยหลังจากนั้นก็ให้หมามานอนกั้นกลาง  หลังจากนั้นก็มีไม่กี่เหตุการณ์ที่ทำให้เอเรียอาซาบซึ้งในตัวชามาชจนยอมลดกำแพงลง ส่วนชามาชก็มีเรื่องของโทวารัมมาสะกิดต่อมหึง หลังจากนั้นทั้งสองคนก็รักกัน โดยส่วนตัวอยากให้มีเหตุการณ์ที่แสดงถึงการปฏิสัมพันธ์ของสองคนนี้อีกหน่อย อย่างเหตุการณ์ในห้องบรรทมตอนเอเรียอายังเกลียดชามาช หรือตอนที่ฟื้นมาเจอหน้ากันหลังจากเกือบตาย น่าจะเพิ่มความฟินได้อีก ช่วงหลังๆ พอคู่ของชามาชกับเอเรียอาสมหวัง ห็หันมาเอาใจช่วยคู่รองอย่างโทวารัม กับไนล์ จบแอบงอนคนเขียนที่ให้โทวารัมตาย สงสารไนล์ ได้ชื่นชมกับความรักที่สมหวังแค่คืนเดียว T-T 

      ส่วนสำนวนมีขัดๆ บ้างในส่วนที่เป็นเรื่องราวในอดีต คือเหมือนพยายามใส่คำขยายเข้ามาเยอะเกินไป จนความหมายบางคำตีกันซึ่งเราเจอค่อนข้างบ่อยในงานแฟนตาซี ดีที่พอเขียนไปได้ช่วงนึงค่อยดีขึ้น ช่างแตกต่างกับส่วนที่เป็นปัจจุบันซึ่งสำนวนลื่นไหลมาก จนอยากอ่านภารกิจของหน่วยพระเอกอีกหน่อย สำนวนจิกกัดของหัวหน้าหน่วยมันดี

ช่วยเค้าขาย