forest of fireflies

        ปีนี้พวกลุงๆ ไม่ได้ออกอัลบั้มใหม่ ก็เลยไม่มีทัวร์นอกประเทศอลังการ แต่ก็ยังมีคอนเสิร์ตให้หายคิดถึง ตัวไม่ได้ออกนอกประเทศ ส่งออกเป็น live viewing ให้ดูแก้คิดถึงก็ยังดี คราวนี้มาในธีมคาสิโน นางกระต่ายเต้นแด่วๆ อยู่บนเวทีไม่มีขาด และโปรดอย่างถามถึง set list เพราะดิฉันดูอย่างเดียวไม่ได้ ไม่จำอะไรทั้งนั้น       คราวนี้จัดเวทีกลางแจ้ง เป็นอีกบรรยากาศที่อยากลองไปสักครั้ง เปิดตัวด้วยรถลิมูซีนยาวเหยียดวิ่งจากเวทีด้านหนึ่งมายังเวทีหลัก  ระหว่างรถวิ่งลุงในชุดลายพร้อย กับหมวกเหมือน Mad hater ก็โผล่หน้ามาแลบลิ้นแผล่บๆ ไปเรื่อย (ต่อไปนี้ฉันจะเรียกเธอว่าลุงเคโระ) ส่วนคนที่แต่งตัวได้เท่และเข้ามากๆ คือ พี่กี้ค่ะ ผู้ชายโลกส่วนตัวสูง กับป๋าเคนในชุดสูทสีขาวเข้ากับบรรยากาศ ตัดกับป้าที่มาในชุดเสื้อไหมพรม          เพื่อให้แฟนเพลงได้เห็นหน้าอย่างทั่วถึง จึงมีการเปลี่ยนไปเล่นเวทีเล็ก ที่ฮาคือตอนกลับไปเวทีหลัก ลุง ป้า และป๋า เดินกลับระหว่างนั้นก็โยนชิพ โยนไพ่ให้คนดูกันไป มีแต่พี่กี้ที่นั่งรถลีโม่กลับค้า… คนไทยดูไปก็นึกถึงประเพณีแห่นาค แต่พอใกล้ถึงที่พี่กี้ลงมา ท่าโยนชิพพี่แกกินขาดมาก        จะมีชวงน่

ชื่อภาษาญี่ปุ่น Juuni – Kokuki ชื่อภาษาอังกฤษ The Twelve Kingdoms เขียน Fuyumi Ono แปล กัมปนาท  รักษ์ชน อ่านถึง 11 สำนักพิมพ์ สยามอินเตอร์บุ๊ค plot   Shadow of the moon the sea of shadow / มหาสมุทรแห่งเงาจันทรา      โยโกะถูกผู้ชายแปลกๆผมสีทองที่เธอไม่เคยรู้จักเข้ามาทักเธอในห้องเรียน โดยเขาบอกให้เธอรับการคุ้มครองจากเขา ในขณะเดียวกันโรงเรียนก็ถูกสัตว์ประหลาดโจมตี ชายคนนั้นที่แนะนำตัวว่าชื่อ เคย์คิมอบดาบให้โยโกะ และให้สัตว์ประหลาดที่เป็นบริวารของเขาพาเธอหนีไป แต่ก็ถูกโจมตีระหว่างทาง โยโกะพลัดตกทะเล เธอฟื้นขึ้นมากลางภูมิประเทศที่ไม่น่าจะเป็นญี่ปุ่นในปัจจุบัน ที่แห่งนี้คือ อาณาจักร โค ของดินแดนต่างมิติแห่งหนึ่ง โยโกะถูกคนพื้นเมืองจับไปส่งทางการ เพราะที่นั่นมีความเชื่อว่า คนที่หลงมาจากทะเลอีกฟากหนึ่งอย่างโยโกะเป็นตัวนำภัยพิบัติมา พอหนีรอดมาได้เจอกับคนที่ท่าทางใจดี แต่สุดท้ายก็โดนหลอกไปขายที่หอนางโลมอีก เป็นอย่างนี้อยู่หลายครั้งจนโยโกะหมดความเชื่อใจในผู้คน เธอมุ่งแต่จะเอาตัวรอดโดยใช้ดาบที่เคย์คิให้มาป้องกันตัว      โยโกะได้มาพบกับ ระคุชุน ครึ่งอสูรที่ช่วยเหลือเธอระหว่าง

plot       พิพิธภัณฑ์ไรจ์คส์ หรือพิพิธภัณฑ์แห่งชาติแห่งอัมสเตอร์ดัม เป็นพิพิธภัณฑ์ศิลปะที่ใหญ่โตติดอันดับแนวหน้าของยุโรปและโลก เป็นที่เก็บและจัดแสดงของงานศิลปะกว่า 1 ล้านชิ้นที่ครอบคลุมเวลาตั้งแต่ปีค.ศ. 1200-2000 โดยเฉพาะงานของศิลปินโด่งดังอย่างแรมบลันดท์ และเฟอร์เมร์       พิพิธภัณฑ์นี้ก่อตั้งมาตั้งแต่ปี 1808 และเปิดทำการในที่ตั้งที่เห็นอยู่ปัจจุบันนี้มาตั้งแต่ปี 1885 ก่อนจะปิดปรับปรุงซ่อมแซมไปและเปิดใช้ล่าสุดเมื่อปี 2013 ด้วยหน้าตารูปโฉมสุดแสนอลังการ ...ชาวโลกจึงไม่ค่อยรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในตลอดการปิดปรับปรุงนั่น อันที่จริงนอกจากมันจะเป็นการปิดที่กินเวลาถึง 10 ปีเต็มซึ่งยืดเยื้อกว่าที่ทีมผู้บริหารตั้งใจไว้แล้ว ยังถล่มงบไปเกือบ 400 ล้านยูโร! และท่วมท้นด้วยดราม่าบ้าบอตั้งแต่การหมดเงิน / แบบผิด / สถาปนิกหลับตอนประชุม / ทีมผู้บริหารเห็นสถาปนิกสั่งทาสีดำทั้งห้องโชว์งานแล้วช็อคถึงขั้นต้องสั่งรื้อแบบใหม่หมด / เกิดการแย่งชิงตำแหน่ง / ปวดกบาลกับการแย่งชิงประมูลงานศิลปะมาเพิ่ม / ซาบซึ้งกับการได้งานญี่ปุ่นสุดเก๋า / ทะเลาะกันเรื่องบ้าๆ เช่นว่าจะวางปืนใหญ่เรียงเป็นเส้นตรงหรือสลับฟันปลาดี ฯลฯ

เขียน ทมยันตี จำนวนหน้า 683 หน้า สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม plot      เมื่อสิ้นกรุงพนมที่ชอบธรรม ทิวากรบัณฑิต โอทแห่งพระศิวาหลีกเร้นจากเมืองพระนครหลังจากต้องสวมมงกุฎถวายหรรษวรรมันที่  3 โดยไม่เต็มใน สู่ มหิธรปุระฐานที่มั่นแห่งเชื้อสายสุริยวรรมัน แต่งตั้ง ชัยวรรมันที่หกเป็นกรุงพนม      สิบแปดปีผันผ่าน อณูแห่งพระวิษณุ พิษณุหริเกศวร ตระเตรียมหนทางกลับสู่เมืองพระนคร ไม่เพียงแต่ต้องใช้กำลังทางทหาร กลศึกที่แยบยลก็สำคัญยิ่ง ชัยยะ ที่ได้มา ชลันธรี นางที่จะมาเป็น กัมพูชาลักษมี มีส่วนสำคัญยิ่ง พิษณุหรินำนางกลับไปเยือนบ้านเกิด ระหว่างทางแวะบำบวง ณ วันรุง สถานที่บำบวงแห่งมหาเทพอันสูงสุดของเผ่าวีรวรรมัน พิษณุหริขึ้นบำบวงพร้อมกับกฤตวรรมัน บุตรชายใหญ่แห่งเชษฐบุรุษวีรวรรมัน เป็นการแสดงให้ฝ่ายศาสนจักรภายนอกประจักษ์ว่าวงศ์มหิธรปุระคือเชื้อสายเทวะอันบริสุทธิ์ และเพื่อผูกมิตรกับเผ่าวีรวรรมันเพื่อเปิดเส้นทางส่วนหนึ่งสู่เมืองพระนคร แต่ทางเดินทัพที่แท้จริงอยู่ที่ภวาลัย ซึ่งพิษณุหริกับชลันธรีลอบสำรวจเส้นทางอย่างลับๆ     กฤตวรรมันพึงใจในตัวปาวิตา คนสนิทของชลันธรี เดินทางตามมาถึงภวาลัย โดยหารู้ไม่

  เขียน หูเตี๋ย แปล มดแดง สำนักพิมพ์ แจ่มใส จำนวนหน้า 553 plot   มีพระราชโองการให้ สวี่จื่อซิ่งแต่งให้กับตระกูลเฝิง โดยสามีของนางคือ เฝิงซานหลาง ผู้ถวายงานใกล้ชิดเพื่อกลบข่าวลือเรื่องเขากับองค์จักรพรรดิ ถึงแม้เขาจะดูเหมือนซากศพรูปงามเดินได้อีกทั้งเขาอาจจะเป็นพวกรักชอบบุรุษด้วยกันเหมือนข่าวลือจแต่จื่อซิงก็มุ่งมั่นทำหน้าที่ภรรยาอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ซานหลางที่เคยถูกละเลยเมื่อภรรยาเอาใจใส่ก็ทำให้ความห่างเหินระหว่างกันค่อยๆ ลดลง     สาเหตุที่ซานหลางเหมือนศพเดินได้ทุกวันนี้ เพราะเมื่อตอนอายุสิบสามวางเพลิงเผาศาลบรรพบุรุษ แถมยังขังสาวใช้ไว้ในนั้นจนถูกไฟคลอกตาย จื่อซิ่งตัดสินใจสองสืบดู โดยบอกสิ่งที่ตนคิดจะทำกับสามีตรงๆ ได้เรื่องมาจื่อซิ่งฟันธงว่า สามีของนางถูกใส่ร้าย ต้องแบกรับความผิดที่ไม่ได้ก่อ จื่อซิ่งยืนยันที่จะอยู่เคียงข้างเขาทำให้ซานหลางยอมเล่าอดีตของตัวเองให้นางทราบ สามีภรรยาเข้าอกเข้าใจกัน ทำให้ช่องว่างที่มีระหว่างกันหดแคบลง     เพื่อความสบายใจ จื่อซิ่งจึงจัดระเบียบเรือนปลูกคุณธรรมเสียใหม่ เพื่อให้ซานหลางกับนางอยู่อย่างสุขกายสบายใจ แต่ก็ยังไม่วายถูกหาเรื่องอยู่เนืองๆ