| ชื่อภาษาไทย ชื่อภาษาอังกฤษ | ตำนานรักทุ่งสีเพลิง Red Sorghum |
| เขียน | Mo Yan |
| แปล | ประเทืองพร วิรัชโภคี |
| จำนวนหน้า | 423 |
| สำนักพิมพ์ อ่านจบเมื่อ | Anovel 24 สิงหาคม 2558 |
เรื่องย่อ
ณ เกาหมี่ตงเป่ย แผ่นดินอันอุดมสมบูรณ์
ไต้เฟิงเหลียนถูกบังคับให้แต่งงานกับลูกชายเจ้าของโรงเหล้าทั้งที่มีข่าวลือหนาหูว่าเขาเป็นโรคเรื้อน แต่เท้าเล็กราวดอกบัวที่ยื่นออกมาจากเกี้ยวเจ้าสาวมัดใจอี๋ว์จั้้นเอ๋า ชายหามเกี้ยวจนบุกมาฉุดหญิงสาวไปมีสัมพันธ์ด้วยตอนที่เธอเดินทางกลับบ้านเมื่อครบ 3 วันตามธรรมเนียม อี๋ว์จั้นเอ๋าจึงตัดสินใจสังหารพ่อลูกเจ้าของโรงเหล้าเสียเพื่อทำให้หญิงสาวที่ตนหลงรักได้ครอบครองทุกสิ่ง และเข้ามาสมัครเป็นคนงาน แต่ไค้เฟิงเหลียนไม่ยอมรับว่าเขากับเธอเป็นอะไรกัน จนหญิงสาวท้อง อี๋ว์จั้้นเอ๋าแสดงความสามารถจนทุกคนในโรงเหล้ายอมรับ และอยู่กันกับไต้เฟิงเหลียนอย่างเปิดเผย
9 ค่ำ เดือน 8 ปี 1939
โต้วกวนตามกองทหารของอี๋ว์จั้นเอ๋าไปซุ่มโจมตีขบวนรถทหารญี่ปุ่นที่จะผ่านมาทางถนนหลวงเจียงผิง พวกเขาซุ่มอยู่เป็นนานแต่ก็ยังไม่เห็นวี่แวว อี๋ว์จั๋นเอ๋าจึงสั่งให้โต้วกวนกลับไปบอกภรรยาให้มาส่งสะเบียงมื้อเที่ยง โชคร้ายที่หน่วยส่งเสบียงมาถึงตอนที่รถทหารญี่ปุ่นผ่านมาพอดี ทหารญี่ปุ่นรู้ตัวว่าถูกซุ่มโจมตีจึงเกิดการยิงปะทะกัน กำลังเสริมของพวกเดียวกันมาถึงเมื่อการปะทะใกล้สงบ ถึงแม้จะยึกรถขอองฝ่ายตรงข้ามได้ แต่ภรรยาและผู้คนของอี๋ว์จั้นเอ๋าต้องสังเวยชีวิตไปมากมาย ศพของพวกเขาถูกฝังตามมีตามเกิดอยู่ในทุ่งข้าวฟ่าง
หลังเกิดการโจมตี 6 วัน กองทัพญี่ปุ่นกว่า 400 คนกลับมาที่เกาหมี่ตงเป่ย เกิดการสังหารหมู่อย่างโหดเหี้ยม มีคนรอดชีวิตเพียงหยิบมือ อี๋ว์จั้นเอ๋าร่วมพรรคกระทะเหล็กของตาดำ ใช้ฝีมือจนได้รับการยอมรับ ถือโอกาสขุดศพของภรรยาขึ้นมาทำพิธี ระหว่างนั้นกองทัพที่ 8 บุกเข้ามาชิงอาวุธ สมาชิกพรรคกะทะเหล็กถูกจับเป็นเชลยได้ไม่นาน พวกญี่ปุ่นก็บุกมา คนจีนด้วยกันเลือกที่จะปล่อยเชลยออกมาร่วมกันต่อสู้กับศัตรูต่างชาติ
ตัวละครสำคัญ
| อี๋ว์จั้นเอ๋า : หัวหน้ากองโจรต่อต้านญี่ปุ่น ภายหลังกลายเป็นวีรบุรุษผู้โด่งดง เคยเป็นนักหามเกี้ยวฝีมือดีประจำเกาหมี่ตงเป่ย |
ไต้เฟิ่งเหลียน : สาวงามที่เท้าเล็กที่สุดในหมู่บ้าน สืบทอดโรงเหล้าจากการแต่งงานกับบุตรชายของเศรษฐีคนดังประจำเกาหมี่ตงเป่ย ที่ใครๆก็ลือว่าเป็นโรคเรื้อน |
บันทึก...คนอ่าน
อยากหาถ้วยรางวัลให้ตัวเองจริง ๆ ที่เข็นอ่านเล่มนี้จบจนได้ ด้วยเวลากว่า 20 วัน กับนิยายของนักเขียนรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม สำหรับนิยายรางวัลเล่มนี้ทำความเข้าใจไม่ยาก แต่คนไม่ชินกับมุมบัดซบของสงครามอาจมีจิตตกไปหลายวัน
เหตุการณ์ในเรื่องนี้อยู่ในช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 ทหารญี่ปุ่นเข้ายึดครองประเทศจีน ความโหดร้ายของสงครามที่กดดันให้คนกลายเป็นสัตว์เดรัจฉาน รวมถึงการยอมทำตามเพื่อเอาชีวิตรอดของชาวบ้านที่โดนปืนจ่อแต่ต้องแลกมากับความรู้สึกผิดชั่วชีวิต ในเรื่องจะมีฉากโหดร้ายทารุณเยอะมาก บางฉากโหดขนาดที่ว่าฆ่าให้ตายเสียเลยยังดีเสียกว่า อย่างตัดหู ตัดอวัยวะเพศ แล้วเอาให้หมากิน ตามด้วยถลกหนังโดยเริ่มจากหัว คนที่โดนบังคับให้ลงมือเป็นคนขายหมูหลังจากโดยบีบบังคับให้ทำครั้งนี้ก็กลายเป็นคนบ้าไปเลย เหตุการณ์ต่างๆที่กล่าวถึงในเรื่องทำให้เราไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคนจีนถึงไม่ชอบคนญี่ปุ่น
เรื่องนี้บรรยายดีมาก บทบรรยายถึงสภาพแวดล้อมก็ทำได้เห็นภาพสุดๆ ประหนึ่งเราเป็นเดินเล่นอยู่ในไร่ข้าวฟ่างของเกาหมี่ตงเป่ย ส่วนฉากโหดคนเขียนก็บรรยายได้เต็มจินตนาการ น่าสะอิดสะเอียนแบบคนอ่านจินตนาการได้ไม่มีตกหล่นทั้งรูป รส กลิ่น เสียง รักโรแมนติก รักชาติแบบยอมสละชีพ สำหรับเรื่องนี้อย่าได้ถามถึง เพราะการเอาตัวรอดคือประเด็นสำคัญ โดยเฉพาะกับชาวบ้านตาดำๆ ไร้อาวุธก็ได้แต่ดิ้นรนกันไปเท่าที่โอกาสจะอำนวย
ตอนอ่านเรื่องนี้ต้องตั้งสมาธินิดนึงนะคะ เพราะจะมี flashback บ่อยมาก เผลอแล้วอาจจะมีงง โดย flashback เหล่านั้นจะเกิดขึ้นเพื่อเล่าภูมิหลังของสมาชิในครอบครัวแต่ละคน จะว่าไปก็เหมือนการจำลองความคิดของคนเรา ระหว่างที่เดินไปโน่นมานี่สามารถคิดเรื่องโน้นเรื่องนี้ได้ 108
ตัวละครที่เราสะดุดใจเป็นพิเศษในเรื่องนี้ยกตำแหน่งให้คุณย่า เธอใช้ชีวิตได้สุดยอดมากสำหรับผู้หญิงสมัยนั้น อย่างตอนนั่งเกี้ยวเจ้าสาว แล้วได้กลิ่นเหงื่อคนหาม มีแอบหื่นอยากเห็นผู้ชาย ที่เด็ดสุดคือตอนหัวหน้าอี๋ว์ปล่อยให้รองหัวหน้าลาออก คำพูดที่ว่า “พลทหารเป็นร้อยเป็นพันหาไม่ยาก แต่แม่ทัพสิ ไม่ใช่จะหากันได้ง่ายๆ” อารมณ์ประมาณซูสีไทเฮาเลยทีเดียว
สรุปว่า เป็นนิยายที่สะท้อนความเป็นคนได้อย่างจริงมาก เขียนได้ขนาดนี้ ต้องเคยเห็นสงครามเท่านั้น สำหรับเราอ่านเล่มนี้จบแล้วรู้สึกเลยว่า
- รักแผ่นดินเกิด+สำนึกบุญคุณบรรพบุรุษ
- รู้สึกโชคดีที่เกิดมาในแผ่นดินที่ร่มเย็นเป็นสุข ไม่มีสงคราม
- เข้าใจแล้วค่ะว่าทำไมก๋งถึงต้องโล้สำเภามาจากเมืองจีน และทำไมคนจีนถึงรักในหลวงนักหนา เพราะสภาพบ้านเมืองที่เค้าจากมามันอยู่ไม่ไหวจริง ๆ อยากรอดต้องเป็นโจร
2 nd - 19 เมษายน 2562
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น