plot
เมื่อ life magazine ต้องปรับเปลี่ยนโครงสร้างครั้งใหญ่ เพื่อก้าวสู่โลกยุคดิจิทัล แต่รูปหมายเลข 25 ในฟิล์มเนกาทีฟที่ จอห์น โอคอนเนล ช่างภาพนักผจญภัยแนวหน้าโทรเลขมากำชับให้ใช้เป็นปกฉบับสุดท้ายกลับหายไป การออกเดินทางตามหารูกหมายเลข 25 ของ วอลเตอร์ที่ใช้ชีวิตน่าเบื่อไปวันๆจึงเริ่มขึ้นเพื่อกอบกู้ความภาคภูมิ และหน้าที่การงานในฐานะหัวหน้าหน่วยฟิล์มเนกาทีฟที่แม้จะมีรูปผ่านมือเขามานับหมื่น แต่ก็ไม่เคยมีข้อผิดพลาดเลยแม้แต่ครั้งเดียว
วอลเตอร์เดินทางจากกรีนแลนด์ ไปไอด์แลนด์ตอนภูเขาไฟกำลังระเบิดตามร่องรอยที่เขาอ่านได้จากในรูปถ่ายโดยกำลังใจจากสาวที่แอบมีใจให้คอบผลักดันผ่านห้วงความคิด แต่วอลเตอร์ก็ไม่สามารถนำรูปใบนั้นกลับมาได้ทันเวลา เขาถูกไล่ออก แถมสาวที่แอบชอบก็ดูเหมือนจะกลับไปคืนดีกับสามีเก่า วอลเตอร์ที่กำลังท้อแท้พบว่ารูปเบาะแสใบสุดท้ายถ่าย คือเปียโนที่บ้านแม่ของเขาเอง วอลเตอร์จึงตัดสินใจออกเดินทางอีกครั้ง แต่คราวนี้คือเพื่อค้นหาคำตอบให้กับตัวเอง
จุดหมายปลายทางถัดไปคือ อัฟกานิสถาน ในจุดที่อยู่นอกการปกครอง เขาปีนขึ้นหิมาลัยจนได้พบกับจอห์น คำตอบที่เขาได้รับคือ รูปหมายเลขที่ 25 อยู่กับเขาตลอดเวลา ในของขวัญที่จอห์นแนบมาให้เขาพร้อมฟิล์มเนกาทีฟ ซึ่งตอนนี้เขาโยนทิ้งขยะไปแล้วด้วยความโมโห แต่แม่ของเขาเก็บของสิ่งนั้นไว้ให้เขาเพราะเธอรู้ดีเสมอว่าลูกต้องการอะไร วอลเตอร์ส่งมอบภาพหมายเลข 25 ได้สำเร็จ
log
วอลเตอร์ ตัวเอกของเรื่องเป็นตัวแทนของบรรดามนุษย์เงินเดือนส่วนใหญ่ได้เป็นอย่างดี อย่าปฏิเสธเลยว่าระหว่างที่คุณกำลังรอรถเมล์อยู่ ในหัวก็จินตนาการเตลิดไปถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เป็นไม่ได้ เรื่องราวเจ๋งๆที่มีตัวเองเป็นศูนย์กลาง แต่พ่อเจ้าพระคุณเป็นหนักถึงขนาดที่สติหลุดไร้การตอบสนองไปพักนึงเลย แต่แล้วมนุษย์เงินเดือนแสนน่าเบื่ออย่างวอลเตอร์ก็ต้องออกไปผจญภัยเพราะความจำเป็นบังคับ และความจำเป็นนั้นเปิดโลกของวอลเตอร์ชนิดที่หน้ามือเป็นหลังมือ walter ที่ผ่านการผจญภัยอย่างโชกโชนดูเท่ขึ้นมาทันตา แต่คนที่ไร้เทียมทานที่สุดยกให้คุณแม่ ทั้งเค้กละลายใจ warlord (ว่าแต่จอห์นรู้ได้ไงฟระว่าพี่ warlord ชอบกินแบบนี้) รวมถึงการเก็บรวบรวมของที่ลูกชายเหมือนไม่ต้องการแล้วแต่ที่จริงยังจำเป็นกับเขาที่สุด
คิดว่าคนมากกว่าครึ่งคงเดินออกจากโรงหนัง พร้อมประโยค Let’s start live. เป็นแน่
favorite scene
-ฉากตอนที่วอลเตอร์มองภาพนี้ แล้วเห็นเหมือนจอห์นเรียกให้เขามายังโลกที่ไม่เคยไปถึง มันเป็นอะไรที่จี๊ดใจมาก เหมือนตอนที่เราอ่านหนังสือ หรือดูสารคดีแล้วเปิด web สายการบิน เตรียมตัวออกเดินทางละกระมัง
- ปกเล่มสุดท้ายที่เป็นรูป วอลเตอร์ กำลังนั่งส่องดูฟิล์มเนกาทีฟอยู่ข้างน้ำพุหน้าสำนักงาน กับคำโปรยที่ว่า “เล่มสุดท้ายอุทิศแด่คนที่สร้างมันขึ้นมา” แบบว่าดูแล้วตื้นตัน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น