| โดย | พัณณิดา ภูมิวัฒน์ |
| จำนวนเล่มทั้งหมด ภาคพิเศษ | 6 1 |
| สำนักพิมพ์ | สถาพรบุ๊คส์ |
plot
โซโทล เอชานได้รับร้านมังกรเป็นมรดกจาก ไซธีน ญาติห่างๆก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยบนเตียงนอนของตัวเอง โซลโทที่เป็นเพียงชาวนาธรรมดา วันๆเลี้ยงแต่จามี ไม่เคยรู้จักคุ้นเคยกับโซธีนมาก่อน แต่เขาก็ยอมรับมรดกเพราะคำพูดของพี่สาวที่อยากให้น้องชายเติบโต วันรุ่งขึ้นหลังจากที่โซลโทมาถึงร้านเอชาน อุปสรรคแรกก็มาท้าทายเขาถึงหน้าร้าน เมื่อสไลม์ละลายทุกอย่างของ เจ้าหญิงโมรา ซึ่งดำรงตำแแหน่งเจ้าเมืองซีเลมาแหมะอยู่หน้าร้าน ซึ่งหากนำกลับไปคืนไม่สำเร็จคงไม่แคล้วได้หัวขาด โซลโทที่จิตใจอ่อนโยนไม่อยากให้ เจวาน ซึ่งเป็นลูกน้องที่สืบทอดมาจากลุงไซธีนต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย พยายามดิ้นรนสุดชีวิตจนนำส่ง สไลม์ กลับไปคืนเจ้าหญิงได้สำเร็จ
บรรยากาศภายในร้านสงบสุดอยู่ไม่นาน ก็มีเรื่องเข้ามาอีก เมื่อมีจดหมายจากร้านเงินแจ้งว่า ลุงไซธีน กู้เงินมาเป็นจำนวนมาก ถ้าไม่ใช้คืนร้านมังกรจะถูกยึด โซลโทจึงต้ดสินใจลงแข่งขันมังกรเพื่อสอบใบอนุญาตขี่มังกรจะได้ทำงานเอาเงินมาใช้หนี้ วันลงแข่งโซลโทได้พบกับ เรนา เพื่อนซึ่งให้ความช่วยเหลือค้นหาเรื่องสไลม์ที่หอสมุดไอดา แต่ฐานะใหม่ที่เขาคาดไม่ถึงคือเธอเป็นหลานสาวเจ้าของร้านมังกรเฮเบลซึ่งเห็นว่าร้านของโซลโทเป็นคู่แข่งทางธุรกิจตัวร้าย เมื่อเรนาถูกมนต์สะกดระหว่างการแข่งขัน โซลโทช่วยเหลือเธออย่างเต็มที่จนเป็นเหตุให้หมดสติไปสามวันสามคืน ไม่สามารถไปรายงานตัวที่สนามแข่งได้ เรนาจึงเป็นตัวแทนไปเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้เจ้าหญิงโมรา ประธานการแข่งขันทราบ เป็นผบให้โซลโทสอบผ่านได้ใบอนุญาตขี่มังกร
โซลโทสุดแสนจะกระตือรือร้นอยากทำงาน แต่กลับไม่มีลูกค้าไว้วางใจใช้บริการของเขาเลย โซลโทจึงต้องหาช่องทางใหม่ในการทำธุรกิจ เขาริเริ่มการใช้มังกรขนส่งผักจากที่เพาะปลูกมายังตลาด หรือรับของมาส่ง โดยมี เทย์ พ่อมดสอบตกยัดเยียดตัวเองมาเป็นท่านลูกจ้างช่วยคิดแผนการตลาด กิจการก็ทำท่าไปได้สวย เพราะยังไม่เคยมีใครคิดทำแบบนี้มาก่อน จนกระทั่งร้านเอชานถูก ท่านชายเอลาซ ผู้อุปถัมภ์สมาคมนักขี่มังกร สั่งห้ามทำกิจการใดๆจนกว่าจะได้รับการไต่สวนอยากถูกต้อง ด้วยข้อหาว่าการรับของมาส่งอยู่นอกเหนือกิจการร้านมังกรขนส่ง โซลโทต้องผ่านการทดสอบสามอย่างเพื่อให้ดำเนินกิจการต่อไปได้ การทดสอบแรก คือ การไปรับของตามรายการที่ต้องเสียเวลาแบบหฤโหดให้ทันตามกำหนด โซลโทสามารถผ่านการทดสอบมาได้ในสภาพเหนื่อยสายตัวแทบขาดด้วยความช่วยเหลือจากเทย์ การทดสอบที่สองคือการปราบปิศาจที่ทะเลสาบนอกเมือง ปิศาจที่ว่า คือ รูเซลคา ชื่อ เชลา ซึ่งเผอิญเป็นหัวข้อทำรายงานจบการศึกษาที่ค้างเติ่งมานานของเทย์ แถมยังเป็นเจ้าคำสาปของตระกูลนัตเซอีกด้วย เชลาจับตัว วิตามอรี นัตเซ เพื่อนร่วมชั้นตั้งแต่เด็กของเทย์ ระหว่างเดินทางผ่านไปแถวทะเลสาปเพื่อตามหาตัวนักเรียนไปขังไว้ พวกโชโทลพยายามช่วย แต่โซลโทกลับถูกลากลงน้ำไปอีกคน เธอเล่าใช้โซลโทฟังระหว่างรอความช่วยเหลือว่า เธอเคยรู้จักกับ ไซธีน และเคยดึงขาเขาในน้ำตอนเด็กๆ ปิดท้ายด้วยการที่ วิดามอรี ต้องชดใช้ความผิดแทนบรรพบุรุษด้วยเวลาในชีวิตของเธอ โซลโทพยายามช่วยเป็นผลให้ต้องสูญเสียธาตุน้ำ เจวานช่วยชดเชยธาตุน้ำให้โซลโทจนตัวเองไม่สบายหนัก โซลโทกับเทย์ไปเจรจาของให้เชลาช่วย แต่นางขอหนุ่มรูปงามเป็นข้อแลกเปลี่ยน เทย์เลยออกอุบายนำท่านชายเอลาซมาเป็นเหยื่อล่อจนแผนการสำเร็จแต่สิ่งที่เหนือความคาดหมายคือ ท่านชายดันตกหลุมรักเซลา การทดสอบสุดท้ายมาจากพระราชาโทปาซ คือ โซโทลจะต้องดำเนินกิจการคนเดียวให้ได้ผลดี โดยวัดจากการแย่งลูกค้าจากร้ายเฮเบลให้ได้หนึ่งในสาม โซโทลเข้าไปเจรจากับท่านทาร์นเพื่อหาทางออก ผลสรุปที่ออกมาคือ เขาต้องพิสูจน์ว่าสามารถทำงานเดียวให้ได้เสียก่อน เรื่องหลังจากนั้นค่อยคิดอ่านกันอีกที โซลโทดำเนินกิจการต่อไปโดยมีตัวช่วย คือ ท่านชายเอลาซที่โดยเทย์ใช้เรื่องของเซลาหลอกมา โซโทลกับท่านชายเอลาซถูกโจรจับไปเรียกค่าไถ่ระหว่างไปส่งของทางไกล เรนาตามไป ที่ชายแดนนั่นเองเธอได้รู้อดีตของตา ซึ่งดูเหมือนจะเป็นจุดเริ่มต้นของหลายสิ่ง
เอลาซหลงรักเชลา หลังจากพยายามบอกความรู้สึกแล้วถูกตัดรอนอย่างไม่ใยดี พอดีกับที่เทย์ต้องส่งรายงานเพื่อให้ทันจบการศึกษาเลยให้ท่านชายเป็นหนูทดลองเวทมนตร์ที่ตระกูลนัตเซเคยใช้เรียกรูเซลคา เซลาที่ปรากฏตัวออกมาโกรธมากและไม่คิดจะฟังสิ่งที่เอลาซพูดสักนิดเดียว โซลโทที่ทนเห็นเพื่อนเสียใจไม่ไหวก็โกรธแทน เชลาจึงเล่าให้ฟังว่าพี่สาวของเธอเคยถูกมนต์บทนี้บังคับให้แต่งงานกับมนุษย์ บุตรชายของนายคือ ไซธีน ซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องกับอดีตแสนเศร้าของเจวาน ซึ่งเป็นร่างของวิญญาณธาตุน้ำ
พลังที่สืบทอดจากไอดาในตัวของเอนาเรตื่นขึ้น หญิงสาวจึงเกิดความคิดที่จะใช้พลังในการเล่าเรื่องราวของตนสื่อไปถึงไซธีนเพื่อสอบถามถึงเรื่องราวต่างๆที่ยังคงเป็นปริศนา แต่ความทรงจำของไซธีนที่ปรากฎออกมากลับฉวยโอกาสอาศัยพลังของเอนาเรเข้ายึดครองร่างกายของโซโทลพร้อมกับลบความทรงจำเรื่องโซลโทออกไปจากใจของเอนาเร วิญญาณของโซลโทที่ถูกแย่งชิงร่างถูกส่งไปยังโลกของคนตาย เขาพยายามที่จะหาทางกลับมาด้วยการท้าจ้าวแห่งความตายเพื่อไถ่ถอนวิญาณตน แต่แบบทดสอบที่รอโซลโทอยู่กลับเป็นวิญญาณของไซธีน ในขณะเดียวกันเทย์หาทางช่วยโซลโท โดยส่งท่านชายไปยังมิติของรูเซลคาเพื่อถามวิธีกำจัดไซธีนที่เป็นลูกครึ่งรูเซลคา ผลย้อนกลับจากมนต์ที่ใช้ส่งเทย์ไปยังดินแดนของคนตาย พอดีกับที่โซลโทผ่านบททดสอบได้อาศัยเขากลับมายังโลกคนเป็นด้วย
ความทรงจำของไซธีนสูบพลังจากเมืองซีเลผ่านทางเอนาเร ทางแก้คือ โซลโทต้องเข้าไปในโลกของหญิงสาวที่หลับไหลเพราะมนต์สะกด และทำให้เธอจดจำเขาให้ได้ โดยเจวานจะคอยต่อกรกับความทรงจำของโซธีนในโลกแห่งความจริง โซลโทในรูปลักษณ์ของไซธีนพยายามปกป้องคนรักจากความทรงทำของโซธีนที่ใช้รูปลักษณ์ของเขาอย่างสุดกำลัง จนในที่สุดเอนาเรก็จำโซลโทได้ หญิงสาวขับไล่ความทรงจำของไซธีนออกไปจากโลกของเธอช่วยให้โซลโทกลับเข้าร่างได้สำเร็จ
เจวานที่ใช้พลังมากมายในการต่อสู้กับความทรงจำของไซธีนไม่สามารถคงร่างมนุษย์ได้อีกต่อไป เขาเลือกที่จะใช้เวลาน้อยนิดที่เหลืออยู่ไล่ตามความปรารถนาที่ยังติดค้างในใจ เจวานแต่งงานกับเจ้าหญิงโมราและใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ พวกโซลโทค้นพบผลการค้นคว้าเพื่อช่วยเหลือเจวานของไซธีนโดยใช้ตัวโซลโทเป็นสื่อถ่ายทอดพลังจุดเริ่มต้นของคำสาปจากร่างของวิดามอรีคืนให้เจวาน โซลโทยินดีทำถึงแม้อาจเป็นอันตรายถึงชีวิต
ณ ดินแดนแห่งความเป็นความตาย เจวานเลือกสละพลังอำนาจส่วนใหญ่ของตนเพื่อต่อชีวิตให้โซโทล และแล้วความสงบสุขก็คืนกลับมาสู่ซีเล
The story of Hekke
พอเฮกเคถูกปลดระวางจากภารกิจของหน่วยคลังกลางก็เฉา สมาคมนักเลี้ยงสัตว์ประหลาดจึงพามันไปงานชุมนุมมังกร ซึ่งเฮกเคได้พบกับไซธีนที่นั่น ไซธีนพาเฮกเคมาอยู่ที่ร้านเอชาน เฮกเครู้สึกได้ถึงความอ้างว้างในใจของไซธีน ด้วยอายุที่มากกว่ามันจึงคิดว่าตนเองเป็นจ่าฝูงที่ต้องคอยดูแลนาย รวมถึงเจวาน โยราห์ ที่เข้ามาเป็นสมาชิกใหม่หลังจากนั้น 1 ปี รวมถึงสมาชิกอื่นๆที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นทุกวัน เฮกเคเฝ้ามองการเปลี่ยนแปลงของไซธีนและอยู่กับเขาจนกระทั่งเขาสลายหายไป แต่มันจะไม่ลืมเขา และแล้วโซลโทก็มาที่ร้าน เฮกเคเฝ้าดูโซลโทค่อยๆจัดการทุกอย่างจนเรื่องจบลงด้วยดี จนวันหนึ่งไอดาก็มาใช้ความทรงจำของเฮกเคช่วยสร้างตัวตนใหม่ให้ไซธีน และในที่สุดเฮกเคก็ได้พบกับนายอีกครั้ง
character
| โซลโท เอชาน : พ่อของเขาเป็นญาติกับไซธีน ทำให้เขาเป็นทายาทโดยชอบธรรมที่จะสืบทอดร้านมังกรเอชาน เขาแพ้สัตว์ทุกชนิดที่ไม่มีขน เพราะตอนเด็กๆเคยถูกรูเซลคาทำให้จมน้ำ เป็นคนมีพละกำลังมาก คนในซีเลมักรู้จักเขาภายใต้สมญานาม บุรุษปริศนาดอกไม้บาน |
| เอนาเร เฮเบล/เรนา : หลานสาวของทาร์นเจ้าของร้านมังกรเฮเบล น้องสาวของเทย์ ชอบหนังสือมาก ใฝ่ฝันอยากเป็นนักเขียน เธอจึงมักจะไปที่หอสมุดไอดาเป็นประจำ พ่อแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต เธอจึงเป็นหลานสาวสุดรักสุดหวงของทาร์น เธอได้รับพลังที่ตกทอดมาในตระกูลเฮเบลซึ่งสืบเชื้อสายมาจาก ไอดา เฮเบล มิวส์หรือภูติแห่งแรงบันดาลใจ ผู้สร้างเมืองซีเล |
| เจวาน โยราห์ : ผู้ช่วยของไซธีน ซึ่งกลายมาเป็นผู้ช่วยของโซลโท เขาเร่ร่อนมาที่ซีเลเมื่อราวสิบปีก่อน โดยที่ไม่มีใครทราบว่าเขาเป็นอดีตพระคู่หมั้นของเจ้าหญิงโมรา ร่างที่แท้จริงของเขา คือ มังกรโบราณ ซึ่งเป็นวิญญาณธาตุน้ำที่ตระกูลนัตเซขโมยมาจากรูเซลคา |
| เจ้าหญิงโมรา : ธิดาคนที่สามของพระราชาโทปาซ ดำรงตำแหน่งเจ้าเมืองซีเล ทรงเป็นประธานสมาคมนักเลี้ยงสัตว์ประหลาดแถมบ้าพลังชอบทำกิจกรรมเหมือนผู้ชาย เป็นอดีตคู่หมั้นของเจวาน |
| เทย์ เฮเบล : คนส่งของจอมป่วน หลานชายคนโตของทาร์นเจ้าของร้านมังกรเฮเบล ทะเลาะกับตาหนีออกจากบ้านมาเป็น 10 ปี เขาเป็นโรคกลัวความสูงแถมยังเมามังกรอีกต่างหาก เขาเลยเบนเข็มมาเรียนเป็นพ่อมด เอกวิชาว่าด้วยสัญลักษณ์ แต่เรียนมาเป็น 10 ปีก็ยังไม่จบเสียที อันที่จริงเขาไม่ได้อยากเป็นพ่อมด แต่อยากเอาเวทมนต์มาใช้ทำร้านมังกรเลยยัดเยียดตัวเองมาเป็นลูกจ้างร้านเอชาน ควบคู่กับการสอนหนังสือเป็นผู้ช่วยวิดามอรีที่มหาวิทยาลัยเวทย์มนต์ |
| วิตามอรี นัตเซ : แม่มดดำเป็นเพื่อนกับเทย์มาตั้งแต่ 5 ขวบด้วยความที่เป็นคนเรียบร้อยเลยถูกเทย์แกล้งอย่างเมามัน ตระกูลของนางเป็นตระกูลมนต์ดำที่มีชื่อเสียงที่สุด จบจากวิทยาลัยเวทมนต์ตั้งแต่อายุ 19 เธอเป็นโรคประจำตัวประหลาดซึ่งเกิดจากคำสาปที่ตระกูลของเธอเคย ขโมยวิญญาณแห่งน้ำ ทำให้เธอจะหมดสติราวกับ ตายได้โดยไม่เลือกเวลา |
| เอลาซ ลาซูลี : บุตรของเจ้าหญิงเอสเม พี่สาวของเจ้าหญิงโมราและขุนนางตระกูลลาซูลี ทายาทชายคนแรกของราชบัลลังก์ ท่านชายผู้อุปถัมภ์สมาคมนักขี่มังกร และเป็นกวีมีชื่อเสียง เขาต้องคำสาปไม่ได้รับการคุ้มครองจากธาตุน้ำ |
log
ได้อ่านนิยายเล่มนี้ครั้งแรกจากร้านเช่าหนังสือค่ะ เรื่องนี้เหมือนกับคำนำของนักเขียนที่สื่อว่าแม้พระเอกของเราจะเป็นเพียงแค่คนเดินดินธรรมดา ไม่ใช่ผู้กล้าถือดาบออกมาไล่ฆ่าสัตว์ประหลาดก็สามารถสนุกกับโลกแฟนตาซีได้ นี่เป็นผลงานแรกที่ทำให้เรากลายมาเป็นแฟนหนังสือของคุณพัฒณิดา
เรื่องนี้เต็มไปด้วยแฟนตาซีแบบน่ารัก ปนเกรียนนิดๆตั้งแต่หน้าแรกเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็นพินัยกรรมนักเลงโตที่บังคับให้ท่านบัณฑิตไปพาตัวโซลโทมาที่ร้านมังกร แต่ที่แสบและเกรียนที่สุด คนอ่านทุกคนคงเห็นพ้องต้องกันว่าตำแหน่งนี้เป็นของ เทย์ เฮเบล อย่างไม่มีข้อโต้แย้ง มาที่ตัวละครโปรดของเรื่องบ้าง ตำแหน่งนี้ยกให้ เจ้ารัฟ มังกรที่คิดว่าตัวเองเป็นสุนัข ตามมาตรฐานของสัตว์เลี้ยงที่อยู่ข้างกายตัวเอก จะต้องมีความน่ารักระดับหนึ่งอยู่แล้ว พอยิ่งอ่านไป อ่านไป ความแบ๊วของเจ้ามังกรเขียวที่มาเบรคเรื่องเครียดๆในเรื่อง ทำให้ยิ่งเอ็นดู แต่เหตุที่ทำให้ตกหลุมเจ้ารัฟเต็มๆคงเป็นตอนที่มันต้องเลี้ยงน้องคอคคาทริส ตอนที่โดนแยกกันน่าสงสารมากๆ คนเขียนบรรยายได้อินสุดๆ จนรักหมารัฟไปเลย ความรักที่เกิดจากความสงสารมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
Story of Hekke
พอได้มองเรื่องราวผ่านสายตาของเฮกเค ที่ดูเหมือนไม่ค่อยมีบทบาทในเรื่องเท่าไหร่ แต่ความทรงจำที่เขามีกับไซธีนเป็นความทรงจำที่ทำให้รู้สึกทั้งอบอุ่น และเหงาในเวลาเดียวกัน เหมือนมองจากสายตาของคนค่อยๆสร้างความสุขขึ้นมาจากสายสัมพันธ์ทีละเส้น ซึ่งในขณะเดียวกันก็ยอมรับว่าตนเองจะต้องสูญเสียสิ่งมันไปในระยะเวลาอันใกล้ และสำหรับตอนพิเศษที่แสดงความผูกพันระหว่างแม่หมากับรัฟก็ไม่พลาดที่จะทำให้เราน้ำตาไหลพรากอีกตามเคย และสุดท้าย ภาพประกอบในเล่มนี้สวยมากซะจนอยากให้เพิ่มภาพแบบนี้ในเรื่องหลักด้วยจังเลย
favorite scence
เรื่องที่ 7 เหตุทั้งปวงเริ่มต้นที่คอคคาทริส
ตอนที่โซลโทจะพาลูกเจี๊ยบคอคคาทริสไปฝากให้เจ้าหญิงโมราดูแล รัฟที่เริ่มผูกพัน เห็นพวกเจ้าตัวน้อยเป็นเหมือนน้อง พอเห็นนายเอาน้องใส่กล่องก็พยายามที่จะเอาน้องคืน ชอบการบรรยายเหตุการณ์ตอนนี้ของคุณพัณณิดาตอนนี้มากๆ การอ้างถึงความรู้สึกตอนที่เด็กน้อยต้องถูกแยกจากของที่ตนเองรัก กับความรู้สึกของพ่อแม่ที่จำเป็นต้องทำ เล่นเอาน้ำตาซึม ฉากนี้ทำให้เรารักและเอ็นดูหมารัฟมากขึ้น
เรื่องที่ 13 ความรักยิ่งวุ่นวายหนักกว่าเดิม
เป็นตอนที่ท่านทาร์นกับเทย์ได้นั่งคุยปรับความเข้าในกันสักที ซึ่งเป็นผลให้เทย์ฮึกอยากเรียนให้จบในปีนี้ hilight ที่สำคัญที่สุดของตอน เป็นตอนที่เซลายื่นข้อเสนอว่า ถ้าวิดามอรีรับรักเทย์ เธอจะยอมบอกวิธีกำจัดเธอ นำมาซึ่งสารพัดวิธีการบอกรักที่ไม่ว่ายังไงวิดามอรีก็ไม่เชื่อ แต่สุดท้ายความจริงก็ชนะทุกสิ่ง ปิดท้ายด้วยการบอกรักฝ่านนิยายของเรนาที่ทำให้คนอ่านอมยิ้ม
quote
เรื่องที่ 3 เจ้าหญิงบนหอคอย
“เมื่อตอนที่แม่ข้ายังอยู่ แม่บอกว่าอย่ามัวแต่ขอโทษอยู่ตลอดเวลา…เพราะบางทีขอโทษมากๆก็ทำให้เรามองโลกในแง่ร้าย แม่บอกว่าให้ขอบคุณมากๆไว้แทน”
the case of the shop owner’s death
“วันนั้นข้าเริ่มคิดเป็นครั้งแรก ว่าที่จริงคนเราตายเมื่อไร เมื่อร่างกายนี้ตายไป หรือเมื่อว่าตนเองไม่มีความหมายกับใครอีก เมื่อไม่มีใครจดจำอีกต่อไป…ไม่สิ ไม่ใช่เพียงใครก็ได้ ใครที่สำคัญกับเจ้า ใครที่อยากให้จำเจ้าได้ หากว่าคนเหล่านั้นลืมเจ้าไปหมดสิ้น แม้เจ้าเองจำได้มันจะสำคัญอะไร”
“ยิ่งใกล้จบมหากาพย์เท่าไร ยิ่งต้องมีปรัชญาชีวิตที่ฟังแล้วงงไม่เข้าใจ เจ้าไม่เคยได้ยินหรือไง”
“สิ่งที่สูญหาย จะต้องค้นหาด้วยตัวเอง”
the story of hekke
“คนตายที่ไม่มีใครคิดถึง เป็นเรื่องน่าเศร้าเกินไป”
อุดหนุน E book
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น