จอมคนขายภรรยา

เขียน	จั้นลู่
แปล	Honey Toast
ความยาว	248 หน้า
สำนักพิมพ์	แจ่มใส

plot
     องค์จักรพรรดิพระราชทานสมรสให้ตู้หย่าเจี๋ยกับโอวหยางจิ้ง ตุ้หย่าเจี๋ยอยากรู้ว่าสามีในอนาคตควรค่าที่นางจะแต่งงานอยู่กินด้วยกันตลิดชีวิตหรือไม่ นางเอลยปลอมตัวเป็นชายขี่ม้าตามลำพังไปยังสวนอินทรีปีกขาวที่ซึ่งเป็นที่พำนักของโอวหยางจิ้ง หัวหน้าเผ่าเซียนหลัน บ้านที่ตู้หย่าเจี๋ยไปขออาศัยหลับนอนระหว่างทางถูกหมาป่าโจมตี ตู้หย่าเจี๋ยใช้สติปัญญาและวรยุทธ์ที่พอมีติดกายรับมือจนความช่วยเหลือมาถึง โอวหยางจิ้งที่นำคนมาช่วยมองออกว่าตู้หย่าเจี๋ยแท้จริงแล้วเป็นหญิง จึงพาตัวกลับสวนอินทรีปีกขาว และพยายามเค้นถามว่านางเป็นใคร ตู้หย่าเจี๋ยบอกเพียงว่านางเป็นคนสกุลตู้ แต่โอวหยางจิ้งรู้ความจริงจากป้ายหยกที่นางพกติดตัว ซึ่งเป็นอันเดียวกับที่จักรพรรดิเคยใช้เป็นของหมั้นแม่ของเขามาก่อน
     ขบวนรถเจ้าสาวของตู้หย่าเจี๋ยถูกปล้น ผู้ติดตามทุกคนในขบวนถูกฆ่าตายหมดโชคดีที่ตู้หย่าเจี๋ยไม่ได้อยู่ในขบวน โอวหยางจิ้งเริ่มระเคาะระคายว่าเจ้าสาวของเขาถูกปองร้าย หลังแต่งงานเพียงวันเดียว ตู้หย่าเจี๋ยขี่ม้าออกไปเยี่ยมเยือนหัวหน้าหมู่บ้านต่างๆ พอดีไปเจอโรคระบาดนางอยู่ช่วยจนสามารถควบคุมการระบาดของโรคได้ นางจึงได้รับการสรรเสริญว่ามีจิตใจงาม
    ข้าศึกประชิดชายแดน โอวหยางจิ้งออกไปรบ ตู้หย่าเจี๋ยข้ามกลับไปสืบข่าวทางแคว้นเฮ่าเยวี่ย จึงได้ทราบข่าวว่ามีคนปองร้ายสามีของตน จึงรีบกลับมาเพื่อหาทางเตือนโอวหยางจิ้ง เมื่อกลับถึงบ้านตู๋หย่าเจี๋ยก็ต้องรีบเตลิดออกมาเพราะเจอกับคนร้ายชุดดำในห้องนอน โชคดีที่โอวหยางจิ้งกลับมาพอดี พอเข้าไปดูที่เกิดเหตุก็พบกับหลักฐานที่แสดงว่า ตู้หย่าเจี๋ย คือคนที่สมคบคิดกับแคว้นเฮ่าเยวี่ยคิดร้ายกับเผ่าเซียนหลัน โอวหยางจิ้งเลยขายภรรยาของตัวเองทิ้งตามธรรมเนียมของเผ่า เพื่อนของตู้หย่าเจี๋ยที่เป็นเจ้าเมืองชายแดนมาช่วยซื้อนาง ตู้หย่าเจี๋ยพักอยู่ที่เมืองชานแดนจนสบายใจ ระหว่างที่นางออกไปตลาดเพื่อซื้อของตอบแทนเพื่อน รวมถึงของฝากที่จะนำกลับบ้านที่เมืองหลวงโอวหยางจิ้งก็ลอบมาพบนางในโรงเตี๋ยมแห่งหนึ่ง สารภาพว่าทุกอย่างเป็นอุบายเพื่อจับคนร้ายตัวจริง
    ในที่สุดก็สามารถจับคนร้ายตัวจริงได้ โอวหยางจิ้งรับตัวตู้หย่าเจี๋ยกลับไปครองรักกันที่สวนอินทรีปีกขาวอย่างสมเกียรติ        
character

ตู้หย่าเจี๋ย	: หลานสาวซึ่งสืบสายเลือดโดยตรงจากฝ่ายภรรยาหลวงเพียงหนึ่งเดียวของตุ้ถังหยวน เจิ้นกั๋วโหว มีสติปัญญาปราดเปรื่องซึ่งชาวแคว้นเฮ่าเยวี่ยภาคภูมิใจ
อิ๋งอ๋องโอวหยางจิ้ง	: หัวหน้าเผ่าเซียนหลัน เผ่าอพยพที่ปักหลังอยู่ที่แคว้นชือหนานของเฮ่าเยวี่ย มีชื่อเสียจากการนำทัพเพียง 8,000 โค่นศัตรูนับแสน และได้รับพระราชทานยศอิ๋งอ๋อง แต่เขาไม่รับเพราะถือว่าเผ่าของตนไม่ได้อยู่ใต้การปกครองของใคร ชาวเผ่าเซียนหลันมักเรีกเขาว่า        ฮาเก๋อซาง ซึ่งแปลว่าผู้กล้า แท้จริงแล้วเขาเป็นโอรสที่เกิดจากจักรพรรดิกับเทพธิดาเผ่าเซียนหลัน

log
      อ่านเรื่องนี้ไปก็ส่ายหน้ากับธรรมเนียมของเผ่าเซียนหลันไป อะไรจะกดขี่ภรรยากันขนาดนั้น ยกตัวอย่างเช่น
1. ผู้ชายจะแตะชามแค่ตอนกินข้าว หลังจากนั้นเป็นหน้าที่ของผู้หญิง ไม่งั้นฝ่ายหญิงจะถูกฟ้าผ่าธรณีสูบ (ถ้าเกิดแม่ป่วยสักคน บ้านนั้นคงอดตายยกครัว)
2. ผู้หญิงกินอาหารร่วมโต๊ะกับผู้ชายต้องถูกสวรรค์ลงโทษ (ไรว้า คนทำไม่มีสิทธิ์กิน กินไปจ้องตากันไปออกจะโรแมนติก) ตอนนี้นางเอกตอกกลับว่า พ่อแม่ของนางก็กินข้าวด้วยกัน ยังอยู่ดีมีความสุข สะใจชะมัด
เป็นโชคดีของนางเอกที่พระเอกไม่ค่อยเข้มเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ แต่ถึงอย่างนั้นนางเอกคงต้องลงทุนลงแรงเรียกร้องสิทธิสตรีมากกว่าที่เป็นอยู่ อ่านเรื่องนี้แล้วแอบเอ็นดูพระเอกตรงความน่ารักที่มีแอบนิดๆหน่อยๆ โดยเฉพาะตอนง้อเมีย…