นาฏกรรมอำพราง

เขียน	เรณี
ความยาว	403 หน้า
สำนักพิมพ์	พิมพ์คำ

plot

     ศิวนพที่รับหน้าที่เป็นผู้กำกับละครเวทีเรื่อง ทิวาราตรี โดยมี เจรตา แฟนสาวรับบทนำ มาขอบุคลากรจากภาควิชาการละครที่ตนเองเคยเป็นศิษย์เก่าให้ช่วยงานเบื้องหลัง   โดยการแสดงครั้งนี้จะเกิดขึ้นที่โรงละครนาฏยะ สถานที่เดียวกับที่เคยเปิดแสดงและเกิดโศกนาฏกรรมนางเอกฆ่าตัวตายบนเวทีต่อหน้าผู้ชมในรอบสุดท้ายเมื่อ 8 ปีก่อน ซึ่ง เศรษฐีชาวตะวันออกกลางบิดาของ เจรตา นักแสดงนำคนปัจจุบันทุ่มเงินซื้อพร้อมทั้งปรับปรุงใหม่เพื่อใช้เป็นเวทีเปิดตัวของลูกสาว

      แววเพชรอดีตคนรักของศิวนพรับหน้าที่เป็นผู้กำกับเวที ถึงแม้ว่าเรื่องราวเมื่อครั้งอดีตเธอจะเป็นฝ่ายเอ่ยปากขอจบความสัมพันธ์แต่เมื่อได้ใกล้ชิดกัน แววเพชรก็ยังหวั่นไหวแต่ต้องพยายามหมางเมิน ศิวนพที่ไม่เคยลืมแววเพชรอีกทั้งยังคาใจถึงสาเหตุที่อีกฝ่ายขอจบความสัมพันธ์ก็มักจะพาตัวเองมาใกล้แววเพชรทุกครั้งที่มีโอกาส บวกกับเอกอรนางร้ายที่หมั่นไส้เจรตาที่ชอบทำตัวสูงส่งเป็นทุนเดิมคอยเป็นกองหนุน(แบบไม่ได้รับเชิญ) ทำให้ศิวนพแน่ใจในความรู้สึกที่มีต่อแววเพชรไปบอกเลิกกับเจรตา เจรตาที่เกิดมาแล้วไม่เคยพลาดหวังจากสิ่งที่เธอต้องการแล้ว หาทางเอาคืนแววเพชร

     เกิดเหตุไฟสปอตไลท์ตกระหว่างซ้อมการแสดง แถมไฟดวงนั้นยังเป็นดวงที่แววเพชรช่วยเปลี่ยนให้ปณตในคืนก่อนหน้าที่จะเกิดเหตุ จนแววเพชรถูกไล่ออกจากตำแหน่งผู้กำกับเวที แต่สุดท้ายเมื่อการแสดงรอบสื่อมวลชนมาถึงกลับผู้กำกับเวทีที่มารับหน้าที่แทนแววเพขรกลับหายตัวไป แววเพชรจึงได้กลับมาทำหน้าที่ตามเดิม การแสดงคืนนั้นเป็นไปด้วยดียกเว้นมีดที่ใช้แสดงกลับกลายเป็นของจริง จนเป็นเหตุให้ เจรตา ที่ใช้มีดเล่มนั้นในการแสดงถึงแก่ความตาย แววเพชรตกเป็นผู้ต้องสงสัยโดยหลังการสอบสวน วนิสาก็ประกันตัวเพชรออกไป

    ศิวนพ และเพื่อนๆของแววเพชรพยายามติดต่อเธอเพื่อหาทางช่วยเหลือ แต่ก็ติดต่อไม่ได้ ไปถามครูวนิสา เธอก็ไม่ยอมบอกว่าแววเพชรอยู่ที่ไหนถึงแม้ว่าพ่อแม่ของแววเพชรที่มาจากต่างจังหวัดจะมาสอบถามก็ตาม ในขณะเดียวกันแววเพชรที่ไปพักอยู่ที่บ้านเก่าของครูวนิสาก็มักจะเห็นภาพหลอนเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนวนิสาสันนิษฐานว่าเธอมีอาการทางจิต จนคืนหนึ่งแววเพชรถึงขนาดชักปืนยิงภาพหลอนเหล่านั้น แล้วหนีเตลิดออกมาขอความช่วยเหลือจากศิวนพ หลังจากนั้นไม่น่าก็มีข่าวออกมาว่า แวเพชรคลุ้มคลั่งจนยิงวนิสาบาดเจ็บ

     ศิวนพและเพื่อนๆของเพชรร่วมมือกับสารวัตรเจ้าของคดีสืบจนรู้ว่า วนิสาวางแผนให้แววเพชรคิดว่าตัวเองวิกลจริต ประกอบกับจันทิมายอมรับสารภาพว่าเป็นคนขโมยบทละครเรื่องทิวาราตรีมาจากวนิสาจนเป็นเหตุให้ครอบครัวของเพื่อนประสบชะตากรรมโหดร้าย แต่ก่อนที่หลักฐานที่รวบรวมได้จะส่งถึงมือตำรวจ รถที่ศิวนพนั่งมากับแววเพชรถูกระเบิดจนพลิกคว่ำด้วยฝีมือของ วรรธ พี่ชายของคู่แว่นที่ใครๆคิดว่าตายไปแล้วตอนแหกคุกเมื่อหลายปีก่อน เขากลับมาแก้แค้นจันทิมาโดยตั้งใจจะโยนความผิดให้แววเพชร วนิสาที่พอระแคะระคายเรื่องนี้อยู่บ้างตามมาขัดขวางไม่ให้พี่ชายฆ่าลูกศิษย์ สุดท้ายทั้งสองก็จบชีวิตลง 

character

แววเพชร	: นักศึกษาภาควิชาการละคร คณะศิลปศาสตร์ มีฝีมือด้านกำกับเวที เป็นลูกสาวคนกลางของครอบครัวเชื้อสายจีน ทำให้เธอรู้สึกว่าพ่อให้ความสำคัญเธอน้อยกว่าพี่ชายและน้องชาย ทำให้เธอกลายเป็นสาวเลือดร้อน ใครหาเรื่องต้องโดนตอบโต้กลับ
ศิวนพ/แนท	: คนรักเก่าของแววเพชรตอนเรียนอยู่ชั้นปี 1 เพิ่งกลับมาจากเรียนต่อที่ School of theatre ที่ ลอนดอน บิดาเคยเป็นผู้กำกับละครโทรทัศน์ แม่เป็นนางเอกละครทีวีชื่อดัง มีน้องสาว 1 คนเป็นผู้ประกาศข่าว คบกับเจรตา ซึ่งเป็นนักแสดงนำเรื่องทิวาราตรีตั้งแต่เรียนด้วยกันที่อังกฤษ
อาริยา	: เพื่อนสนิทของแววเพชร เก่งเรื่องเสื้อผ้า
ปณต	: เพื่อนสนิทของแววเพชร หนุ่มนักเที่ยวผู้มีอันจะกิน คอยช่วยหางานพิเศษให้แววเพชร เก่งเรื่องจัดแสง
วนิสา/แว่น	: อาจารย์ประจำภาควิชาการละคร มือหนึ่งด้านการออกแบบและสร้างฉากของประเทศไทยในเวลานี้ คอยช่วยเหลือแววเพชรอยู่เสมอ

log

    ได้เล่มนี้มาแบบไม่ตั้งใจตอนไปเดินงานเกษตรแฟร์เมื่อตอนต้นปี 2556 นี้เองค่ะ เห็นลดราคาเหลือเล่มละ 50 บาท ได้มาพร้อมเรื่องพรายผยองที่เคยเขียน review ไปแล้ว ซึ่งนับว่าคุ้มเกินคุ้มกับความสนุกที่ได้รับจากหนังสือเล่มนี้ เรื่องราวลึกลับซ่อนเงื่อนที่ดำเนินไปพร้อมกับการเตรียมตัวเปิดการแสดงละครเวที

    ปมปริศนาแรกที่คนอ่านคงรู้สึกได้ตั้งแต่บทที่ 3 คือ เจ้าของบทประพันธ์ที่แท้จริงน่าจะเป็น วนิสา ส่วน จันทิมา ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนรักตั้งแต่สมัยเรียนของวนิสานั้น ทำอย่างไรถึงได้ชื่อว่าเจ้าของบทประพันธ์  น่าจะมีเหตุเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดเกิดขึ้น แต่ที่มาที่ไปเป็นอย่างไรนั้นคงต้องรอเฉลยตอนใกล้จะจบ

    ปมที่สองที่ตามมาติดๆเพื่อไม่ให้เสียชื่อว่า ฉากหลังเป็นสถานที่ที่เคยมีคนตายมาแล้ว ก็คือ ผีของนางเอกสาวผู้ล่วงลับนั่นเอง ปรากฏตัวครั้งแรกในรูปถ่ายที่แววเพชรเจอบนกระจกในห้องแต่งหน้า (ไม่แน่ใจว่านางเอกอุปทานไปเองหรือเปล่า แต่หลังจากนั้นเธอมักจะปรากฏตัวให้นางเอกเห็นก่อนที่จะเกิดเรื่องร้ายๆขึ้นในโรงละครเสมอ

    ปมที่สาม เป็นปมหลักของเรื่อง ก็คือ หญิงสาวที่ชักใยให้เกิดเหตุการร้ายๆในโรงละคร(นึกถึงเรื่องแฟนทอมออฟดิโอเปร่า) ตอนแรกที่อ่านสงสันครูวนิสาที่สุด จากลักษณะท่าทางของคนร้าย รวมถึงความรู้เรื่องโครงสร้างของโรงละคร ตนอ่านก็สงสัยครูวนิสาไปตามที่คนเขียนอย่างให้เป็น เพราะเธอดันวางแผนให้แววเพชรคิดว่าตัวเองวิกลจริต ก่อนที่จะมาหงายเงิบที่หลังตอนที่ที่เรื่องเฉลย จะว่าไปคนเขียนก็แบบทิ้งคำบอกใบ้ไว้ให้เหมือนกัน ยังเป็นนักสืบไม่เอาไหนเหมือนเดิม เดาทริกได้ แต่เดาคนร้ายไม่ค่อยถูก

     ระหว่างที่เรื่องราวดำเนินไป สิ่งที่คงขัดใจคนอ่านสาวยุคใหม่อย่างเราๆ ยิ่งกว่านิสัยเลือดร้อนของนางเอก คือความเป็นสุภาพบุรุษเกินเหตุของพระเอก ที่มักจะโอนอ่อน ไม่ยอมบอกเลิกให้เด็ดขาด แถมยังแกล้งทำหวานกับเจรตาที่เพิ่งบอกเลิก จนอีกฝ่ายมีความหวัง บวกกับที่พ่อเจ้าพระคุณไม่มีท่าทีที่จะปกป้องคนรักเลยแม้แต่นิดเดียว ถ้าไม่มีเรื่องยุ่งจนถึงกับชีวิต แววเพชรจะไม่กลับมาคืนดีด้วยก็ไม่แปลก เพราะไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เรามีเรื่องเดือดร้อน(ถึงแม้ว่าเราจะมีส่วนผิดก็เถอะ) แต่การที่คนรักพูดถึงแต่ความยุติธรรม โดยที่ไม่แม้แต่จะถามกันดีๆ คงเป็นอะไรที่เจ็บปวดน่าดู นี่ขนาดมีน้องสาว(ที่คิดเหมือนคนอ่าน) คอยพูดให้ได้คิดนะนั่น

     สรุปว่า เป็นนิยายลักลับซ่อนเงื่อนที่อ่านสนุกเล่มหนึ่งเลยค่ะ ชอบวิธีผูกเรื่องกับหักมุมทำได้น่าลุ้น ตอนแรกกะว่าจะอ่านวันละบท สุดท้ายอ่านรวดเดียวสองวันจบ(ถ้าไม่ติดว่าต้องตื่นไปทำงานคนอ่านแค่คืนเดียว) ไม่ชอบแค่นิดเดียวคือ นิสัยคุณพระเอกที่รักความยุติธรรมแบบเกินๆ จนน่ารำคาญ

Fovorite scene

     บทที่ 27 ตอนที่ศิวนพกับสารวัตรพาทิศแอบเข้าไปในบ้านครูวนิสาเพื่อหาหลักฐานมาประกอบคดี เป็นฉากที่ศิวนพทำตัวสมกับเป็นพระเอกกับเขาสักที ยิ่งไปสืบกับสารวัตรพาทิศสองคน มีการเล่นละครฉากเล็กเพื่อล้วงเอาหลักฐาน บรรยากาศคล้าย เชอร์ล็อก โฮล์มส์นิดๆเหมือนกันนะเนี่ย

     บทที่ 30 ตอนที่จันทิมาสารภาพเรื่องที่เธอขโมยบทละครจากวนิสา จนเป็นเหตุให้ครอบครัวของเพื่อนต้องพังพินาท เพราะวนิสาตั้งใจจะเอาเงินรางวัลที่ได้ไปให้พ่อ่าตัดเปลี่ยนไต หลังจากนั้นพี่ชายของเธอก็ถูกจับข้อหาพยายามฆ่าเพราะถูกจับได้ว่ายักยอกเงินบริษัท และลงมือทำร้ายพนักงานบัญชี พ่อของวนิสาตา ส่วนแม่ก็ทานยาคลายเครียดจนช็อกตายตามพ่อไป ฉากนี้สอนให้รู้ว่า ความชั่วเล็กๆที่เราคิดว่าทำไปก็ไม่ได้ส่งผลร้ายมากมายอาจลุกลามจนยากที่จะให้อภัย จนเป็นเหตุให้เจรตาถูกฆ่าเพราะความแค้นในที่สุด