| เรื่อง&ภาพ | Clamp |
| จำนวนเล่มปัจจุบัน | 9 |
| สำนักพิมพ์ | Vibulkij Comics |
plot
วาตานุกิโดนดึงดูดเข้าไปในร้านประหลาดแห่งหนึ่ง ร้านนั้นเป็นร้ายประหลาดที่ทำให้ความปรารถนาของลูกค้าสมหวัง โดยแลกกับราคาที่เท่าเทียม วาตานุกิไม่ต้องมองเห็นและมีสิ่งลี้ลับติดตามเขาอีก ยูโกะเจ้าของร้านรับที่จะทำตามคำขอนั้น แต่ต้องมีของแลกเปลี่ยนที่มีมูลค่าเท่าเทียมกัน ซึ่งตอนนี้วาตานุกิไม่สามารถที่จะจ่ายได้ทันที ยูโกะจึงเสนอให้วาตานุกิมาทำงานในร้านนี้แทนจนกว่าจะมีมูลค่าเพียงพอ วาตานุกิจึงรับหน้าที่ทำงานบ้านทุกอย่างในร้าน และเป็นผู้ช่วยยูโกะตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
charecter
 | วาตานุกิ คิมิฮิโระ: ชื่อ วาตานุกิ แปลว่า 1 เมษายน มีความสามารถในการมองเห็นสิ่งลี้ลับ เพราะสายเลือดของเขาสามารถดึงดูดสิ่งลี้ลับต่างๆได้ มีความสามารถในเรื่องงานบ้านสูงมาก พ่อแม่ของเขาเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุรถยนต์ตั้งแต่เขายังเด็ก เขาจึงต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียว |
 | อิจิฮาระ ยูโกะ : เจ้าของร้านที่ทำความปรารถนาให้สมหวัง บางคนเรียกเธอว่า แม่มดแห่งมิติ เธอจะทำความปรารถนาของคนที่สามารถเข้ามาในร้านได้โดยแลกกับราคาที่เท่าเทียม |
 | ชิซึกะ โดเมกิ : คู่กัดของวาตานุกิ บ้านของเขาเป็นวัด และตัวของโดเมกิเองมีพลังปัดเป่าสิ่งลี้ลับ ถึงแม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นมันก็ตาม มีความสามารถพิเศษในการยิงธนู |
log
เสน่ห์ของเรื่องนี้อยู่ที่ความลึกลับซึ่งเกี่ยวโยงกับความเชื่อโบราณที่เกี่ยวข้องกับสิ่งลี้ลับ บางครั้งลูกค้าที่มาขอความช่วยเหลือนำมันเข้ามา หรืออาจเกี่ยวข้องวิธีการที่ยูโกะใช้ในการทำความปรารถนาให้บรรลุผล ซึ่งมันก็ไม่ได้จบแบบมีความสุขทุกครั้งไป ขึ้นอยู่กับตัวของลูกค้าที่เป็นเจ้าของอาถรรพ์นั้นๆ บวกกับปริศนาของวาตานุกิที่เกี่ยวพันกับเรื่องคู่ขนาน Tsubasa reservior chronicle ตอนที่ชอบเป็นพิเศษก็มีในเล่ม 3 ตอนหัตถ์วานร เล่ม 4 ตอนของขวัญวันเกิด(ตอนนี้อบอุ่นดีนะ)
นอกจากนี้ บรรดาภูติผีวิญญาณที่ปรากฏตัวออกมาในเนื้อเรื่องก็น่ารัก ที่ชอบก็มีพ่อลูกหมาจิ้งจอกที่ขายโอเด้งในเล่ม 3 คุณลูกนี่น่ารักมากๆ อ่านตอนนี้แล้วอยากกินโอเด้งขึ้นมาเลยเชียว สาวน้อยชาชิกิวาราชิที่หลงรักวาตานุกิในเล่ม 4 ก็น่ารัก จิ้งจอกหลอดที่แปลงร่างเป็นจิ้งจอก 9 หางได้ในยามคับขันก็ชอบ
Quote
- คนเรายิ่งห้ามไม่ให้เปิดก็เหมือนยิ่งยุ ชอบหลงคิดว่าตัวเองจะเป็นคนเดียวที่ไม่ถูกหายนะจากการผิดสัญญาเล่นงาน ทั้งๆที่ไม่มีใครจะพิเศษไปกว่าใครได้เลยแท้ๆ
- สิ่งมีชีวิตน่ะถูกผูกมัดไว้ด้วยอะไรหลายอย่าง กฎเกณฑ์ของธรรมชาติ กระแสของเวลา ภาชนะที่เรียกกันว่าร่างกาย อัตตาในรูปของจิตใจ สิ่งเหล่านั้นคือโซ่ตรวนที่มีเหมือนกันในสิ่งมีชีวิตทุกชนิด แต่ก็มีโซ่ตรวนที่ใช้กับมนุษย์เท่านั้นเหมือนกันนะ ตำพูดเมื่อหลุดปากออกมาแล้วจะไม่มีวันเรียกคืนมาได้ ไม่สามารถลบล้างได้ ทั้งๆที่ไม่เคยตระหนักว่ามันผูกพันมนุษย์ไว้มากแค่ไหน แต่มนุษย์ก็ยังใช้โซ่ตรวนนั้นเรื่อยมา คำพูดเป็นสิ่งมีชีวิตนะ บางครั้งยังผูกมัดกระทั่งปมชีวิตของมนุษย์เลยด้วยซ้ำ
- ทิ้งขว้าได้หน้าตาเฉยเลยนะ เรื่องของตัวเองน่ะ ไอ้ของที่ทิ้งขว้างได้ง่ายๆแบบนั้น คิดว่ามันควรค่าที่จะใช้ต่อรองกับสิ่งที่มีความหมายงั้นเหรอ? ซาชิกิวาราชิยอมเสี่ยงถึงขนาดนี้เพื่อชิงดวงตาของเธอกลับคืนไป แต่เธอกลับทิ้งขว้างมันโดยไม่แยแส หมายความว่าเธอคงเห็นเด็กคนนี้โง่มากสินะที่พยายามปกป้องสิ่งที่เป็นเพียงขยะในสายตาเธอ เธอเกลียดการที่ผู้อื่นต้องเจ็บปวด แต่กลับทำร้ายตัวเอง ไม่เคยแยแสว่าเมื่อเห็นเธอเจ็บปวด ผู้ที่ให้ความสำคัญกับเธอต้องเจ็บปวดแค่ไหน การกระทำแบบนั้นฉันเกลียดที่สุด
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น