The Hobbit

plot

An Unexpected Journey

      แกนดาล์ฟพ่อมดเทากลับมาเยือนไชน์อีกครั้ง เขาเลือกบิลโบ แบ็กกินส์ ให้เป็นสมาชิกคนสุดท้าย ในคณะเดินทางของคนแคระเพื่อทวงคืนเอเรบอร์ อาณาจักรของคนแคระที่ถูกสมอร์กยึดครองมาเป็นเวลายาวนาน บ้านของบิลโบถูกใช้เป็นสถานที่นัดหมายของคนแคระทั้ง 13 ที่มี ธอริน โอเคนชิลด์ เป็นหัวหน้า ตอนแรกบิลโบ้ไม่คิดที่จะจากบ้านอันแสนสุขไปแม้แต่น้อย แต่เขาก็เปลี่ยนใจในนาทีสุดท้าย คณะเดินทางข้ามทุ่งกว้าง และขุนเขา ฝ่าฟันอันตรายจากโทรล ออร์ค โดนระหว่างนั้นบิลโบก็ยังมีความสงสัยอยู่ในใจตลอดเวลาว่าเขามาทำอะไรอยู่ตรงนี้

    คนแคระทั้ง 13 และบิลโบออกเดินทางจากริเวนเดลล์สถานที่ซึ่งแกนตาล์ฟนำคณะเดินทางเข้าไปเพื่อให้เอลรอนด์ช่วยอ่านอักษรโบราณในแผนที่สู่เอเรบอร์ พวกเขาตกลงไปในรังของพวกก๊อบลินด์ บิลโบหลบออกมาได้แบบเนียนๆแต่กลับตกลงไฟในอุโมงค์ลึกลับ ที่นั่นเขาได้เผชิญหน้ากับ กอลลัม บิลโบท้ากอลลัมเล่นเกมทายปัญหาโดยเอาชีวิตเป็นเดิมพัน หากเค้าแพ้จะต้องกลายเป็นอาหารแต่หากชนะกอลลัมจะต้องพาเขาไปยังทางออก บิลโบเป็นฝ่ายชนะและได้แหวนทองที่เขาเก็บได้หลังจากที่กอลลัมทำตกติดไม้ติดมือกลับมา บิลโบกลับมาสมทบกับกลุ่มคนแคระที่แกนดาล์ฟช่วยเหลือออกมา

The desolation of smaug

      คณะเดินทางสลัดออร์คที่ติดตามมาได้สำเร็จด้วยความช่วยเหลือจากบีออน มนุษย์กลายร่าง พวกเขาเดินทางผ่านป่าเมิร์กวู๊ด เพื่อผ่านไปยังภูเขาโลนลี่ โดยที่เกนดาล์ฟแยกทางไปสำรวจในสิ่งที่เขาสงสัยถึงการคืนชีพของศัตรูตลอดกาล พวกเขาถูกแมงมุมยักษ์โจมตี แต่ก็รอดมาได้เพราะเหล่าพราย แต่ถึงอย่างนั้นทุกอย่างก็ไม่ได้ราบรื่น เมื่อพวกพรายเกลียดคนแคระเข้ากระดูกดำ คณะเดินทางทุกคนยกเว้นบิลโบที่ใช้แหวนล่องหนถูกจับขัง บิลโบแอบช่วยทุกคนออกมาและพาหนีไปตามทางน้ำใต้ดินได้สำเร็จ แต่ระหว่างทางพวกออร์คตามมาทันคิลีโดนธนูพิษบาดเจ็บ เมื่อเดินทางมาถึงเมืองริมทะเลสาบ พวกเขาว่าจ้างบาสให้พาผ่านเมืองริมทะเลสาบไปยังภูเขาโลนลี่ พวกเขาออกเดินทางโดยฝากคิลีที่เจ็บหนักเพราะพิษของออร์คไว้กับบาส พร้อมกับพรรคพวกอีก 2 คนไว้คอยดูแล

    ในที่สุดประตูที่ต้องมนตราก็เปิดออก เมื่อแสงสุดท้ายแห่งวันดูรินตกต้องช่องกุญแจ ในที่สุดบิลโลก็ได้ทำภารกิจหลักในการเดินทางครั้งนี้ นั่นคือ การค้นหาเพชรอาเคนสโตน์ โดยระวังไม่ให้สม็อคตื่น แต่เอาเข้าจริงๆบิลโลต้องเผชิญหน้ากับสม็อค พวกคนแคระเข้ามาช่วยหาทางกำจัดสม็อคแต่ไม่สำเร็จ มังกรที่กำลังโกรธบินไปยังเมืองริมทะเลสาบ

The battle of five armies

     สม็อคเข้าโจมตีเมืองริมทะเลสาบถูกบาสพิชิตได้ด้วยธนูที่เป็นสมบัติตกทอดประจำตระกูลของเขา แต่เมืองริมทะเลสาบพังพินาศไม่มีเหลือ บาสจึงรวบรวมผู้คนที่เหลือรอดเดินทางไปยังภูเขาโลนลี่เพื่อทวงสิ่งที่ควรจะเป็นของชาวทะเเลสาบจากเชื้อสายของคนแคระเพื่อนำมาสร้างเมืองใหม่ บาสไปสมทบกับกองทัพของเหล่าพรายที่เดินทางมาทวงสมบัติของบรรพบุรุษเช่นกัน ธอรินคาดการณ์สิ่งที่จะเกิดขึ้นเอาไว้แล้วจึงสั่งให้พรรคพวกปิดปากประตูที่จะเข้าสู่เขาโลนลี่ ปฏิเสธข้อเสนอการเจรจาของบาส บิลโบผิดหวังที่ธอรินดูเหมือนจะติดเชื้อความคลั่งจากทองคำเช่นเดียวกับปู่ของเขา จึงแอบออกจากเขาโลนลี่เพื่อนำ อเคนสโตน ไปมอบให้กับบาสเพื่อใช้เป็นข้อต่อรองให้ธอรินรักษาคำสัญญาของเขา ถึงแม้ธอรินจะผิดหวังที่บิลโบทำอย่างนี้ และกล่าวโทษเขาอย่างรุนแรงถึงขนาดที่จะให้โยนลงจากกำแพงเมือง แต่ธอรินก็ยังไม่ยอมเจรจาเพราะเขาขอความช่วยเหลือจากพวกพ้อง

     แกนดาล์ฟหนีออกมาจากป้อมปราการของออร์คด้วยความช่วยเหลือจากเลดี้กาลาเดรียล และพ่อมดน้ำตาล และรีบเดินทางมายังภูเขาโลนลี่เพื่อแจ้งข่าวเรื่องกองทัพทีกำลังจะยกมา กองทัพของคนแคระพวกพ้องของธอรินยกมาที่ยกมาต้านทัพของมนุษย์และพรายไม่ทันได้ปะทะกัน ก็ต้องร่วมมือกันเพื่อรับศึกใหญ่จากออร์ค ธอรินที่ได้สติกลับมาเป็นตัวของตัวเองอีกครั้งนำคนแคระทั้ง 13 ออกมารับศึกและเสียชีวิตลง โดยก่อนตายเขาได้ขอโทษบิลโบในสิ่งที่ได้ทำลงไป

    เมื่อเรื่องทุกอย่างจบลงบิลโบเดินทางกลับไชน์พร้อมกับแกนดาล์ฟ โดยก่อนจากกันเขาได้ทิ้งท้ายกับเหล่าคนแคระที่ร่วมเดินทางมาด้วยกันว่า ประตูบ้านของเขาพร้อมเปิดรับเพื่อนอยู่เสมอ

Log

 

 

    ตอนแรกกะว่าจะยังไม่ดู กะว่าจะไปดูละคร “ตะวันฉายในม่านเมฆ” ของพี่บอย กับ น้องแต้วที่ออกอากาศวันนี้เป็นวันแรกพอดี แต่กะว่าจะโฉบไปแถวรัชโยธินจะได้นั่งแท็กซี่กลับบ้านพร้อมน้องชายเพื่อความประหยัด ที่ไหนได้เกิดความผิดพลาดทางการสื่อสาร พี่กับน้องสวนกันซะงั้น ไหนๆก็ไหนๆเลยดูหนังมันซะเลย ตรงกับวันพุธพอดี

    เปิดฉากแรกด้วยบรรยากาศอบอุ่นของไชน์ ในบ้านของบิลโบสมัยที่โฟรโดยังร่าเริงสดใสตามวัย ผ่านมาเกือบ 10 ปีแล้วหน้าตาไม่เปลี่ยนเลยพ่อคุณเอ๋ย หลังจากนั้นก็จะตัดไปสู่อดีตผ่านการเขียนเล่าเรื่องของบิลโบ ในหนังสือที่ชื่อว่า There and back agian ย้อนอดีตกลับไปเมื่อ 60 ปีก่อน ตอนนี้ลุงยังเอ๊าะๆ บรรยากาศของไชน์ที่ไม่ว่านานเท่าไหร่ก็ไม่เปลี่ยน การประชุมของคนแคระที่ดูเละเทะในตอนแรกแต่เก็บซะเรี่ยมก่อนไป หลังจากที่บิลโบตัดสินใจร่วมเดินทางไปด้วย เราก็ได้เห็นภาพคณะเดินทางที่คุ้นตาเดินเรียงแถวข้ามทุ่งกว้างและภูเขาหินผา 

 

    คิดถึงแกนดาล์ฟพ่อมดคนธรรมดาที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็สั่งให้โกยตลอดๆ แต่สุดท้ายเมื่อชาติต้องการแกก็มีท่าไม้ตายต่างๆมาคอยแก้ปัญหาให้คณะเดินทาง สุดท้ายที่ไม่พูดถึงไม่ได้คงเป็นกอลลัมที่ดูแล้วเลือกไม่ถูกว่าจะสงสารหรือสมเพชดี สาวก Lord of the ring อย่างเราดูไปก็คิดถึงบรรยากาศเก่าๆไป ระหว่างนั้นก็คอยลุ้นให้คณะเดินทางหนีรอดจากอันตรายต่างๆ ฉากต่างๆทำได้อลังการมากๆค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเอเรบอร์กับกองทองที่บรรดาพี่คนแคระแกขุดขึ้นมาถมที่(สมแล้วที่โดนมังกรหมายตา) ฉากตอนที่ภูเขาหินสู้กันมันดูยิ่งใหญ่และน่ากลัวสุดๆ(ถ้าบังเอิญไปยืนอยู่แถวนั้น)ในเวลาเดียวกัน สุดท้ายต้องยกให้พระเอดขี่ม้าขาว เอไม่ใช่สิต้องเป็นเลื่อนกวาง ใช่แล้วค่ะ พ่อมดน้ำตาล ราดากัสต์ ดูเหมือนจะไม่ค่อยเต็ม แต่แกก็มีกึ๋นตามแบบฉบับพ่อมดในจักรวาลของโทคีน โดยเฉพาะตอนแกแว้นล่อออร์คเทพมาก ชอบบทพูดในเรื่องหลายอันเลยค่ะ แต่จำไม่ได้แบบคำต่อคำ เอาไว้ได้ดูแบบ DVD แล้วค่อยเอามาลงเพิ่มเนอะ

    สรุปว่าสนุกเหมือนเดิมค่ะ ไม่เสียดายตังค์เลย นึกอยากไปดูแบบ 3D อีกรอบด้วย เดี๋ยวหาวันเหมาะๆก่อน แต่ก่อนอื่นคงต้องไปค้น VCD lord of the ring ออกมาดูย้อนความหลังกันสักหน่อย

 

    เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็ได้ดู Hobbit ภาค 2 เวลาผ่านไป 1 ปีแต่คราวนี้ก็ยังควงน้องชายไปดูเหมือนเดิม การเดินทางคราวนี้ส่วนใหญ่จะอยู่ในดินแดนพราย และภูเขาโลนลี่ 

      ภาคนี้เป็นการพบกันบนจอเงินของสองคู่หูนักสืบ sherlock กับ วัตสัต โดยวัตสันรับบทบิลโล ส่วน sherlock รับบทสม็อค เลยมีภาพล้อน่ารักๆจากฝีมือแฟนคลับให้ขำกันเบาๆ   

      พรายภาคนี้ดูไม่ค่อยเป็นคนดีเหมือนภาคก่อนๆ โดยเฉพาะพ่อของเลโอลัส สำหรับคนคุ้นเคยที่เจอกันมา 3 ภาคอย่าง เลโกลัส การพบกันหลังจากที่รอคอยมา 1 ปี กลับเป็นพี่เลโกลัสภาคโหด แถมโหดอย่างเปิดเผยมาก ตีรันฟันแทงซะจนแทบดูไม่ทัน ก็นะตามประสาวัยรุ่นเลือดร้อน นอกจากฝั่งคนแคระแล้ว เกนดาล์ฟก็รับบทหนักไม่แพ้กัน เมื่อต้องสู้อยู่คนเดียวจนโดนออร์คเล่นงานซะน่วม ฉากที่มันที่สุด ลุ้นจนตัวโก่งอยู่ตอนท้ายๆที่พวกคนแคระพยายามจัดการกับมังกรยักษ์จอมเก๋าอย่างสม็อค น่าเสียดายที่ทั้งที่ใช้ทองคำร้อนราดจนสม็อคกลายเป็นมังกรทองแล้ว มันก็ยังไม่ตาย…

   สำหรับตอนจบของภาคนี้ สม็อคที่กำลังโมโหสุดๆ บินไปโจมตีเมืองริมทะเลสาบ ซึ่งนี่เป็นโอกาสในการกอบกู้ชื่อเสียงของวงส์ตระกูลของบาส ก่อนหน้านี้เคยบ่นว่า hunger game จบค้างแล้ว Hobbit จบค้างกว่า ฮือ…

      สำหรับภาค 3 ที่สานต่อความค้างจากภาคที่แล้วด้วยฉากที่สม็อคเข้ามาโจมตีเมืองทะเลสาบที่จบลงด้วยฝีมือของบาสกู้ชื่อเสียงของวงตระกูลได้สำเร็จ แต่คนดูที่เป็นแฟนคลับของธิรินตั้งแต่ภาค 1 ดูภาคนี้แล้วคงปวดใจเพราะธอรินกลับลุ่มหลงในทองคำเช่นเดียวกับปู่ของเขา แต่ก็ยังดีที่พอมีช่วงเวลาที่แสดงความเป็นเพื่อนที่ดีต่อบอลโบออกมาบ้างจนเจ้าหัวขโมยตัวน้อยของเรายังสะอึกที่แอบเอาเพชรอาเคนสโตนมาซ่อนเอาไว้เสียเอง

    สำหรับฉากประทับใจของตอนนี้ซึ่งค่อนข้างเป็นจุดขายของ peter jackson คือฉากสงครามที่งดงามอลังการ โดยเฉพาะในตอนที่คนแคระและพราย สองเผ่าพันธ์ที่เป็นอริต่อกันร่วมมือกันต่อสู้กับออร์ค โดยเฉพาะฉากที่คนแคระหยุดตั้งแถวรอโจมตี แล้วพรายถือดาบหมุนตัวข้ามแถวออกมาปะทะกับออร์คสวยมาก ซึ่งในระหว่างสงครามนอกจากฉากดุเดือดแล้วยังมีฉากขำๆอย่าง โทรลที่มีหน้าที่พังกำแพงจะใส่ฉากคล้ายๆหลังคาไว้บนหัว พอชนกำแพงเสร็จก็จะสลบเหมือด(ไม่รู้ตายรึเปล่า) อีกอันที่อึ้งๆก็มีฉากที่ธอรินต่อสู้กับอาช็อคโดยการโยนหินให้ถือจนน้ำแข็งที่อยู่ใต้เท้าแตก จนอาช็อคร่วงลงไปเอง ตอนนั้นทุกคนในโรงคงคิดเหมือนกันว่า “พี่จะตายง่ายไปไหม” ก่อนที่อาช็อคจะคืนชีพทะลุน้ำแข็งออกมาสู่กับธอรินอีกยกจนต่างๆคนต่างเสียชีวิตในที่สุด

    ฉากที่บิลโบคิดว่าจะแออบกลับไชน์โดยไม่ลาเพื่อนๆคนแคระแต่ทุกคนกลับพร้อมมาส่งเขากันอย่างพร้อมเพรียง บิลโบเลยบอกว่า หากพวกเขาผ่านไปให้แวะไปหาบ้าง เข้าไปได้เลยโดยไม่ต้องเคาะประตูแอบมีน้ำตาซึม เพราะในขณะเดียวกันก็สื่อถึงการลาจาก มิดเดิ้ล เอิร์ทของเหล่าคนดูอีกด้วย ประดูที่เปิดออกอีกครั้งกำลังจะปิดลงแล้ว