Psycho-Pass

เรื่องย่อ

season 1         

     โลกอนาคตที่ความปลอดภัยของผู้คนในสังคมถูกดูแลด้วยเทคโนโลยีที่ชื่อว่า Sibyl ซึ่งทำหน้าที่ตรวจสอบสุขภาพจิต “Psycho-pass” หากสภาพจิตของใครมีค่าเกินค่าสัมประสิทธิ์อาชญากรรมแสดงว่าคนๆนั้นมีแนวโน้มที่จะก่ออาชญากรรมในอนาคต จะถูกเรียกว่า อาชญากรแอบแฝง จะถูกควบคุมตัวเพื่อเข้ารับการบำบัดทันที ในหมู่คนเหล่านั้นมีบางคนสังกัดหน่วยปฏิบัติการพิฆาต ที่รับหน้าที่ล่าอาชญากรด้วยกัน เหมือนดั่งหมาล่าเนื้อเพื่อให้ได้รับอนุญาตให้ใช้ชีวิตในสังคมได้ตามปกติ  

    อาคาเนะที่เข้ามารับตำแหน่งผู้สังเกตการณ์ซึ่งมีหน้าที่ควบคุมการทำงานของหน่วยพิฆาตอีกที แค่วันแรกของการทำงานก็เจอเรื่องไม่โสภาหลายอย่าง ทำให้อาคะเนะสับสนว่าตัวเองเหมาะกับงานนี้หรือไม่ แต่คำพูดของชินยะหนึ่งในหน่วยปฏิบัติการเรียกความมั่นใจของอาคาเนะกลับคืนมา อาคาเนะเริ่มสนใจในตัวชินยะ ยิ่งเมื่อเธอได้รู้ว่าเมื่อก่อนเขาเคยเป็นผู้สังเกตการณ์ แต่หลังจากเกิดคดีที่ปิดไม่ได้ ซึ่งหน่วยปฏิบัติการซาซายามะซึ่งเคยอยู่ภายใต้การควบคุมของโอกามิถูกฆ่าด้วยวิธีการ Plastination อันโหดเหี้ยม แล้วเอาศพไปซ่อนไว้หลังภาพโฮโลแกรมในย่านการค้า ค่าสัมประสิทธิ์อาชญากรรมของชินยะก็เพิ่มขึ้น เพราะเขาต้องการให้ฆาตกรได้รับผลแบบเดียวกันกับผู้เคราะห์ร้าย คดีนั้นถึงแม้ว่าหลักฐานแวดล้อมจะชี้ไปที่ โทวมะ โคซาบุโร่ ครูโรงเรียนมัธยมปลายที่ไม่มีพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ เบาะแสของคนร้ายมีเพียงรูปถ่ายที่ซาซายามะถ่ายไว้ได้กับชื่อ มาคิชิมะเท่านั้น

    เกิดคดีที่ใช้ Plastination ขึ้นอีกครั้ง บวกกับหลักฐานในคดีก่อนๆ ชี้ให้เห็นว่ามีคนอยู่เบื้องหลัง โคกามิตั้งสมมติฐานว่ามีคนๆนั้นคอยจับคู่คนที่มีแรงจูงใจกับวิธีการฆ่าให้มาเจอกัน แล้วสร้างอาชญากรคนใหม่ขึ้นมา 

    เพื่อนของอาคาเนะหายตัวไป อาคาเนะพาโคกามิออกไปตามหานอกเวลาเข้าเวร ระหว่างการตรวจสอบพื้นที่สัญญาติดต่อถูกรบกวน โคกามิถูกหลอกให้ขึ้นรถไฟใต้ดินที่ไม่ได้ใช้แล้ว พาตัวไปเป็นเหยื่อในเกมล่าจิ้งจอกพร้อมกับเพื่อนของอาคาเนะที่ถูกมัดไว้ในรถไฟ เกมนี้เปิดโอกาสให้พวกโคกามิมีทางรอดซึ่งเหมือนเป็นการทดสอบจากฝ่ายตรงข้าม โคกามิดิ้นรนจนความช่วยเหลือด้านอาวุธจากภายนอกมาถึง แต่ถึงโคกามิเป็นฝ่ายชนะแต่ก็ถูกยิงจนบาดเจ็บสาหัส เพื่อนของอาคาเนะถูกมาคิชิมะพาตัวไป โคกามิบอกให้อาคาเนะตามไปช่วยแต่โดมิเนเตอร์ไม่สามารถตัดสินฝ่ายตรงข้ามได้เนื่องจากค่าสัมประสิทธิ์อาชญากรของเขาไม่ถึงเกณฑ์ทั้งๆที่มาคิชิมะกำลังจะใช้มีดปาดคอเพื่อนของอาคาเนะ อาคาเนะต้องทนดูเพื่อนตายต่อหน้าต่อตา กรณีแบบนี้เรียกว่า criminally asymptomatic ซึ่งสามารถเกิดขึ้นได้ 1 ใน สองล้าน เพื่อรักษาความน่าเชื่อถือของระบบ ทางผู้บังคับบัญชาจึงไฟเขียวให้ตามล่าตัวมาคิชิมะอย่างเต็มที่โดยอาศัยภาพที่ถอดมาจากความทรงจำของอาคาเนะ

    เกิดเหตุที่คนร้ายใส่เครื่องมือบางอย่างที่สามารถหลอกเครื่องสแกนค่าสัมประสิทธิ์อาชญากรรมได้และออกก่อคดีอาชญากรรมต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก หลังจากเก็บกวาดไปได้ไม่ทันไร กลับมีกลุ่มคนที่ใส่เครื่องมือที่เหมือนกันออกก่ออาชญากรรมในวงกว้างจนเกิดจลาจลขึ้นกลางเมือง หน่วยปฏิบัติการต้องทุ่มกำลังทั้งหมดเพื่อควบคุมสถานการณ์ ท่ามกลางความชุลมุนของการออกภาคสนาม ชินยะก็นึกขึ้นได้ว่า มาคิชิมะน่าจะมีจุดประสงค์แอบแฝงโดยเป้าหมายที่แท้จริงน่าจะเป็นตึก NONA ซึ่งเป็นที่ตั้งของกระทรวงสาธารณสุขซึ่งเป็นที่ตั้งของระบบ Sibyl อาคาเนะ โคกามิ และ คาการิแยกไปที่ตึก NONA ถึงจะจับกุมมาคิชิมะได้สำเร็จแต่คางาริที่แยกตามกลุ่มที่ลงไปชั้นใต้ดินคนเดียวหายสาปสูญ

     แท้จริงแล้วระบบ sibyl มีสมองของมนุษย์ควบคุม อีกทั้งหนึ่งในนั้นยังเป็นสมองของโทวมะ โควซาบุโร่ โดยมีไซบอร์กรูปร่างมนุษย์ทำหน้าที่บริหารงานหน้าฉาก โทวมะชักชวนให้มาคิชิมะมาเป็นหนึ่งในระบบ sibyl เพื่อครองโลกนี้ด้วยกัน แต่มาคิชิมะปฏิเสธและหลบหนีออกไป หน่วย 1 รับหน้าที่ไล่ล่ามาคิชิมะโดยมีคำสั่งกำชับให้กันชินยะออกจากภารกิจนี้ ส่วนหน้าที่ในการตามหาคางิริที่หายไปโอนให้เป็นหน้าที่ของหน่วยที่ 2 กินโนะซะพยายามใช้วิธีตุกติกเพื่อให้ชินยะสามารถสืบคดีนี้ต่อได้แต่ไม่สำเร็จอีกทั้งยังถูกลงโทษถึงขนาดจะกำจัดทิ้ง ชินยะจึงหลบหนีออกไปตามล่ามาคิชิมะตามวิถีทางของตัวเอง เมื่อเล็งเห็นถึงความเป็นไปได้ที่มาคิชิมะจะถูกกำจัด Sibyl จึงเผยตัวจริงกับอาคาเนะเพื่อให้เธอรับรองความปลอดภัยของมาคิชิมะ ซึ่งอาคาเนะก็เสนอให้ยกเลิกคำสั่งกำจัดชินยะเป็นการแลกเปลี่ยน

    เป้าหมายต่อไปของมาคิชิมะคือการทำลายระบบเกษตรกรรมเพื่อบีบให้เกิดการนำเข้าซึ่งจะส่งผลให้มีผู้ลักลอบอพยพเข้ามา เมื่อนั้นระบบ Sibyl จะไร้ความหมาย ชินยะที่พอจะอนุมานเรื่องนี้ได้ตามรอยจนไปเจอการฆาตกรรมของมาคิชิมะ เขาทิ้งเบาะแสเกี่ยวกับแผนการของมาคิชิมะไว้ในที่เกิดเหตุ ซึ่งอาคาเนะจับทางได้และตามไปยังเป้าหมายได้ทันก่อนที่มาคิชิมะจะลงมือได้สำเร็จอีกทั้งยังได้พบกับชินยะอีกครั้งด้วย ถึงแม้อาคาเนะจะพยายามให้ชินยะใช้ dominator ในการจับกุมมาคิชิมะแต่ในที่สุดชินยะก็เลือกใช้วิธีของตัวเอง คือ การกำจัดมาคิชิมะ หลังจากนั้นเขาก็หายตัวไป 

season 2

    เกิดเหตุระเบิดติดต่อกันถึง 3 ครั้ง โดยผู้ก่อเหตุยังคงรักษาระดับสีให้อยู่ระดับปกติได้ ถึงแม้จะจับผู้ก่อเหตุได้แต่ระหว่างเคลียร์สถานที่ เจ้าหน้าที่สังเกตการณ์สูญหายพร้อมโดมิเนเตอร์ โดยพบศพของเจ้าหน้าที่ปฏิบัติ และตัวอักษรปริศนา WC? อาคาเนะสงสัยว่าน่าจะมีบุคคลล่องหนอยู่เบื้องหลัง และในที่สุดก็ค้นพบคนที่ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังโฮโลแกรม ซึ่งผู้ก่อการเรียกเขาว่า คามุย

      คามุยยังก่อคดีอย่างต่อเนื่อง ทุกครั้งความเครียดจากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นขยายวงกว้างอย่างยากที่จะควบคุม อีกทั้งเมื่อระบบเฝ้าระวัง และตรวจจับระดับสีของ Sibyl ไม่สามารถตรวจจับอาชญากรเหล่านั้นได้ อาคาเนะจึงอยากจับคนร้ายให้ได้ หน่วยของเธอบุกไปยังแหล่งกบดานของคามุย แม้จะได้หลักฐานที่น่าสนใจ แต่โศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นจากการดึงน้ำมือคนหมู่มากมาสังหารหมู่เจ้าหน้าที่ผ่านทางเกม

     ในที่สุดอาคาเนะก็ปะติดปะต่อเเรื่องได้ว่า คามุยน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์เครื่องบินตกเมื่อ 15 ปีก่อน ชิ้นส่วนของเด็ก ๆ ที่เสียชีวิตถูกปลูกถ่ายให้กับผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียว ซึ่งก็คือ คามุย นี่อาจเป็นเหตุผลที่ทำให้ Sibyl จำเขาไม่ได้ และจุดมุ่งหมายคือการแก้แค้นคนที่ทำให้เกิด ฤดูกาลนรก แต่ระหว่างนั้นก็มีพวกเดียวกันที่อยากทำให้ไซโคพาสของอาคาเนะขุ่นด้วยการทำร้ายญาติสนิทเพียงคนเดียวของเธอ

    ในขณะที่ความเชื่อถือในระบบที่ควบคุมความสงบเรียบร้อยในสังคมเริ่มสั่นคลอน แผนการขั้นสุดท้ายก็เริ่มขึ้น ผู้คนที่เกี่ยวข้องกับฤดูกาลนรก เพื่อให้เกิดโศกนาฏกรรมขึ้นอีกครั้ง เป้าหมายคือการหาตำแหน่งระบบ Sibyl อาคาเนะตัดสินปัญหาด้วยการนัดให้คามุยไปเผชิญหน้ากับ Sibyl เพื่อให้ปรับการตัดสินเป็นปัจเจกแบบกลุ่ม แต่ถึงอย่างไรสีของ sibyl ก็ยังเป็นสีของอาชญากรอยู่ดี

ตัวละครสำคัญ

โคกามิ ชินยะ :     อาชญากรแอบแฝงที่ลงทะเบียนเป็นหน่วยปฏิบัติการของหน่วยรักษาความปลอดภัย เดิมทีเป็นผู้สังเกตการณ์ แต่ในขณะที่สืบคดีที่คลี่คลายไม่ได้ระดับความสำคัญพิเศษของหน่วยรักษาความปลอดภัยหมายเลข 102 ค่าสัมประสิทธิ์อาชญากรรมเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่เขาเลือกที่จะสืบคดีต่อมากกว่ารักษาเลยถูกลดขั้น เขามีส่วนคล้ายอาคาเนะตรงที่เป็นนักเรียนดีเด่น

ทสึเนะโมริ อาคาเนะ :      สังกัดแผนกสืบสวน หน่วยรักษาความปลอดภัย ในตำแหน่งผู้สังเกตการณ์ ซึ่งทำหน้าที่ดูแลหน่วยพิฆาต จบการศึกษามาด้วยคะแนนสูงสุด เป็นพวกความรู้สึกช้า ไม่ว่าจะเจอกับเรื่องหนักหนาก็ยังสุขภาพจิตดี  season 2 เธอเป็นนักสืบรุ่นพี่ประจำอยู่หน่วย 1

โนบุชิกะ  กินโนซะ :      สังกัดแผนกสืบสวน หน่วยรักษาความปลอดภัย ในตำแหน่งหัวหน้าผู้สังเกตการณ์ เป็นเพื่อนร่วมรุ่นกับโคกามิ พ่อกับแม่ของกินโนซะเป็นตัวรวจ เมื่อนำระบบ Sibyl มาใช้พวกเขาถูกตัดสินว่าเป็นอาชญากรแอบแฝง เขาจึงมีความรู้สึกไม่ยกโทษให้กับคนที่ทำตัวเสี่ยงที่จะตกเหวเหมือนที่ชินยะเป็น ใน season 2 เขาปรับเป็นเจ้าหน้าที่ปฏิบัติการ โดยมีแขนซ้ายเป็นแขนเทียม

คาการิ ชูเซย์ :      พบว่าเป็นอาชญากรแอบแฝงตั้งแต่วัดค่า Psycho Pass เมื่อตอนอายุ 5 ปี เค้ายอมรับงานฆ่าคนในฐานะหน่วยปฏิบัติการแทนที่จะถูกกักตัวไปตลอดชีวิต

คุนิซุยะ  ยาโยอิ :      เดิมเธอถูกตัดสินให้เป็นนักดนตรี จนกระทั่งค่าสัมประสิทธิ์อาชญากรรมเกินกว่าระดับปกติ ชินยะใช้วิธีของตัวเองเกลี่ยกล่อมจนเธอยอมมาเป็นหน่วยปฏิบัติการ

มาซาโอกะ  โทโมมิ :      เค้าเคยเป็นตำรวจสืบสวนมาก่อนที่จะเกิดระบบ Sibyl จิตใจส่วนลึกที่ไม่ยอมรับคำสั่งของระบบทำให้ค่าสัมประสิทธิ์อาชญากรรมของเขาสูงขึ้น เป็นพ่อแท้ๆของกินโนซะ

มิกะ ชิโมทสึกิ :     เจ้าหน้าที่สังเกตการณ์รุ่นน้อง คู่หูของอาคาเนะ

โทกาเนะ :     เจ้าหน้าที่ปฏิบัติการที่มีค่าอาชญากรรมสูงเป็นประวัติการณ์ เขาเคยเป็นนักบำบัดมาก่อน เป็นลูกชายของโทกาเนะ  ผู้คินค้นระบบ sibyl

ฮินาคาว่า :    เจ้าหน้าที่ปฏิบัติการ เป็นนักออกแบบโฮโลแกรม

special thank : Ace-z fansub @tirkx.com

episode list

season 1 (finish 29/4/2556)

01	ค่าสัมประสิทธิ์อาชญากรรม	12	Devil’s Cross Road
02	ผู้ที่ทำได้	13	Ivitation from the Abyss
03	วิธีการเลี้ยงสัตว์	14	sweet poison
04	อีกด้านของเธอที่ไม่มีใครรู้จัก	15	The town where sulfur falls
05	ใบหน้าเธอที่ไม่มีใครรู้จัก	16	The gate to judgment
06	การกลับมาของเจ้าชายผู้บ้าคลั่ง	17	Iron Heart
07	ถ้อยคำของดอกกล้วยไม้สีม่วง	18	A promise written on water
08		19	Transparent shadow
09	ผลไม้แห่งสรวงสวรรค์	20	where justice lies
10	การละเล่นของเมรูเสลาห์	21	Blood-stained reward
11	Saint’s Supper	22	Perfect world

season 2 (finish 20/7/2559)

01	The scales of justice	07	The missing children
02	The creeping unknown	08	The witch’s seed <AA>
03	บทพิสูจน์ของปิศาจ	09	Omnipotence Paradox
04	The salvation of job	10	Gauging the soul
05	unforgiven game	11	What color?
06	those who cast stones

บันทึก…คนดู

 

    ฉากเปิดเรื่องบรรยากาศคล้ายๆ Guilty Crown (ก็นะผลงานสตูดิโอเดียวกันนี่นา) เพลงเปิดก็มันมากฟังครั้งเดียวชอบเลย แถมเหมาะกับฉากบู้เปิดเรื่องด้วยอีกต่างหาก คาดว่าเรื่องภาพกับเพลงประกอบน่าจะอยู่ในระดับเดียวกับ Guilty Crown ซึ่งเราชอบในส่วนนี้มากถึงมากที่สุด ยิ่งมาเจอเพลงปิดของ supercell เล่นเอาระทวยไปเลย

     ในส่วนของเนื้อเรื่อง คนเขียนบทเรื่องนี้คือลุงเก็น คนเดียวกับที่เขียนนิยาย Fate Zero ซึ่งการันตีความปวดตับได้เลย แค่ตอนแรกก็ไม่ทำให้คนที่เชื่อในชื่อของลุงเก็นผิดหวัง  เนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวกับอาชญากรรมลุงแกเลยใส่ไม่ยั้งมาตั้งแต่ตอนแรก ไหนจะฉากข่มขืนที่ผู้หญิงคนไหนเห็นต้องผงะไปหน่อยนึงแหละ แถมผู้ร้ายยังเสพยายิ่งเพิ่มขีดความคลั่งหนักขึ้นไปอีก จบด้วยผู้เคราะห์ร้ายที่ความขีดพุ่งจนกลายเป็นเป้าหมายพิฆาต ทำให้เกิดคำถามว่า การเชื่อระบบในการตัดสินชีวิตคน โดยเฉพาะเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายเนี่ยมันถูกแล้งเรอะ ใครจะตามเรื่องนี้จนจบต้องเตรียมภูมิต้านทานไว้หนักๆเลย

    ตั้งแต่ตอนที่ 3 เป็นต้นไป จะเริ่มเดินเรื่องระหว่างการสืบคดี ซึ่งคดีแรกเป็นการฆาตกรรมซึ่งจะรู้ตัวผู้ต้องสงสัยอยู่แล้วจากค่า Psycho Pass ที่ปริ่มๆจะเกินแต่ยังไม่มีหลักฐาน สาเหตุก็เกิดจากเขาเป็นเป้ารังแกของคนอื่นๆในที่ทำงาน เหมือนเป็นเครื่องระบายความเครียดว่างั้นเถอะ ผู้ควบคุมก็นิ่งดูดาย อันที่จริงถ้าต่อเน็ตไม่ได้ก็หาความบันเทิงแบบ offline มาติดตั้งก็ได้ เนื่องจากเหยื่อของคดีนี้เป็นพวกทำร้ายคนอื่นเพื่อระบายความเครียด ถูกฆ่าก็เหมือนการรับกรรมที่ตัวเองก่อนั่นแหละ เลยไม่ค่อยสงสารเท่าไหร่ อันที่จริงน่าจะจับผู้ดูแลหน้าเลือดเชือดเป็นคนแรกมากกว่า เนื่องจากสถานที่เป็นจุดอับสัญญาณไม่สามารถต่อสัญญาไปที่ระบบ Sibyl ได้ Dominater เลยมีค่าไม่ต่างอะไรกับเศษเหล็กที่มีไว้ปาหัวหมา เลยต้องมีบทยั่วโมโหอาชญากรกันสักหน่อย เลยได้ดูบทหนีกับไล่ล่าสนุกๆ

    จุดพีคของเรื่องจะเริ่มตั้งแต่ตอนที่ 10 เมื่อชินยะโชว์ความสามารถในการอนุมานแผนการของคนร้าย จนไปเข้าตามันสมองที่คอยคุมเกมปั้นอาชญากร แผนการทดสอบฝ่ายตรงข้ามจึงเริ่มขึ้น ตัวละครที่สะดุดตาตั้งแต่แรกเห็นได้แก่ ชินยะ ภาพเคลื่อนไหวหล่อกว่าในภาพโปรโมทเยอะเลย บวกกับท่าทีเฉยเมยที่ดูเหมือนจะแฝงความเกรียนอยู่ในที เรื่องเกรียนนี่อนุมานจากตอนที่หมอนี่บอกอาคาเนะว่า ตอนที่ไม่ชอบการทำงานให้ใช้โดมิเนเตอร์ยิงได้เลย แต่พอเข้าตอนที่ 2 ท้ายๆ ตอนที่นางเอกไปขอโทษข้างเตียงพยาบาล คำพูดของหมอนี่ทำเอาอึ้งเลย ช่วยให้สตินางเอกจนหลุดจากความสับสนในตัวเองดูเป็นคนดีมีเหตุผลมากๆ แล้วไหงกลายเป็นอาชญากรแอบแฝงไปได้หว่า ซึ่งเหตุผลที่เฉลยออกมาอย่างชักเจนจากปากคำของคนแวดล้อม กับจากปากของโอกามิในตอนที่ 7 สรุปว่ามาจากความคิดที่อยากให้อาชญากรได้รับผลกรรมแบบเดียวกัน บวกกับความเก่งระดับนักเรียนดีเด่นของเจ้าตัวที่เฝ้าจินตนาการถึงมุมของของคนร้ายเลยทำให้ค่าสัมประสิทธิ์สูงขึ้น เจอแบบนี้เข้าไปแอบอึ้งเล็กๆ ถ้าเป็นแบบนี้ตำรวจเก่งๆสมัยนี้สงสัยจะค่าสัมประสิทธิ์เกินกันหมด โดยเฉพาะพวกนักสืบตัวซวยอย่างคินดะอิจิรุ่นหลาน กับโคนัน แต่ที่เหนือกว่านักสืบตัวซวยทั้งหลายแน่ๆคือ โคกามิหุ่นแมนมาก ยิ่งดูไปนานๆยิ่งกรี๊ด แถมพี่แกมีฉากออกกำลังกาย และเปลือยท่อนบนบ่อย เห็นทีไรก็น้ำลายหกทุกที อารมณ์ประมาณตอนที่อาคาเนะมองโคกามิในตอนที่ 7 เลยทีเดียว

   

     มนุษย์ในสภาพแวดล้อมที่ระบบ Sibyl ควบคุมนี่มีพฤติกรรมน่ารำคาญมาก ตัวอย่างแรกก็ได้แก่ อาคาเนะ ตอนที่ได้เผชิญหน้ากับมาคิชิมะตรงๆ ตอนที่เพื่อนกำลังจะโดนปาดคอ แทนที่จะเพียรเอาโดมิเนเตอร์จ่อมาคิชิมะ สู้เขวี้ยงโดมิเนเตอร์ใส่หัวมาคิชิมะกะเอาให้สลบยังจะดีซะกว่า

       ตอนที่ 14 ตอนนี้เนื้อเรื่องยิ่งเข้มข้นขึ้นไปอีก หลังจากที่ได้เปิดตัวมาคิชิมะซึ่งเป็นตัวการใหญ่ที่อยู่เบื้องหลัง คราวนี้มีการใช้อุปกรณ์ปลอมค่าสัมประสิทธิ์อาชญากรรมออกก่อคดีทำร้ายร่างกายต่อหหน้าสาธารณะชน โดยที่คนที่เดินผ่านไปผ่านมายืนมองเฉยๆ ไม่รู้จะจัดการกับเรื่องตรงหน้าอย่างไร เพราะใช้ชีวิตกันอย่างปลอดภัยไร้กังวลมานานเกินไปจนสันชาตญาณระแวงภัยซึ่งเป็นสามัญสำนึกของการเอาตัวรอดด้านชา ดูๆแล้วก็ออกจะหดหู่ชอบกล ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปต้องขอเตือนคนขวัญอ่อนให้ทำใจก่อนดูสักหน่อย เพราะฉากอาชญากรรมแต่ละคดีโหดได้ใจมาก

    อยากให้ถึงตอนที่ชินยะเจอกับมาคิชิม่าจังๆซะแล้ว เพราะฝ่ายตรงข้ามก็มีฝีมือพอตัว คนหล่อสองคนฉะกันเลือกไม่ถูกเลยว่าจะเชียร์ใคร

     และแล้วตัวจริงของระบบ Sibyl ที่เราสงสัยว่ามันทำงานยังไง เพราะท่าจะมีประโยชน์ในการควบคุมพฤติกรรมของมนุษย์หัวรุนแรงทั้งหลาย แต่พอรู้ว่าแกนกลางของระบบใช้สมองมนุษย์เป็นตัวประมวลผล แถมสมองที่ว่ายังมีสมองของอาชญากรอย่างโทวมะ โคซาบุโร่เป็นหนึ่งในนั้น แถมเจ้าตัวยังมีสติดีเกินไปจนสามารถใช้ร่างไซบอร์กออกมาชวนมาคิชิมะได้ แบบนี้ระบบมันจะเที่ยงตรงได้ยังไง นึกถึงคาการิที่ถูกระบบระบุว่าเป็นอาชกรแอบแฝงตั้งแต่อายุ 5 ขวบ เขาไม่เคยได้ใช้ชีวิตอย่างคนอื่นๆ เพราะของแบบนี้แล้วนึกอย่างพังระบบขึ้นมาตะหงิดๆ แต่สุดท้ายเมื่อยังไม่สามารถหาอะไรมาแทนได้ ก็คงต้องใช้ระบบเฮ็งซวยนี้ต่อไป

    season 2 เปิดเรื่องมามีอะไรเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นอาคาเนะที่กลายเป็นรุ่นพี่เลยมีบุคลิกที่นิ่งขึ้น กับกินโนซะที่กลายเป็นเจ้าหน้าที่ปฏิบัติการ ถึงจะถูกลดระดับแต่ภาคนี้พี่แกไม่ใส่แว่น แถมมีแขนเทียมปัดกระสุน ปุ้ง ปัง เท่ห์ไปอีกแบบ ฉากตอนเปิดตัวนี่อย่างเท่ห์ ปรัชญาเป็นเรื่องรองผู้ชายแซ่บต้องมาก่อน

   สำหรับหน่วย 1 ซึ่งอาคาเนะดูแลในภาคนี้ไม่น่าอยู่ยิ่งกว่าภาคที่แล้ว เพราะคู่หูของเธอจ้องจะเลื่อยขาเก้าอี้ตลอดเวลา อย่างเปิดเผยเสียด้วย น่าหมั่นไส้มาก แถมคามุยตัวร้ายก่อเรื่องได้น่าขยะแขยงมาก โดยเฉพาะในตอนที่ 4 ไปป่วนที่สถานบำบัดให้คนมีความเครียดถึงขีดสุด แล้วให้หน่วยรักษาความสงบใช้โดมิเนเตอร์มาสอยจนคนตายเป็นเบือ ตอนนั้นสงสารเจ้าหน้าที่รักษาความสงบที่ตกเป็นเหยื่อสุด ๆ และยิ่งหนักข้อขึ้นในตอนที่ 5 – 6 เมื่อเกมที่คิดว่าเล่นสนุก ๆ แต่เป้าที่ยิงกลับเป็นคนจริง ๆ

   หลังจากจับหางของคามุยได้ว่า คือ เด็กที่ถูกปลูกถ่ายอวัยวะ จนทำให้ Sibyl จดจำเขาไม่ได้ แถมเป้าหมายคือการแก้แค้นพวกสมคบคิดที่ พยายามรักษาระบบไว้จนเกิดฤดูกาลนรก หลังจากนั้นเรื่องราวจะอยู่ที่การขบคิดปัญหาโลกแตกเกี่ยวกับระบบสมบูรณ์แบบอย่าง sibyl ตรงนี้เวลาดูต้องตั้งสติ เพราะวิธีคิดมันจะเหมือนวนอยู่ในอ่างนิดนึง “สมมติว่าคนที่สมบูรณ์แบบที่สุดเป็นผู้ตัดสินลงโทษ แล้วใครล่ะที่จะตัดสินคนที่สมบูรณ์แบบ” มันก็เหมือนสุภาษิตเก่าที่เคยอ่านเจอจากนิยายของแดน บราวน์ “ใครเล่าจะดูแลผู้ปกป้องรักษา” ซึ่งทางออกที่ง่ายที่สุด คือ การถือว่าความสมบูรณ์แบบไม่มีเสมอไป เมื่อจับตัวอาชญากรแฝงที่ยังตัดสินไม่ได้ ระบบก็ยังถือว่าสมบูรณ์ แต่ถ้ามีอะไรสักอย่างทำให้เราตัดสินผู้ที่แสดงอาการโต้ง ๆ ไม่ได้ Sibyl จะตัดสินลงโทษตัวเองได้ไหม” ระบบที่ใช้สมองของอาชญากรในการวัดแนวโน้มในการก่ออาชญากรของบุคคลอื่น ที่ถึงอย่างตัวระบบเองก็คืออาชญากร สุดท้าย อาคาเนะ ก็ยังต้องยืนหยัดเป็นแกะขาวในฝูงแกะดำต่อไป

ฉากที่ชอบ

	ไม่รู้เป็นไงชอบฉากไล่ล่าคนร้ายของเรื่องนี้มาก ทั้งที่เป็นการไล่ตามคนร้ายไร้อาวุธธรรมดาแต่ดูแล้วลุ้นมาก อาจจะเป็นเพราะการตัดต่อบวกกับดนตรีประกอบและความเท่ห์ของหน่วยปฏิบัติการ และที่สำคัญ Dominator เป็นอาวุธที่เท่มากจริงๆ มิน่าต้องใช้คนออกแบบตั้งหลายคน
	ตอนที่ 11 ฉากที่ชอบมากๆยกให้ ตอนนี้อาฉากที่ชินยะฝืนสังขาร พยายามที่จะไปตามล่ามาคิชิมะ แต่โดนลุงมาซาโอมิเอาหัวโขกจนต้องนอนตัวงอ พอกิโนซะมาเห็นก็เหน็บว่า ชินยะนี่หนังเหนียวไม่ใช่เล่น
	เพลงเปิดเรื่องที่เริ่มใช้ตั้งแต่ตอนที่ 14 เปลี่ยนบรรยากาศจากสีทึมๆมืดๆ มาเป็นฉากสีสันฉูดฉาดบวกกับเพลงที่เปลี่ยนใหม่ เข้ากันมากๆ เป็นอะไรที่เท่จริงๆ
	ฉากน้ำตานองระหว่างพ่อลูกในตอนที่ 21 สาเหตุที่ชอบฉากนี้ไม่มีเหตุผลอะไรลึกซึ้งนอกจากภาพกินโนะซะตอนน้ำตาเอ่อมันดูสวยอย่างบอกไม่ถูก

Quote

	จะว่าไปแล้ว เดิมทีงานของพวกเราก็เป็นกลุ่มก้อนแห่งความไร้เหตุผลอยู่แล้ว ไม่ว่าใครจะคิดอะไร หรือ ปรารถนาอะไรก็ตาม ทั้งที่เป็นยุคที่เครื่องจักรสามารถอ่านจิตใจของคนได้ทั้งหมดแท้ๆ ถึงอย่างนั้นก็มีพวกคนที่แค้นเคืองคนอื่น หลอกลวงและพยายามทำร้ายคนอื่นอยู่เต็มไปหมด ถ้านี่ไม่ใช่ไร้เหตุผลจะเป็นอะไรล่ะ?
	การที่ความคิดผลงานกับผู้ผลิตต่างกันนั้น ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร มนุษย์มีด้านมืดของจิตใจ ในร่างกายมีจิตสำนึกแห่งความโหดร้ายที่แท้จริงอยู่ สิ่งที่ควบคุมสิ่งนั้นคือปัญญาและเหตุผล และสามารถปลูกฝังความดีขึ้นมาได้     people’s wills are not part of that assessment I wander just what sort of criteria you use to divide people into good and evil.
	Detective work is, by nature, about treating wounds. Our investigations start after there are victims in that sense, we lost before we even started. But at least we were able to end this lost game in a draw. We’ll just have to settle for that.
	"กฏหมายไม่ได้ปกป้องคน คนเป็นฝ่ายปกป้องกฏหมายต่างหาก ผู้คนเกลียดกลัวความชั่วร้าย และแสวงหาการมีชีวิตอยู่อย่างถูกทำนองคลองธรรม กฎหมายคือการสั่งสมความรู้สึกเหล่านั้นของผู้คน มันไม่ใช่บทบัญญัติหรือระบบ อีกทั้งยังเป็นความรู้สึกเปราะบางที่ไม่อาจมีสิ่งใดมาแทนที่ได้ซึ่งมีอยู่ในหัวใจของคนทุกคน ความรู้สึกนี้ถูกทำลายได้ง่ายกว่าเมื่อเทียบกับความโกรธหรือความเกลียด เวลาผ่านมาเนิ่นนาน ผู้คนต่างอธิษฐานถึงโลกที่ดีกว่าเดิม เพื่อให้คำอธิษฐานเหล่านั้นยังคงคุณค่า เราต้องพยายามที่จะปกป้องกฎหมายอย่างเต็มที่จนถึงที่สุด เรายอมแพ้ไม่ได้
	season 2 ตอนที่ 1     “สังคมเราก็ไม่ได้ทำอะไรถูกต้องเสมอไป เราถึงต้องใช้ชีวิตให้มันถกต้อง ความต้องการทำผิดกับความสามารถของคุณ นั่นแหละที่สังคมต้องการ สังคมเป็นกลุ่มคนที่รวมตัวกันขึ้น ถ้าไม่เลือกเดินทางผิด สังคมก็จะไปตามแนวทางที่ถูกต้อง”    “นายไม่ใช่ฟันเฟืองของเครื่องจักรหรอก ต่อให้สังคมกดดันแค่ไหน ถ้าใจยังรั้นที่จะลุกขึ้นสู้ เราก็คือมนุษย์ดี ๆ นี่เอง”