เมื่อ 26 ปีก่อน มิซากิ นักเรียนม.3 ห้อง 3 ตายเพราะอุบัติเหตุหลังขึ้นม.3 ได้ไม่นาน เพื่อนรวมถึงครูประจำชั้นแสร้างทำเป็นว่าเขายังไม่ตาย ทำแบบนั้นจนจบการศึกษา ตอนถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกลับมีรูปของมิซากิคนนั้นปรากฎขึ้นมาด้วย ตั้งแต่นั้นมาปี 3 ห้อง 3 ก็เป็นห้องที่อยู่ใกล้ความตายมากที่สุด ปีการศึกษาไหนที่เริ่มมีคนตายในเดือนเมษายน จะมีคนตายอย่างน้อย 1 คนทุกเดือน
โคอิจิย้ายมาเรียนที่โรงเรียนมัธยมต้นโยมิยาว่าเหนือ แต่ปวดเพราะปอดรั่วเสียก่อนทำให้ไปเรียนช้ากว่าคนอื่น 1 เดือน มาเรียนวันแรก โคอิจิรู้สึกสะดุดตากับเด็กนักเรียนหญิงที่ชื่อ มิซากิ เมย์ ที่เขาเคยเห็นเธอลงไปในห้องเก็บศพตอนอยู่โรงพยาบาล แถมเพื่อนๆยังทำเหมือนกับว่าเมย์ไม่มีตัวตน โคอิจิเลยพยายามเข้าไปทำความรู้จัก แต่เมย์เตือนว่าไม่ให้เขามายุ่งกับเธอ โคอิจิพยายามสืบเรื่องของมิซากิจากหลายๆทาง หัวหน้าชั้นฝ่ายหญิงประสบอุบัติเหตุอย่างสยดสยอง และยังคงเป็นอย่างนั้นอย่างต่อเนื่อง แถมทุกคนก็ทำเหมือนโคอิจิไม่มีตัวตนไปด้วย ในที่สุดมิซากิก็อธิบายเหตุผลของเรื่องต่างๆให้โคอิจิฟังว่า หลังจาหเหตุการณ์เมื่อ 26 ปีก่อน ปีการศึกษาถัดมาเหมือนกับว่ามีคนเพิ่มขึ้นมา 1 คน ซึ่งเป็นสาเหตุทำให้การตายเกิดขึ้น ซึ่งไม่มีใครรู้ว่าคนที่เกินมาเป็นใครเพราะจะเกิดปรากฎการณ์บิดเบือนความทรงจำและบันทึกขึ้นอย่างไม่รู้สาเหตุ วิธีแก้เคล็ดคือ ต้องทำให้ใครคนหนึ่งในห้องเหมือนไม่มีตัวตนเพื่อให้จำนวนคนกลับมาเท่าเดิม ตอนนี้โคอิจิเองก็อยู่ในฐานะเดียวกับเธอเพราะความผิดพลาดที่เขาไม่รู้กฎของห้องมาตั้งแต่ต้น แต่เรื่องร้ายๆก็ยังไม่จบลงเมื่ออาจารย์ประจำชั้นฆ่าตัวตายต่อหน้านักเรียนทั้งห้อง การแก้เคล็ดจึงถูกยกเลิก
15 ปีก่อน ปรากฏการณ์อาถรรพ์หยุดไปกลางคัน หลังจากทัศนศึกษาวันหยุดฤดูร้อน ทุกคนพยายามสืบหาความลับเบื้องหลังเหตุการณ์นั้นให้ได้ จากเทปบันทึกเสียงชองรุ่นพี่ที่ซ่อนอยู่ในห้องเรียนที่ตึกเก่าบอกว่า วิธีที่จะทำให้อาถรรพ์หยุดได้ คือ การทำให้คนตายกลับเป็นคนตายเท่านั้น แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าเราไม่สามารถแยกแยะได้ว่าใครคืนคนตาย เรื่องนี้รั่วไหลทำให้การทัศนศึกษา 3 วันกลายเป็นโศกนาฏกรรม
charecter
ซาคาคิบาระ โคอิจิ : เพราะคุณพ่อโยสุเกะเป็นศาสตราจารย์มหาวิทยาลัย ต้องทำวิจัยอยู่ที่อินเดีย และต้องย้ายจากโตเกียวมาอยู่บ้านคุณตาคุณยายที่โยมิยาว่า ส่วนแม่ตายที่บ้านเกิดตอนคลอดเขาเมื่อ 15 ปีก่อน มีโรคประจำตัวคือ ปอดรั่ว
มิซากิ เมย์ : เด็กสาวปริศนาที่เหมือนไม่มีตัวตนแห่งห้อง 3 เธอเสียตาซ้ายไปตั้งแต่อายุ 4 ขวบ เลยใส่ตาของตุ๊กตา เป็นตาที่สามารถมองเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น บ้านของเธอเป็นร้านตุ๊กตาชื่อ ยามพลบค่ำของโยมิ
อาคาซาว่า อิซูมิ : ฝ่ายรับมือกับปัญหา
episode list ขอบคุณ Fansub ACE-Z @tirkx.com
00 the other |
01 Rough sketch |
02 Blue Print |
03 Bone work |
04 Put flesh |
05 Build limbs |
06 Face to Face |
07 Sphere joint |
08 Hair stand |
09 body paint |
10 glass eyes |
11 make up |
12 stand by oneself |
log
animation แนวสยองขวัญค่ะ เรื่องนี้ลายเส้นค่อนข้างสวย หลายคนบอกว่าไม่เหมาะกับเนื้อเรื่อง แต่โดยส่วนตัวแล้วชอบนะคะ ถ้าให้เลือกระหว่างดูคนหล่อๆสวยๆกัยดูคนหน้าโหด อิฉันย่อมเลือกคนหล่อคนสวย จะได้ช่วยบรรเทาความป่วนลงไปได้บ้าง แต่ที่ไม่ชอบคือตุ๊กตาสยองที่โผล่มาอยู่เรื่อยในช่วงแรกๆ ก็พอรู้หรอกนะว่ามันเกี่ยวกับตัวเอก แต่มันไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องจะแทรกมาให้สะดุ้งทำไมละว้อย…
เรื่องช่วงแรกๆจะเน้นที่การทำให้คนดูงงงวยว่านางเอกมันเป็นผีหรือคนจากหลายๆอย่าง โดยเฉพาะคำพูดของคุณป้าตุ๊กตา ซึ่งพูดซ้ำซากเหมือนเดิมตลอด ขนาดเพราะเอกมาร้านเป็นครั้งที่สองหล่อนยังจำไม่ได้ทั้งๆที่พูดเองว่า หาเด็กผู้ชายม.ต้น เข้ามาในนี้ได้ยาก ถ้าตอนนั้นถามว่าใครไม่ใช่คนฉันสงสัยอี้ป้าคนนี้สุดๆ
พอตอน 3 ก็เริ่มมีเพื่อนร่วมชั้นตายอย่างสยดสยอง ศพแรกนี่โดนปลายร่มเสียบคอเพราะลื่นตรงบันได ความรู้สึกลุ้นว่าใครจะรอดมั่งกลับมาอีกครั้ง แถมหนักกว่าตอนดู Shiki เสียอีกเพราะเรื่องนี้ตายสยองกว่า แถมเป็นอาถรรพ์ขนานแท้ด้วย ตอนที่ 5 ที่มิซากิเฉลยถึงที่มาของอาถรรพ์และการแก้เคล็ดนี่เล่นเอาขนลุกเลย คนเขียนช่างคิดได้ อาถรรพ์ที่แรงขนาดเปลี่ยนความทรงจำ และบันทึกของผู้คนได้ด้วยนี่น่ากลัวมาก ว่าไปก็สงสารคนที่ซวยต้องเป็นคนไร้ตัวตนชะมัด แต่ตอนพระเอกฝันกลางวันว่าจะออกไปเต้นกลางห้องนี่ก็น่าลองเหมือนกัน คงฮาน่าดู ประมาณว่าปลดปล่อยความเครียดด้วย
การดำเนินเรื่องทำได้ลึกลับดี ดูสนุกน่าติดตาม แต่มาเสียเอาตอนที่ 11 ที่เพื่อนๆดันเกิดรู้ความลับถึงวิธีการหยุดอาถรรพ์ แล้วมาตามฆ่ามิซากิ บรรยากาศของเรื่องเลยกลายเป็น battle royal แบบทันทีทันใด อดเสียอารมณ์ไม่ได้ ที่จริงน่าจะมีเนื้อเรื่องส่วนที่หาตัวคนตายจากการสันนิษฐาน หรือใช้ความสามารถของมิซากิหาตัวให้เจอแล้วค่อยวางแผนฆ่า
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น