ยามเมื่อดอกรักผลิบาน

 

ชื่อเรื่อง	ยามเมื่อดอกรักผลิบาน
เรื่องและภาพ	Ken  Saito
ความยาว	4 เล่ม
สำนักพิมพ์	บงกชคอมมิคส์
อ่านจบครั้งแรก	22 กันยายน 2552

เรื่องย่อ

     เคย์ มิสึชิม่า รับดูแล โจโกะ ซึ่งพ่อแม่เสียชีวิตอย่างกะทันหัน โจโกะมีอาการแยกตัวออกจากสิ่งแวดล้อม ไม่ยอมพูดจากับใคร หลังจากมาใช้ขีวิตอยู่กับเคย์อาการของโจโกะก็ดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งๆที่เคย์เป็นคนแปลกในสายตาของคนอื่น ๆเพราะบุคลิกที่ดูมืดมนอย่างมาก สิ่งที่เป็นตัวเชื่อมระหว่างโจโกะ และ เคย์ คือสวนดอกไม้ในบ้านที่ เคย์ ให้โจโกะเป็นคนดูแลตอนที่เธอมาอยู่ด้วยใหม่ๆ เมื่อเวลาผ่านไปสวนดอกไม้นั้นก็งดงามขึ้นทุกวันๆ เพราะความเอาใจใส่ของเธอ

    เวลาผ่านไปสามปี โจโกะสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ เคย์เสนอความคิดที่จะให้โจโกะย้ายออกไปอยู่เอง แต่โจโกะไม่อยากไปไหนเพราะเธอแอบหลงรักเคย์อยู่ แต่ก็ไม่กล้าขัดความประสงค์ของเขา ก่อนที่จะถึงกำหนดที่โจโกะต้องออกจากบ้าน ผลงานใหม่ของเคย์เรื่อง ฮานะ ที่แตกต่างจากที่เคย โดยเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับชายหนุ่มที่ป่วยทางจิต หลงรักสาวน้อยที่พูดไม่ได้ เป็นเหมือนคำสารภาพรักต่อโจโกะ โจโกะจึงตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตอยู่กับเขาต่อไป แต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่กลับไม่ค่อยคืบหน้า โจโกะมักรู้สึกอยู่เสมอว่าพอได้ใกล้ชิดเคย์จนหัวใจเต้นแรง แต่ในขณะเดียวกันก็รักษาระยะห่างด้วยป้ายกำลังเขียน  ดูเหมือนว่าเคย์ยังไม่สามารถหลุดพ้นจากความมืดในจิตใจของตนเอง

ตัวละครสำคัญ

เคย์ มิสึชิม่า :      นักเขียนนิยายซึ่งเคยได้รางวัลนาโอกิ อายุมากกว่าโจโกะ 12 ปี เป็นลูกพี่ลูกน้องของพ่อของโจโกะ เป็นคนที่ดูมืดมน ไร้อัธยาศัยมาแต่ไหนแต่ไร เพราะความทรงจำในวัยเด็กที่ต้องอยู่ในบ้านมิสึชิม่าอย่างยากลำบาก และความรู้สึกผิดที่มีต่อมารดา

โจโกะ มิสึชิม่า :      หลังจากสูญเสียพ่อแม่ไปเพราะอุบัติเหตุเมื่อขึ้นชั้นมัธยมปลาย โจโกะมีอาการแยกตัวออกจากสิ่งแวดล้อม ไม่ยอมพูดจากับใคร หลังจากนั้นก็ถูกผลักไสไปเรื่อย ๆ ในหมู่ญาติ จนได้มาอาศัยอยู่กับเคย์ รับหน้าที่ดูแลงานบ้านทุกอย่างโดยเฉพาะการดูแลสวน

บันทึก…คนอ่าน

    ตกหลุมรักเรื่องนี้ตั้งแต่อ่านจบตอนแรก เป็นเรื่องราวความรักระหว่างคนสองคนที่แต่ละฝ่ายไม่ได้เป็นคนที่ดีพร้อม พระเอกเป็น นักเขียนที่มีบุคลิกมืดมนสุดๆ แต่อ่านๆไปจะเริ่มเห็นความเท่ห์ในตัวเขามากขึ้นเรื่อย ประกอบกับโดยส่วนตัวแพ้ทางหนุ่มใส่แว่นอยู่แล้วเลยไปกันใหญ่  ทางด้านนางเอกก็เป็นคนที่ตอนแรกปิดกั้นตัวเองออกจากโลกภายนอก เพราะ ทนรับต่อความรู้สึกสูญเสียไม่ไหว พอทั้งสองคนมาอยู่ด้วยกัน แทนที่จะแย่ลง แต่สถานการณ์กลับดีขึ้นซะงั้น เพราะต่างฝ่ายต่างเกื้อกูลกันแบบไม่ตั้งใจ  

      บุคลิกของตัวละครหลักของเรื่องนี้ทั้งสองคนจะเป็นแบบพวกเก็บกด โดยเฉพาะพระเอก อ่านไปก็ลุ้นไปว่าจะส่งความรู้สึกถึงกันไหม เหตุการณ์ในเรื่องผ่านไปแต่ละตอนๆ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็จะคืบหน้าไปทีละนิดๆ ถอยหลังบ้างก็มี ต้องลุ้นว่าพี่พระเอกแกจะสลัดความมืดมนของพี่แกตอนไหน พอหลุดออกมาทีคนอ่านก็ละลายไปพร้อมนางเอกเลยทีเดียว 

     ที่ชอบที่สุด คือ แกนหลักของความรักของพระเอก คำสารภาพสุดท้ายที่ว่า เขารู้ตัวเองว่าเป็นคนที่หมดทางเยียวยาแล้ว และรู้ว่าหากเก็บโจโกะไว้ข้างๆตัว เธอจะต้องลำบาก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังบอกว่าต้องการ ทั้งๆที่แค่หลงใหลตลอดไปก็ดีอยู่แล้ว ทำไมถึงปล่อยมือไม่ได้สักที รีบๆหลงรักใครสักคนแล้วจากฉันไปทีเถอะ แบบว่าอ่านแล้วสงสารชะมัดเหมือนกลัวที่จะเก็บใครไว้ข้างตัวแม้ว่าอีกฝ่ายจะมีใจ สรุปสำหรับเรื่องนี้อุปสรรคที่สำคัญที่สุด คือ ความรู้สึกในใจของพระเอกนั่นเอง ถ้าผ่านตรงนี้ไปได้เรื่องก็ Happy Ending