น้ำค้างเปื้อนสี

ชื่อหนังสือ - น้ำค้างเปื้อนสี
เขียน - ภาพิมล
จำนวนหน้า - 885 + 63
สำนักพิมพ์ - ทำมือ
version - Meb E book
อ่านจบเมื่อ - 19 มิถุนายน 2562

เรื่องย่อ

    พ่อกับแม่ของน้ำหนึ่งจากไปอย่างกะทันหันเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ กุสุมาป้าซึ่งเป็นพี่สาวของแม่รับหลานสาวมาอยู่ด้วยที่กรุงเทพฯ ป้าเป็นแม่ม่ายสามีตาย มีฐานะมั่งคงทั้งจากมรดกและน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง ป้ามีแฟนใหม่อายุน้อยกว่ามากชื่อว่าดัสกร ซึ่งมีลูกชายติดอายุไล่เลี่ยน้ำหนึ่ง ชื่อ ดรัณ ซึ่งเขากำลังจะรับมาอยู่ด้วย โดยหวังให้จับคู่กับน้ำหนึ่งเพื่อให้เรือล่มในหนอง

   เพื่อนร่วมบ้านคนใหม่อย่างดรัณกลับไม่เป็นมิตรอย่างที่น้ำหนึ่งคาดหวัง ฝ่ายดรัณเมื่อรู้ว่าพ่อคาดหวังให้เขาเกาะติดน้ำหนึ่งก็ยิ่งทำตรงข้ามด้วยการแก้อีกฝ่าย ยิ่งน้ำหนึ่งเห็นเขาขโมยจูบกุสุมาเพราะความอยากรู้อยากลองยิ่งทำให้ดรัณแกล้งน้ำหนึ่งอยู่เรื่อย เด็กสาวจึงพยายามหลีกเลี่ยงอีกฝ่ายเท่าที่จะทำได้ ยิ่งดรัณรู้ว่าหากเขาจับน้ำหนึ่งไม่สำเร็จ เมื่อคุณแอ๊วจากไปพ่อของเขาจากไม่อยู่เฉยทำให้ดรัณยัดเยียดให้น้ำหนึ่งรู้ตัวว่าไม่มีใครรักเธอจริงเหมือนกับเขา ยิ่งน้ำหนึ่งตอบโต้เขายิ่งฝืนเอาชนะจนเป็นเรื่อง เมื่อน้ำหนึ่งเลือกที่จะปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเอง

    มูลนิธิกัลยามิตรซึ่งทำงานด้านสตรีรับเรื่องของน้ำหนึ่งไว้ ปฏิกิริยาตื่นกลัวของน้ำหนึ่งหลังจากเกิดเรื่องทำให้ดรัณรู้สึกตัวเป็นครั้งแรก ว่าสิ่งที่เขาทำแม้ไม่ได้เกิดจากความเกลียด ไม่เคยคิดจะทำลาย ทำร้ายแต่ส่งผลร้ายกับอีกฝ่าย คุณหญิงแสงสุดาประธานมูลนิธิเข้ามาไกล่เกลี่ย แต่ที่หนึ่งยอมถอนแจ้งความคือปฏิกิริยาของป้าทำให้น้ำหนึ่งหมดใจ หลังจากนั้นดรัณก็รักษาระยะห่างจากน้ำหนึ่งมีเพียงสายตาที่คอยตามดูแล จนพัฒนาเป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้ง

    ดัสกรวางแผนช่วยลูกชายแต่กลับเป็นเหตุให้น้ำหนึ่งประสบอุบัติเหตุร้ายแรง ดรัณออกกลับมาอยู่กับย่าแต่ก็ยังตามดูน้ำหนึ่งอยู่ห่าง ๆ จะปรากฏตัวเพียงเมื่อเธอต้องการความช่วยเหลือเท่านั้น หลังจากพ่อของดรัณเสียเพราะอุบัติเหตุ ดรัณกับย่าย้ายไปนครสวรรค์ ส่วนน้ำหนึ่งย้ายไปเรียนที่อังกฤษจนจบปริญญาโทด้านจิตวิทยา เธอกลับมาประเทศไทยและแต่งงานกับธามลูกชายของคุณหญิงแสงสุดาที่ไปเรียนปริญญาเอกมหาวิทยาลัยเดียวกัน ส่วนดรัณก็ยังไปมาหาสู่กับบ้านกุสุมาเพราะยังตัดน้ำหนึ่งไม่ขาด

   ถึงแม้ธามจะไม่รังเกียจเรื่องในอดีตของน้ำหนึ่ง แต่ชีวิตคู่ของเธอก็ไม่ราบรื่น เพราะน้ำหนึ่งไม่สามารถมีเพศสัมพันธ์ได้ ถึงแม้ธามจะเข้าใจแต่น้ำหนึ่งกลับรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลา ธามจึงหาวิธีเชื่อมความแน่นแฟ้นในครอบครัวด้วยการอุ้มบุญ โดยกะรัตลูกพี่ลูกน้องของน้ำหนึ่ง ซึ่งบังเอิญเป็นเพื่อนเก่าสมัยมหาวิทยาลัยของธามรับเป็นแม่อุ้มบุญให้

    กุสุมาเป็นโรคมะเร็ง ดรัณจึงย้ายกลับมาอยู่บ้านเพื่อคอยดูแล เพื่อให้หนึ่งได้มีโอกาสอยู่กับสามีจนกระทั่งกุสุมาอาการทรุดลง น้ำหนึ่งจึงย้ายมาเพื่อดูแลป้า ส่วนธามไปดูแลกะรัตที่ท้องแก่และมีอาการเสี่ยงคลอดก่อนกำหนด นอกจากจะทำให้สามีภรรยาห่างกันแล้วยังทำให้ธามรู้ความรู้สึกที่มีต่อกะรัต
น้ำหนึ่งจึงตัดสินใจหย่าให้ธาม

    หลังจากกุสุมาเสียชีวิตครบร้อยวัน น้ำหนึ่งตัดสินใจกลับไปบ้านพ่อแม่เพื่อหาคำตอบให้ตัวเอง ดรัณที่หายหน้าไปหลังจากงานศพถามหญิงสาวคำถามหนึ่ง "ให้รันรักหนึ่งได้หรือยัง" แม้ว่าน้ำหนึ่งจะยังไม่มีคำตอบให้อีกฝ่าย แต่ก่อนไปเธอใช้เวลากับดรัณอย่างคุ้มค่า 

ตัวละครสำคัญ

น้ำหนึ่ง รุจิประภาส :
   พ่อกับแม่ของเธอเป็นหมอ เสียไปเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนที่น้ำหนึ่งอายุ 12 ปี น้ำหนึ่งจึงย้ายจากขอนแก่นมาอยู่กับป้าซึ่งเป็นพี่สาวของแม่ เธอเคยฝันอยากเป็นหมอเหมือนพ่อกับแม่

ดรัณ :
    ลูกชายคนเดียวของดัสกรกับอดีตพริตตี้สาวคนรัก อายุมากกว่าน้ำหนึ่ง 2 ปี เดิมทีเขาอาศัยอยู่กับย่า จนน้ำหนึ่งย้ายมากรุงเทพ พ่อของเขาจึงรับมาอยู่ด้วย

บันทึก...คนอ่าน

    เริ่มสนใจเล่มนี้จากการอ่านตอนพิเศษ ซึ่งเป็นเรื่องราวของดรัณกับน้ำหนึ่งหลังจากจบเล่มหลักไปหลายปี เป็นคู่ที่น่ารักมาก ๆ รวมถึง hint เกี่ยวกับเรื่องราวก่อนที่สองคนนี้จะลงเอยกันซึ่งอยู่ในเล่มหลักก็น่าดึงดูดพอที่จะกดนิยายเล่มนี้ไว้เป็นหนึ่งใน wish list ซึ่งยาวเป็นห่างว่าวใน Meb จนได้ฤกษ์เปย์เมื่อเดือนพฤษภาคม 2562 หลังจากอ่านตอนพิเศษเกือบ 2 ปี ได้มาก็อ่านข้ามไปข้ามมาได้ประมาณร้อนหน้า จนกระทั่งต้องไปราชการที่เมืองบอนน์ ประเทศเยอรมัน เลยได้ลงมืออ่านจริงจังช่วงพยายามปรับเวลา เรื่องราวของดรัณกับน้ำหนึ่งเล่นเอาติดหนึบจนอ่านส่วนที่เหลือจบ และกลับมานอนดึกตามเวลาเยอรมันได้ใน 3 วัน

    น้ำหนึ่ง หลังจากสูญเสียพ่อกับแม่ มาอยู่กับป้า ความสุขของเธอจึงฝากไว้กับป้าซึ่งในใจลึก ๆ รู้สึกต่ำต้อยกว่าแม่ของน้ำหนึ่งมาตลอด ความรักของป้านอกจึงประกอบขึ้นจากความคาดหวัง ทำให้น้ำหนึ่งพยายามเป็นเด็กดีเพื่อป้า แต่ก็เหมือนโอ่งที่มีรูรั่วที่ไม่ว่าเติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม     

    ความสัมพันธ์ระหว่างน้ำหนึ่งกับดรัณเริ่มต้นไม่ดีนักแม้จะอยู่ร่วมบ้าน ฝ่ายหนึ่งเกลียด อีกฝ่ายรังแกเพราะรู้สึกถึงความแตกต่างที่ไม่มีทางจะเขยิบเข้าใกล้กันได้ทั้งที่ใจจริงอยากจะใกล้ชิด คนอ่านก็ได้แต่เอาใจช่วย จนมีเกิดเรื่องเมื่อต่างฝ่ายต่างชนกันด้วยโทสะทำให้การตอบโต้ถึงขั้นถึงเนื้อถึงตัว ตอนที่น้ำหนึ่งตัดสินใจเอาเรื่องไปปรึกษามูลนิธิ แอบแปลกใจเหมือนกันเพราะด้วยบุคลิกของน้ำหนึ่งแล้วคาดไม่ถึงว่าเด็กที่ใช้ชีวิตด้วยการมองสีหน้าคนอื่นจะเลือกใช้วิธีนี้ ในขณะเดียวกันก็ชอบแนวทางการของคุณหญิงแสงสุดา

ถ้าเราร่วมมือกันทำสำเร็จ เราจะมีสภาพบุรุษเพิ่มขึ้นมาในสังคมอีกคน รวมทั้งหญิงแกร่งที่รู้จักปกป้องสิทธิ์ของตัวเองด้วย

ทางด้านดรัณที่ทำผิดแล้วยอมรับก็ได้ใจของคนอ่านไปพอสมควร ต่อไปก็ต้องลุ้นว่าสองคนนี้จะขยับความสัมพันธ์กันได้ยังไง แม้ว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนไปแล้วแต่คนที่ถูกกระทำลืมยากกว่า พอเริ่มจะกล้ากลับบ้านด้วยกัน ก็ดันมีเคราะห์ซ้ำกรรมซัดซึ่งคราวนี้ร้ายแรงถึงขนาดน้ำหนึ่งประสบอุบัติเหตุหนัก จนเหมือนต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่ และห่างกันไปเพราะน้ำหนึ่งไปเรียนต่างประเทศ พอกลับมาก็แต่งงานเหมือนปิดประตูตาย แต่กลับมีเหตุการณ์ที่ทำให้ 2 คนนี้ใกล้ชิดกัน ช่วงนั้นทั้งยินดีทั้งสงสารดรัณ จนกระทั่งน้ำหนึ่งต้องเสียใจเพราะธาม เปิดโอกาสให้ดรัณเฉลยความรู้สึกที่เก็บไว้ และน้ำหนึ่งที่ก็เปิดใจยอมรับความรู้สึกของอีกฝ่ายที่เธอรู้มานานแล้วเสียที ช่วงนี้มีฉากที่ชอบหลายฉากทั้งที่บังกะโล และหลังจากที่ดรัณได้สติว่าไม่เคยจีบอีกฝ่ายจริงจัง เลยเลิกมัวแต่น้อยใจ สามตอนหลังเป็นช่วงเวลาที่รอคอยสำหรับทีมดรัณเลย

     แต่แกนหลักของเรื่องนี้ อยู่ที่การรักตัวเอง รู้คุณค่า และความหมายในการใช้ชีวิตของตัวเอง น้ำหนึ่งก็ยังเลือกที่จะออกเดินทางเพื่อให้ตัวเองภูมิใจ มีความสุขที่เกิดจากตัวเอง โดยไม่ต้องฝากความสุขไว้ที่ใครเหมือนอย่างกรณีของกุสุมา และธามที่เป็นภาพครอบครัว เมื่อเธอรักตัวเองแล้วจึงพร้อมที่จะเป็นที่รักของดรัณ เป็นความรักในแบบที่ช่วยแบ่งเบาความทุกข์ เป็นความสุขที่เพิ่มขึ้นของเธอ

    เป็นนิยายอีกเรื่องที่เราแนะนำค่ะ

ฉากที่ชอบ

ตอนที่ 14 - ดรัณตามไปพบน้ำหนึ่งที่บังกะโลริมทะเล

    หลังจากดรัณรีบลากน้ำหนึ่งขึ้นมาจากทะเลกลับเข้ามาในบังกะโลเพราะคิดว่าเธอจะฆ่าตัวตาย ดรัณอยู่เป็นเพื่อนน้ำหนึ่ง อ้อมกอดของเขาทำให้เธออุ่นใจ
    "หนึ่งรู้ใช่ไหมว่าหนึ่งสำคัญกับใครบ้าง ไม่ว่าอดีตหรือปัจจุบัน ไม่ว่าหนึ่งจะมองตัวเองยังไง หนึ่งก็ยังเป็นน้ำหนึ่งคนเดิมของรัน อย่าคิดว่าตัวเองไม่มีค่าอีกเลยนะ เพราะหนึ่งมีค่ารันถึงยอมเป็นคนขี้โม้ให้หนึ่งว่า"

ตอนที่ 41 - ดรัณเดินหน้าจีบน้ำหนึ่ง

   จากคำพูดของเพื่อนในงานศพที่ว่า "ถ้าแกแค่ทำอะไรเพื่อเขาและคาดหวังว่าอีกฝ่ายจะรู้เอง ไม่มีผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนจะติ๊ต่างเอาเองว่าแกชอบเขาหรอกนะ" ทำให้ดรัณเพิ่งรู้ตัวว่าไม่เคยพิสูจน์ตัวเองให้น้ำหนึ่งได้พิจารณาตัวเองเลย แต่กลับเหลือเวลาอยู่ด้วยกันเพียง 3 วันก่อนที่น้ำหนึ่งจะกลับไปบ้านของพ่อแม่ที่ขอนแก่น

Quote

    "ถ้าพี่จะชอบคนอย่างพวกเราพี่ต้องยอมรับอดีตของเราให้ได้ ต้องรักเราจริง ๆ มันอาจยากสักหน่อยที่เราจะเปิดใจ แต่พี่ต้องไม่ย่อท้อ ต้องมองเห็นคุณค่าของพวกเรา เพราะบางทีพวกเราก็อาจมองไม่เห็นมันด้วยตัวเอง" 

บี ตอนที่ 12

   "ทำไม...คนเราต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนอื่น รันก็เป็นรัน และมีคนที่ชอบเพราะเธอเป็นเธอไม่ดีกว่าหรือ"

   "เพราะความรักควรพาจิตใจเราให้สูงขึ้นไม่ใช่เหรอ ถ้าใครรักที่รันเป็นตัวเอง ต่อให้รันทำตัวเหลวแหลกยังไงก็รัก อย่างนั้นมันดีจริง ๆ น่ะเหรอหนึ่ง"

ดรัณ ตอนที่ 41

วาร์ปสายเปย์