| ชื่อเรื่อง | อยากเล่าให้ฟังจัง 1. นิทานอินเดีย เมี๊ยว! 2. นิทานอินเดีย รัสเซีย ปาเลสไตน์ เมี๊ยว! 3. นิทานเวตาล 4. วิกรมจริตสิงหาสนทวาตริงศติกา |
| เขียน | พัณณิดา ภูมิวัฒน์ |
| ภาพ | Clovertale |
| อ่านถึงเล่ม | 4 |
| สำนักพิมพ์ อ่านจบเมื่อ | ทำมือ 10 มกราคม 2562 |
รวมนิทานที่นักเขียนอ่านมาจากหนังสือแล้วเล่าสู่ให้ลูกเพจใน FanPage ฟังในสำนวนของตัวเอง เจ้าตัวเกริ่นในคำนำว่า เถื่อนนิด ๆ แต่โดยส่วนตัวเราว่ามันออกจากน่ารัก ซึ่งเราก็ตามอ่านติดหนึบแบบเกือบครบทุกเรื่องละ พอมาทำมือ ภาพประกอบน่ารักถูกใจคอทาสแมวก็มีกระเป๋าตังค์ลั่นอิญเชิญมาเข้ากรุกันตามระเบียบ
บันทึก…คนอ่าน
ช่วงนี้กำลังไล่ดูสีดาราม (ติดซีรีย์ตอนที่ตลาดกำลังจะวาย) เห็นบรรดาฤาษีทั้งหลายที่มักจะผ่านมาป่วนในเรื่องอยู่เรื่อยเลยพาให้คิดถึงเล่มนี้ สำนวนการเล่าที่ทำให้เราสนุกกับนิทานอินเดียซึ่งมีความอิ้นดี้สูง เนื้อเรื่องที่เต็มไปด้วยการอยากครองโลกด้วยวิธีงึมงำใส่เทพเป็นพันปี (อายุยืนไปไหมฟระ) กับบรรดาเทพเทวาที่ลงมาให้พรตามขอแล้วก็เหมือนจะหาทางแก้ทีหลังกันแบบงง ๆ (พระศิวะกับพระนารายด์มาทำลูกกันเพื่อปราบมารเลยนะแฟร๊ย - ความวายมีมาแต่โบราณ) แถมชาดกเวอร์ชั่นนี้ก็มักจะมีมุมแปลก ๆ ขำ ๆ ที่คนไม่ค่อยเล่ากัน อย่างนางวิสาขามีแรงเท่ากับห้าช้างสาร แถมนางยังมีไอเท็มเป็นโกลด์คลอธ เรื่องที่เส้นเรื่องไปทับกับสีดารามพอดีก็มีในเล่มเหมือนกันอย่างเรื่องของฤาษีเคาตมะ(ในซีรีย์ใช้ว่า โคดม) กับนางอหลยา (ในซีรีย์ใช้กาลอัจนา) กับที่มาของฉายาท้าวสหัสนัยน์ของพระอินทร์ที่ได้มาแบบสะใจ แต่ละเรื่องก็มีความเทามากบ้างน้อยบ้าง อ่านแล้วบันเทิงมาก ขนาดอยากไปหาต้นฉบับมาอ่านเลย เสียดายขาดตลาด แต่ที่แน่ ๆ งานหนังสือรอบนี้ได้ไปหิ้ว รามยณะ กลับบ้านแน่
เล่ม 3 - เล่ม 4 เปลี่ยนมาเล่าเรื่องโดยมี คิงวิกรม เป็นตัวเอก โดยเล่ม 3 เป็นนิทานเวตาล เรื่องนี้เคยดูละครสมัยเด็ก ๆ ช่อง 7 ตอนเที่ยง(ยังจำเพลงไตเติ้ลได้ราง ๆ) เกี่ยวกับกษัตริย์ที่ต้องไปเก็บศพที่แขวนอยู่บนต้นไม่ ระหว่างทางกลับมีกฎว่าห้ามพูดกับศพนี้เด็ดขาด แต่ศพพูดได้ก็มีวิธีดึงความสนใจด้วยการเล่าเรื่องแบบพิสดาร แล้วจบด้วยคำถาม คนที่ปัญญาก็อดปากตอบไม่ได้ จำไม่ได้ว่าดูจบหรือเปล่า เพิ่งได้มาอ่านเต็ม ๆ รู้สึกว่าพลาดมากเพราะมันสนุกมาก ส่วนเล่ม 4 ซึ่งชื่อเรื่องอ่านยากมาก ว่าด้วยการเปย์แหลกคิงวิกรม โดยมีตุ๊กตาเทินบันไดบัลลังก์ซึ่งเป็นของโบราณเป็นคนเล่า เล่มนี้ยางเรื่องก็งง ๆ เพราะมันสั้นเกินจนรู้สึกว่าแค่นี้ก็ได้เหรอ หรือบางเรื่องพี่แกก็เปย์เกิ๊นจนสงสัยว่านี่มันคนเดียวกับคิงเจ้าปัญญาในเรื่องเวตาลจริงเหรอ โดยรวมเลยชอบนิทานเวตาลมากกว่า แต่ข้อเหมือนคือ สองเรื่องนี้เวลาเล่าให้เด็กเล็ก ๆ ฟังต้องอธิบายมากหน่อยว่า การตัดหัวตัวเองพลีกรรม เรื่องจริงไม่มีสกิลโฮลี่มาชุบชีวิตเอ็งนะเฟร้ย เดี๋ยวเด็กทำตามละแย่เลย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น