สถานที่ดีต่อหัวใจ

 

ชื่อหนังสือ	สถานที่ดีต่อหัวใจ
ชื่อภาษาอังกฤษ	place.happiness
เขียน	นิ้วกลม
จำนวนหน้า	256
สำนักพิมพ์	KOOB

 

โปรยปกหลัง

     ถึงวันวัยหนึ่งเราจำเป็นต้องรู้ว่า สถานที่ดีต่อหัวใจ ของเราคือที่ไหน มันตั้งอยู่ละติจูด-ลองติจูดใดของโลก อยู่ทิศไหนของเมืองที่เราอยู่อาศัย เพราะยิ่งเติบโตขึ้น เราใช้งานหัวใจของเราหนักหนาขึ้นทุกวัน บางครั้งมันถูกปู้ยี่ปู้ยำ บางครั้งเราก็ใช้ความคาดหวังทำร้ายหัวใจของเราเอง จึงควรมีบางสถานที่ที่เป็นเหมือนขุมพลังในหลาย ๆ ด้าน อาจเป็นด้านอารมณ์ สุขภาพ ความรู้สึก จิตใจ ความคิดสร้างสรรค์ และพลังชีวิต

     เราควรมีสถานที่เช่นนี้ไว้ วันไหนที่เหนื่อยและเมื่อยล้า อย่างน้อยเราก็รู้ว่าจะไปหย่อนหัวใจไว้ที่ไหน

 

บันทึกคนอ่าน

    ตอนแรกที่เห็นชื่อเรื่องคาดหวังว่าจะได้อ่านเรื่องเกี่ยวกับสถานที่แปลกใหม่ที่ผู้เขียนได้ไปเยือน สถานที่ซึ่งช่วยชาร์ตประจุบวกจนคนอ่านอยากไปตามรอย แต่เมื่อได้สัมผัสเนื้อหาจริง ๆ ของหนังสือ สถานที่ที่กล่าวถึงเป็นอะไรที่เรียบง่าย สถานที่ดีต่อหัวใจของนิ้วกล้มไม่ได้แตกต่างไปจากสถานที่ซึ่งเราคุ้นเคย แต่ความต่างอยู่ที่มุมมองของคนที่อยู่ในสถานที่แห่งนั้นต่างหาก ว่าแล้วก็ลองมาเปรียบเทียบสถานที่ดีต่อหัวใจของตัวเองกับพี่นิ้วกลมกันสักหน่อย

 

ที่ชอบ ที่ชอบ - ตอนนี้ห้องที่ใช้นอนมากที่สุด คือ ห้องเช่าที่อยู่ใกล้ที่ทำงาน แต่ห้องที่นอนหลับสบายที่สุดก็น่าจะเป็นห้องที่บ้านที่เราเกิด และเติบโต ซึ่งตอนนี้มีโอกาสได้กลับไปนอนแค่เดือนละไม่กี่วัน แถมห้องชั้นบนที่ยึดเป็นห้องนอนประจำตอนนี้พื้นโดนปลวกแทะไปเรียบร้อยแล้ว

 

หลังเขา - มักจะลงหลักปักฐานอยู่ใกล้แม่น้ำ อย่างบ้านที่เกิดและเติบโตคือแม่น้ำป่าสัก ตอนเด็ก ๆ หน้าร้อนพ่อมักจะพาไปเล่นน้ำ ส่วนที่เรียนและที่ทำงานตอนนี้คือ ลุ่มน้ำเจ้าพระยา การอยู่ใกล้แม่น้ำอาจจะต้องลุ้นหนักหน่อยตอนหน้าฝนว่าน้ำจะท่วมไหม แต่เราก็รักลมที่พัดมาจากแม่น้ำที่สุด

 

ตลาดนัด - สิ่งใดไหนเลยจะม่วนเท่าการเดินตลาดนัด ยิ่งเราไม่ใช่คนขี้ร้อน เลยยิ่งเป็นข้อได้เปรียบ ตลาดนัดที่มีคนขายจำนวนมาก ย่อมมีชีวิตชีวามาก ของที่ได้ติดมือกลับมาส่วนใหญ่เป็นของกิน เสื้อผ้าบ้าง ส่วนของตั้งโชว์ไม่ค่อยได้ซื้อเพราะชอบให้ห้องดูโล่ง ๆ ส่วนห้างสรรพสินค้าที่มักจะไปเดือนละครั้งสองครั้งเพื่อดูหนัง ไปธนาคาร มากกว่าซื้อของ

 

ตื่นแต่ตรู่ - ตอนนี้พยายามพัฒนาตัวเองจากมนุษย์นอนดึกตื่นสาย มาเป็นมนุษย์นอน 23.00 ตื่น 6.30 กับเขาบ้าง เพื่อให้หัวใจที่เร่งรีบได้เต้นชาลงกับเขาสักหน่อย

 

ร้านนวด -  เป็นสถานที่ที่อยากลองไปสักครั้งแต่ยังไม่เคยลอง

 

ออกกำลังไกล - เป็นอีกหนึ่งคนที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย แต่ไม่ได้เกลียดการออกกำลังกายนะ แค่เป็นคนขี้เบื่อกับการอยู่ในห้องเดิม ๆ ชอบไปออกกำลังใกล้ ๆ ต้นไม้มากกว่า อย่างสมัยเรียนปริญญาตรี ยังชอบไปเต้นแอโรบิกที่สวนสันติภาพแทบจะวันเว้นวัน ตอนนี้หัวใจเราเต้นเร็ว New Year Resolution ของปีนี้ ตั้งไว้ที่การออกไปเดินวันละ 10,000 ก้าว

 

ดูแล และ แลดู – ที่ ๆ เราอยู่มักจะมีต้นไม้เสมอ อย่างตอนนี้ที่ระเบียงห้องก็มีต้นไม้อยู่ 5 กระถาง รดน้ำเกือบทุกวัน จนเคยตัว หยุดปีใหม่กับสงกรานต์กลับมาทีต้นไม้ก็เฉาไปตาม ๆ กัน แต่ก็ยังดูแลกัน และเจ้าต้นไม้ก็งอกงามตามแบบฉบับของตัวเอง เช่นเดียวกับสวนขวด และแก้วกาญจนาหลังโต๊ะทำงาน ที่งามจนมีคนเข้าใจว่าเป็นต้นไม้ปลอม สำหรับเราคนมือเย็นคือคนที่ใส่ใจกับต้นไม้แบบพอดี ๆ เพราะถ้าเยอะไปเมื่อไหร่ เน่าใส่ทุกที

 

สถานผสานสมอง - แถวเกษตรเพิ่งมาเปิดใหม่อยู่ที่นึง อยากลองเข้าไปใช้บริการเหมือนกัน แต่เค้าชอบนั่งเงียบ ๆ มากกว่าคุยนะ

 

ฝึกปรือฝีมือใหม่ - เมื่อตอนเด็ก ไหนเลยจะคิดว่าพอย่างเข้าเขตสามย่านจะอยากกลับไปเรียนงานใบตอง งานดอกไม้ แต่วัตถุดิบหายากเหลือเกิน ตอนนี้ได้วิชาจัดสวนขวดมาละ ปีหน้าว่าจะลองลงเรียนจัดช่อดอกไม้ดู (ถ้าเขาเปิด)

 

มองมนุษย์ - เพราะชีวิตนี้ไม่มีแผนซื้อรถเพราะยังมีความสุขกับการใช้บริการขนส่งมวลชน แถมบ้านยังอยู่ใกล้สถานีรถไฟ จริงอยู่ที่การขึ้นรถไฟแต่ละครั้งเราจะไม่เจอคนซ้ำกัน แต่การนั่งมองชาวบ้านตลอดสองชั่วโมงคงไม่ไหว เดี๋ยวเค้าจะหาว่าอยากมีเรื่อง หลัก ๆ เวลาขึ้นรถเลยเน้นที่การอ่านกับเล่นเกม แต่ถึงอย่างไรช่วงพักสายตาก็เงยขึ้นมามองผู้คนบ้าง ก็ได้เห็นอะไรเยอะดี และก็เหมือนเป็นการเรียนรู้ที่จะยอมรับความแตกต่างไปในตัว

 

Quote

    คำว่า “มองเห็น” นั้นน่าสนใจ เพราะบางครั้งเรามอง แต่ไม่เห็น คล้ายอาการเหม่อมอง คือรับภาพเข้ามาในสายตา แต่มิได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของมันในวินาทีนั้นอย่างตั้งใจ การมองไม่ต้องอาศัยความตั้งใจ แต่การเห็นนั้นอาศัยความใส่ใจพอสมควร

ไม้เหมือนกัน ไม่เหมือนกัน