คู่ผจญมนตร์มาร

 

เรื่อง	คู่ผจญมนตร์มาร
เขียน	เฮยเจี๋ยหมิง
แปล	เสี่ยวเฟิงหลิง
จำนวนหน้า	486
สำนักพิมพ์	แจ่มใส

เรื่องย่อ
     แม้จะถือเป็นเกียรติสูงสุดที่นางได้รับหน้าที่เป็นคนเฝ้าประตูแห่งป่าต้องห้าม ทว่าชีวิตของจื่่อจิงกลับโดดเดี่ยวเดียวดายนัก... นอกจากนำเครื่องสังเวยไปถวาย ณ ลานบูชายัญไม่ขาดแล้ว นางมิอาจย่างท้าวก้าวออกไปยังที่ใด ต้องใช้ชีวิตเพียงลำพังประหนึ่งโลกนี้มีแต่นางผู้เดียว รอคอยให้ผู้คนมาหาแล้วจากไป จากไปแล้วก็มาหาเท่านั้น จนกระทั่งนางได้พบ เยี่ยอิง มารเล็ก ๆ ที่มาแอบกินอาหารของนาง หลังจากวันนั้นนางนำอาหารมาเผื่อ ช่วยทำแผลให้เขา นางได้มอบความอ่อนโยนให้เขา ส่วนเขาก็มอบความอบอุ่นที่นางโหยหาคืนมาให้ 

     จื่อจิงถูกพวกทหารหนีทัพทำร้ายในป่า เยี่ยอิงมาช่วยไว้ได้แต่จื่อจิงก็บาดเจ็บหนัก เยี่ยอิงอุ้มนาลกลับไปขอความช่วยเหลือที่หมู่บ้านและแวะเวียนไปอยู่ข้าง ๆ นางในยามปลอดคน ในขณะที่จื่อจิงก็ทั้งรู้ว่ามนุษย์กับมารมิอาจใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน แต่นางยังคงแอบหวัง ขอให้ความฝันนี้ยาวนานขึ้นอีกสักวันก็ยังดี แต่ในที่สุดเยี่ยอิงก็ถูกพ่อมดแม่มดที่หมู่บ้านจับได้ จื่ิอจิงขอร้องสุดชีวิตให้พวกเขาปล่อยเยี่ยอิงไป เยี่ยอิงที่จำต้องแยกกับจื่อจิงถูกแม่มดที่พวกมารจับมาล่อลวงเยี่ยอิงอยากจะแข็งแกร่งขึ้นเพื่อปกป้องจื่อจิง โดยให้เขาไปขโมยตำราเวทของมารปิศาจ ซึ่งเยี่ยอิงก็ทำสำเร็จแต่พลังที่ได้มาทำให้ความทรงจำของเขาเลอะเลือนจนกลายเป็นคนฆ่าจื่อจิงที่ขึ้นเขามาตรวจสอบความผิดปกติ เยี่ยอิงกลายเป็นราชันของหมู่มาร

     หลายพันปีผ่านไป เยี่ยอิงรู้สึกว่าในอกของเขามีโพรงว่างเปล่า เขาทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างมาอยู่โดดเดี่ยวกลางมหานครของพวกมนุษย์ จนเขาได้พบกับ ชิวหราน แม่บ้านที่เข้าใจผิดว่าเขาจะฆ่าตัวตาย แต่ดันบอกว่าให้รอจนกว่าเธอจะทำความสะอาดเสร็จ แต่ก่อนไปเเธอยังมีน้ำใจทำโจ๊กให้เขาทาน โจ๊กที่ทำให้เยี่ยอิงกินอาหารที่รู้สึกเบื่อหน่ายมาตลอด แถมเสียงของเธอที่เขาคอยเงี่ยหูฟังทำให้เยี่ยอิงผ่อนคลายและหลับได้ในรอบหลายร้อยปี ทำให้เยี่ยอิงตื้อจะทาน โจ๊กใส่ไข่ เมื่อ ชิวหราน มาทำงาน ด้วยท่าทีเหมือนการบังคับจนทะเลาะกันในครั้งแรก แต่บางอย่างของเยี่ยอิงทำให้ ชิวหราย ยอมผูกมิตรกับเขา ยิ่งเมื่อเขาช่วยเธอตอนที่พ่อมาไถเงินแถมยังให้ชิวหรานมาพักด้วย

    พอมาอยู่ด้วยกัน ชิวหรานทำความสะอาด ทำกับข้าวและต้องนั่งกินข้าวกับเยี่ยอิงด้วย ส่วนเยี่ยอิงก็จะคอยตามรับส่งหญิงสาวจากที่ทำงาน พอได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันขิวหรานก็รู้ว่า เยี่ยอิงมักจะเดินละเมอ โดยเขาเหมือนกำลังตามหาของสำคัญที่สูญหายอย่างหนึ่ง ชิวหรานเริ่มรู้สึกว่าใส่ใจเยี่ยอิงมากเกินไป และพยายามจะบอกตัวเองว่าเป็นเพียงความเห็นใจ แต่เมื่ออีกฝ่ายแสดงออกถึงความใส่ใจ ชิวหรานก็เลิกโกหกตัวเอง ยอมรับเยี่ยอิงเข้ามาในใจ ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

    ชิวหรานถูกมารที่หวังตำราเวทจับตัวไป เยี่ยอิงตามไปช่วยได้ทันแต่เหตุการณ์นี้ทำให้ความทรงจำอันแสนเจ็บปวดหวนกลับมา ชิวหรานปฏิเสธเยี่ยอิงที่พร่ำขอโทษอย่างสุดหัวใจและหนีมาหลบอยู่ที่ร้านกาแฟซึ่งเป็นอาณาเขตต้องห้ามของราชันนรกอเวจี เยี่ยอิงมาตามหาชิวหราน บุกเข้ามาในอาณาเขตมาตราอย่างไม่กลัวตายจนหญิงสาวใจอ่อน เพื่อให้ได้อยู่ร่วมกันเยี่ยอิงยอมเป็นภูติยักษ์ทำคุณไถ่โทษ

ตัวละครสำคัญ

จื่อจิง :       คนเฝ้าประตูที่รับผิดชอบป่าต้องห้ามที่กักขังปิศาจชั่วร้าย ทำหน้าที่นำเครื่องสังเวยจากเหล่าพ่อมดแม่มด มาถวายแด่เทพภูเขา ณ ลานบูชายัญ ทำให้นางต้องอยู่โดดเด่นในหมู่บ้านชายป่าต้องห้าม

ถงชิวหราน :      พนักงานทำความสะอาดมือดีที่สุดของบริษัทที่ให้บริการเฉพาะลูกค้าไฮโซ เธอไม่พกมือถือ และแทบไม่ยุ่งเกี่ยวกับอุปกรณ์อิเล็กโทรนิก เธอกับแม่เคยถูกพ่อที่ติดการพนันทำร้ายจนต้องอาศัยอำนาจศาลกันเขาออกไปให้ไกล ทั้งที่ชิงหรานส่งเสียเงินค่าอาหารให้ทุกเดือนแต่พ่อก็ยังคงตามมาคอยไถเงินเป็นเหตุให้หญิงสาวต้องย้ายที่อยู่

อาถ่าซ่ากู่ เยี่ยอิง :       มารชั้นล่างที่ถูกใคร ๆ รังแก แต่เขายังมีชีวิตอยู่ได้เพราะมันเป็นมารเพียงตนเดียวที่สามารถเข้าไปใกล้ปากถ้ำเครื่องสังเวยในตอนกลางวันได้ เขาเคยเป็นมนุษย์ที่ยอมสละตนเองเพื่ออำนาจ แต่เขาไม่สามารถก้าวข้ามพรหมแดนสุดท้ายในการกินเนื้อมนุษย์ได้ หลายพันปีผ่านไปเขาละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง กลายเป็นเศรษฐีที่อยู่อย่างโดดเดี่ยว ลืมการกินการนอน

บันทึก…คนอ่าน
     เป็นครั้งแรกที่ได้ลองผลงานของเจ้เฮย จับเล่มนี้เป็นคู่แรกของชุด เสน่ห์เงามาร เลยขาดพื้นฐานเรื่องราวภูมิหลังของ แก๊งราชันนรกอเวจี ไปบ้าง แต่ไม่มีผลกับการทำความเข้าใจเนื้อเรื่องหลัก
     เราชอบบรรยากาศการพัฒนาความสัมพันธ์ของตัวละครโดยเฉพาะในช่วงแรก ๆ เจ้ามารน้อยที่โดนคนทั้งโลกรังแก จนมาเจอนางเอกแอบขุนมารน้อย จนกลายเป็นมารหล่อ อ่านไปก็พัฒนาความเอ็นดูไปสองคนนี้ไปด้วย โดยเฉพาะมารน้อยที่เป็นห่วงนางเอกม๊าก มาก ทั้งที่ไม่ได้มีพลังแต่ก็พยายามปกป้องนางเอกสุดฤทธิ์เท่าที่ตัวเองจะทำได้ คนอ่านก็เอาใจช่วยให้ความรักที่สวยงามยาวนานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ก่อนที่ต้องจากกันอย่างเจ็บปวดแล้วได้มาพบกันในชาติภพใหม่ (ตามแพทเทิร์นของเรื่องชุดนี้ของเจ๊เฮย)

     เยี่ยอิงที่มีชีวิตมาตลอดตั้งแต่ในอดีตกลายเป็นหนุ่ม หล่อ ไฮโซ รังเกียจสังคม แต่ยังน่าสงสารไม่เปลี่ยน จิตใต้สำนึกของเขายังคงตามหาจื่อจิง พอมาเจอกับนางเอก ได้ปฏิสัมพันธ์โดยมีโจ๊กใส่ไข่เป็นสื่อ จิตใต่สำนักก็ทำให้เยี่ยอิงคอยดูแลนางเอกเป็นอย่างดี คู่นี้อยู่ด้วยกันแล้วน่ารักดี  เปรียบเทียบกันแล้ว คนที่เจ็บปวดแล้วตาย กับคนที่อยู่และเฝ้าตามหาถึงแม้ทั้งสองจะจำอะไรไม่ได้เหมือนกัน แต่เราเอาใจช่วยเยี่ยอิง
     นาน ๆ จะอ่านเรื่องความรักบนความต่าง แบบก้าวพ้นยาก ๆ สักที สำหรับเรื่องนี้ช่วงบีบหัวใจเรื่องนี้เราว่าอยู่ในเกณฑ์พอดี เรื่องราวคลี่คลายได้เร็ว ไม่ดึงเช็งจนคนอ่านปวดหัวลามไปปวดใจตามสไตล์มากกว่ารัก สำหรับคนที่ไม่อยากเครียดเยอะอย่างเราม๊ากมากค่ะ