ป่าพิศวง

 

เรื่อง	ป่าพิศวง
เขียน	โอคุดะ ฮิเดะโอะ
แปล	รัตน์จิต ทองเปรม
จำนวนหน้า	241
สำนักพิมพ์	เพื่อนนักอ่าน

เรื่องย่อ

     จอห์น ไปพักผ่อนที่คารุอิซาวะ ในช่วงฤดูร้อน เขาใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับ เคโกะ ภรรยา และลูกชาย วันหนึ่งจอห์นได้ยินเสียงเรียกชื่อที่ทำให้หัวใจแทบหยุดเต้นเพราะเป็นเสียงของแม่ที่เขาไม่ได้ยินมาเกือบยี่สิบปีแล้ว

     สามวันต่อมา จอร์น ถูกอาการท้องผูกเล่นงานอย่างรุนแรงกระทั่งต้องไปพึ่งหมอ แต่ไม่พบอาการผิดปกติ ในขณะเดียวกันอดีตที่ไม่อยากจดจำก็ค่อย ๆ ผุดขึ้นมาหลอกหลอน เมื่ออาการดูเหมือนจะแย่ลง แถมคลินิกหมอที่เคยไปหาก็ปิดช่วงเทศกาลโอบ้ง เคโกะ แนะนำให้จอร์นไปหาหมอที่คลินิกแอนนีโมนี และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้จอห์นได้พบเหตุการณ์ไม่คาดฝันในป่า เมื่อวิญญาณของคนที่เคยรู้จัดในอดีตทยอยมาปรากฏให้เห็นคนแล้วคนเล่าระหว่างเดินผ่านป่าหน้าคลินิกกลับบ้าน การได้พูดคุย ได้ขออภัยจากสิ่งไม่ดีที่เคยกระทำทำให้จอร์นฝันร้ายน้อยลง จอร์นมารู้ภายหลังว่า คลินิกแอนนีโมนี คือคลินิกจิตเวช ซึ่งรักษาด้วยการสะกดจิต แต่ผู้คนที่เขาได้พบเป็นของจริง เพราะความมหัศจรรย์ของเทศกาลโอบ้ง และในที่สุดจอร์นก็ได้พบแม่ ได้เข้าใจเหตุผลเบื้องหลังการกระทำของท่านเป็นครั้งแรก

บันทึก…คนอ่าน

     เห็นว่าเรื่องนี้ผูกขึ้นมาจากประวัติชีวิตช่วงหนึ่งของจอห์น เลนนอน แเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นน่าจะเป็นจินตนาการของผู้เขียน เราไม่ได้เป็นแฟนเพลงหรือรู้เบื้องลึกเบื้องหลังอะไรมากมาย นอกจากฟังเพลงของเขาบ้างนาน ๆ ครั้ง
     การดำเนินเรื่องเป็นแบบเรื่อยๆ ตามสไตล์ญี่ปุ่น คนไม่ชินอาจมีเบื่อ แต่ก็มีความแปลก เปิดเรื่องไม่เหมือนใคร ด้วยปมปัญหาการขับถ่ายของจอห์น ซึ่งในมุมมองของเขามันดูเป็นวาระแห่งชาติมาก ด้วยความดื้อต่อวิธีการรักษาทุกรูปแบบ ซึ่งสุดท้ายมันจบแบบโอละพ่อจนคนอ่านแอบเอามือก่ายหน้าผากแต่ตัวเอกคงอยากโดดถีบตัวต้นเหตุ
    ระหว่างนั้นสอดแทรกธรรมเนียมประเพณีของเทศกาลโอบ้งของญี่ปุ่นมาเป็นความรู้ และนี่ก็เป็นหนึ่งในมนตรามหัศจรรย์ที่ชักนำคนที่จากไกลให้ข้ามพรหมแดนระหว่างภพ ที่นำไปสู่บทสรุปของเรื่องในการเปิดโอกาสให้จอห์นได้ปลดเปลื่องความรู้สึกผิดที่ทำไม่ดีกับคนรอบกายในอดีตที่จากไปแล้วแอบสอนใจคนอ่านเหมือนกันนะคะ การทำอะไรร้ายๆ ลงไป ไม่เพียงผู้ถูกกระทำที่เจ็บ สิ่งนั้นติดอยู่ในใจของคนกระทำด้วยเช่นกัน คนเราควรอยู่ร่วมกันด้วยความเมตตาเนอะ