บัลลังก์กุหลาบ

 

เรื่อง	อาริตา
ความยาว	368 หน้า
สำนักพิมพ์	ลีลา

plot

    โรซาลินท์ เจ้าหญิงน้อยทรงพระประสูติกาลบนกระท่อมหลังเล็กบนภูเขาสูง คืนนั้นเจ้าหญิงยูเจนี พระพี่นางต่างพระมารดาที่ดวงหฤทัยเต็มเปี่ยมไปด้วยความเกลียดชังเสด็จขึ้นไปหมายกำจัดเสี้ยนหนามที่งอกขึ้นมาขวางทางก้าวสู่บัลลังก์ เช่นเดียวกับ ดิมิทรี และ แฟรงค์ ดราโก้ จากหมู่บ้านคุ้มภัยที่เดินทางสู่จุดหมายเดียวกันตามพระบัญชาของเจ้าชายฟิลิป พระบิดาของสองเจ้าหญิงที่ทรงรู้เท่าทันน้ำพระทัยของยูเจนี เจ้าหญิงรัชทายาท แต่ถึงกระนั้นก็ไม่สามารถป้องกันเหตุร้ายได้ทั้งหมด เจ้าหญิงเบียทริชพระมารดาถูกเจ้าหญิงยูเจนีลอบทำร้ายจนตกพระโลหิต ประกอบกับร่างกายอ่อนแอเพราะเพิ่งมีพระประสูติกาล เจ้าหญิงสิ้นพระชนม์ในคืนนั้น ดิมิทรีลอบพาเจ้าหญิงน้อยลงจากเขาไปสู่หมู่บ้านคุ้มภัยเพื่อหลีกหนีจากภัยร้ายของพระพี่นาง ในขณะที่แฟรงค์เลือกที่จะอยู่รับใช้ยูเจนีตามคำเชิญเพื่อเตรียมแผ้วทางกลับสู่ราชบัลลังก์แด่เจ้าหญิงโรซาลินท์

     เจ้าชายฟิลลิปเสียพระราชทัยกับการสูญเสียพระชายาอันเป็นที่รักอย่างรุนแรงจนไม่สามารถครองพระสติให้อยู่กับองค์ได้ เจ้าหญิงยูเจนีจึงขึ้นเป็นผู้สำเร็จราชการด้วยพระชนมายุเพียง 13 ชันษา ปีถัดไปเจ้าชายทรงสิ้นพระชนม์โดยทรงมีทรงมีรับสั่งไว้ก่อนสิ้นว่า “เจ้าหญิงรัชทายาทสืบต่อจากยูเจนีคือโรส หลังจากยูเจนีครอบบัลลังก์นับจากนี้ไปอีก 18 ปีหากไม่สามารถมีพระประสูติกาลให้โรสขึ้นนั่งบัลลังก์แทน” เพื่อตัดไฟเสียแต่ต้นลม ยูเจมีกวาดล้างทารกวัยเดียวกัยพระขนิษฐาจนสิ้น แต่โรสก็ยังรอดชีวิตมาได้ เวลาผ่านไปจนครบตามสัญญาของพระราชาองค์ก่อน ยูเจนีก็ยังไม่สามารถทรงครรภ์แม้จะทรงมีความสัมพันธ์กับชายมากหน้าด้วยการลงมืออย่างลับๆของแฟรงค์ ดิมิทรีอและอคิลลิสนำโรสมาทวงบัลลังก์คืนได้สำเร็จ โรสขึ้นนั่งบัลลังก์ เสกสมรสกับอคิลลิสขึ้นเป็นราชาแห่งสโกทาเนีย

character

โรซาลินด์/โรส :      เจ้าหญิงองค์ที่ 2 ในเจ้าชายฟิลิป ประมุขผู้ครองสโลทาเนียนครอันยิ่งใหญ่ในหุบเข้าที่มั่งคั่งไปด้วยเหมืองอัญมณี มีพระชนม์ห่างจากเจ้าหญิงยูเจนี พระธิดาพระองค์แรกในราชินีพระองค์ก่อน 13 พรรษา พระมารดาคือเจ้าหญิงเบียทริซ เจ้าหญิงเล็กๆจากวาเซีย พระชายาพระองค์ที่ใหม่ ที่หมู่บ้านคุ้มภัย เธอถูกเลี้ยงโดยใช้นามโรส ลูกสาวของดิมิทรี หัวหน้าหมู่บ้านคุ้มภัย โดยมีอคิลลิสเป็นเหมือนพี่ชายและผู้คุ้มกัน

อคิลลิส ดราโก้ :     หลานชายของดิมิทรี ดราโก้ หัวหน้าหมู่บ้านคุ้มกัน สายเลือดแห่งพระราชาแห่งเอเรนธาองค์ก่อน กับพระสนมซึ่งเป็นน้องสาวคนเดียวของดิมิทรี และแฟรงค์

log 

     การดำเนินเรื่องส่วนใหญ่ของเรื่องแนวนี้จะค่อนข้างเป็นแบบแผน เท่าที่เคยอ่านมาไม่มีเรื่องไหนกู้บัลลังก์ไม่สำเร็จสักที หน้าที่ของผู้เขียนคือการเติมแต่งอุปสรรคที่ถือว่าเป็นสีสัน แต่สำหรับเรื่องนี้รู้สึกว่าแผนการชิงบัลลังก์คืนของโรซาลินด์ช่วงสะดวกโยธินเสียนี้กระไร วางแผนอะไรไว้ก็สำเร็จไปเสียหมด ไม่มีอุปสรรค ไม่มีอาการผิดแผนให้คนดูลุ้นเอาเสียเลย ในส่วนของราชินียูเจนีคนคนเขียนมักจะกล่าวถึงวีรกรรมของนางมากมายจนดูกลบนางเอกไปเสียมิดก็ช่างดำสนิทสุดๆ ถึงแม้จะรู้ว่าเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นเกิดจากปมน้อยในแม่ของนาง แต่ตอนอ่านไม่รู้สึกอินกับนางเอาเสียเลยจริงๆ

    เรื่องแนวกู้บัลลังก์ที่ของนักเขียนไทยที่เคยอ่านนอกจากแนวแฟนตาซีตามสไตล์วรรณกรรมเยาวชนแล้ว ส่วนมากเป็นนามปากกาของลักษณวดี ซึ่งชนะเลิศเรื่องเล่าถึงความผูกพันของตัวละครผ่านเหตุการณ์ต่างๆที่ต้องเผชิญแม้ในเรื่องจะไม่มีตัวอักษาคำว่ารักเขียนอยู่เลยก็ตาม แต่สำหรับเรื่องนี้เนื่องจากส่วนใหญ่คนเขียนจะเล่าถึงความเลวของยูเจนี ไม่ค่อยได้ตัดมาที่โรซาลินด์สักเท่าไหร่ ที่ที่จำได้คงเป็นวีรกรรมตามพี่ชายไปฝึก ส่วนอย่างอื่นจำไม่ได้เลย เลยไม่รู้สึกถึงความผูกพันธ์ระหว่างอคิลลิสกับโรซาลินซ์อย่างที่ควรจะเป็น ส่วนช่วงหลังๆบทต่อปากต่อคำก็ไม่มีฉากไหนที่ทำให้อมยิ้มเอาเสียเลย และที่ผิดพลาดที่สุดคงเป็นการตัดฉากให้กำลังทองแทนใจของอคิลลิส ที่น่าจะเป็นจุดเด่นในการแสดงถึงคำมั่นสัญญาหัวใจระหว่างคนทั้งคู่

   ในส่วนของตัวละครมีความขัดแย้งที่ประหลาดๆในความคิดและการกระทำ โดยเฉพาะอคิลลิส ที่ปากบอกเสมอว่าเจียมตัว ไม่อาจเอื้อมเด็ดดอกฟ้า แต่ไหงพี่แกกล้าบอกรัก แถมกำลังทองให้นางเอกไปซะงั้น จะว่าเป็นเพราะแรงยุของดิมิทรีซึ่งเป็นเหมือนพ่อคนที่สองของโรซาลินด์ คือยังไงดีล่ะ ดูยอมง่ายไปหน่อย

    แต่ที่น่าขัดใจที่สุดในเรื่องคือ การเกี่ยวกันเรื่องกลับไปครองบัลลังก์ โดยส่วนตัวแล้วค่อนข้างชื่นชมคนที่ทำตามหน้าที่โดยสายเลือด โดยระงับความต้องการส่วนตนไว้เพื่ออาณาประชาราษฎ์ของตน ซึ่งเรื่องนี้ทั้งพระเอกนางเอกสอบตก ทั้งที่เห็นอยู่ตำตาว่าประชาชนลำบากยากแค้นยังไง

    สรุปอ่านมาทั้งเรื่องลุ้นให้แฟรงค์คืนดีกับเม่เฒ่าไอวี่อย่างเดียว

Favorite scene

     ตอนที่ 28 – 29 ยูเจนีหมั่นไส้ขบวนของของสาวจนทนไม่ไหว เขวี้ยงรองเท้าที่ใส่อยู่ลงไป ฝ่ายโรซาลินด์ก็ปานกันเขวี้ยงรองเท้าของพี่เธอกลับไป ถ้าคิดในฐานะของคนเชื้อเจ้าทะเลาะกัน ช่างเป็นการกระทำที่สิ้นคิดมาก แต่พอดีเนื้อเรื่องปกถึงความต่ำในกริยาของยูเจนีมาเกินพอ มันเลยกลายเป็นความแซ่บไปซะ