forest of fireflies

             วันนี้กลับมากรุงเทพฯตั้งแต่บ่าย เพราะอยากไปเดินงานกรุงเทพเมืองหนังสือโลก 2556 ที่ พารากอนฮอลล์ สยามพารากอน ก็นะในฐานะหนอนหนังสือคนหนึ่งก็อยากไปเดินดูสักหน่อย อีกอย่างงานที่เกี่ยวกับหนังสือแบบนี้อยากให้งานดูคนเยอะๆ เจ้าภาพจะได้มีกำลังใจ เดินเข้างานไปตอนบ่ายสี่โมงเย็น แอบตกใจเล็กน้อยเพราะคนในงานค่อนข้างบางตามาก แถมส่วนใหญ่คือคนที่เกี่ยวข้องกับการจัดงานนั่นแหละ(สังเกตจากบัตรคล้องคอ) อาจเป็นเพราะการเตรียมงานยังไม่เรียบร้อย คนก็เลยยังไม่ค่อยกล้าเดินเข้ามาดู (ก็นะบางจุดยังแปะๆบอร์ดอยู่เลย) แต่สำหรับคนตั้งใจเดินอย่างเราไม่มีคำว่าถอยอยู่แล้ว      ด้านนอกเป็นส่วนของนิทรรศการ 730 ปี วิวัฒน์อักษรและการอ่านไทย ซึ่งเนื้อหาจะเกี่ยวกับการถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆลงบนสื่อกลาง ซึ่งเริ่มด้วยสิ่งที่เรียกว่า มุขปาฐะ ซึ่งหมายถึง การถ่ายทอดเรื่องราวโดยการบอกเล่าแบบปากต่อปาก ไม่มีการจดบันทึกเป็นตัวอักษร          หลังจากนั้นจึงวิวัฒนาการเป็นการจดบันทึกด้วยตัวอักษรแต่ โดยหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่หลงเหลือมาถึงปัจจุบันก็คือ ศิลาจารึก โดยแต่ละชาติพันธุ์ล้วนมีศิลาจารึกเป็นของตัวเอง ในส่วนของตัวอ

Record Chapter -1 -2 -3 1 B A   2 B B B 3 B B A 4 B B   5 A B A plot      ภาคนี้เรารับบทเป็นคริส เรดฟิลด์สังกัดหน่วย BSAA เดินทางไปทำภารกิจร่วมกับ ชิวา เพื่อหยุดยั้งการขายอาวุธชีวะของเออร์วิง ระหว่างการไล่ล่า คริสได้ข้อมูลว่า จิลยังมีชีวิตอยู่ หลังจากกำจัดเออร์วิงได้ และได้เบาะแสเพิ่มเติมว่าผู้ที่เป็นตัวการใหญ่คือ องค์กร Umbrellar ที่มี Albert wasker เป็นหัวหอก  log       แว่บแรกที่เปิดเกมแอบเซ็งเล็กน้อย เพราะ AI ผู้ช่วยแบบว่าไม่ค่อยถูกสเปกเท่าไหร่ อยากได้แบบขาวสาวหมวยเล็กๆเหมือนเจ๊ Ada กี่เพ้าแดงที่โผล่มาช่วยลีออนตอนภาค 4        แว่บที่สองคือ ทำไมซอมบี้มันยั้วเยี้ยงี้ฟะ ยิงไม่ทันก็เล่นรุมกันตั้งกะเปิดฉากเลย ขนเอามาหมดโดยเฉพาะตัวที่ชอบถือเลื่อยไฟฟ้าคู่รักคู่แค้นตอนภาค 4 แต่ภาคนี้รู้สึกได้ว่าฉากตายของตัวเอกถูกปรับให้เบาลง สงสัยจะเป็นผลพวงมาจากการที่ RE4 ติดอันดับเกมที่มีความรุนแรงสูง(แต่พอเล่นหลังสอบเสร็จแล้วมันช่วยลดความเครียดได้โขเลยนะ) Chapter ที่ชอบที่สุดคงเป็น Chapter 5 ได้เดินทัวร์เมืองโบราณ และที่สำคัญมีสมบัติให้เก็บเป็

plot     1,000 ปีต่อมา อิบารากิ เมืองคามิสุที่ 66     เด็กที่ได้แสดงสัญญาณว่าได้รับจิตแห่งพร จะถือว่าจบการศึกษาจากสถาบันชั้นต้น โดยเด็กคนนั้นจะต้องเข้าพิธีเพลิงแห่งการเติบโตที่วัดโชวโจวจิเพื่อผนึก และชำระพลังต้องสาปที่มีในตัว เด็กที่ผ่านพิธีจะต้องอุทิศชีวิตตามหลักคำสอนของพระพุทธองค์ หลังจากนั้นจะมอบมนตราที่บริสุทธิ์และคืนพลังต้องสาปให้ เมื่อผ่านพิธีนี้แล้วเด็กคนนั้นจะได้เข้ามาเรียนในชั้นเรียนปราชญ์ ซากินักเรียนคนสุดท้ายจากสถาบันวากิอยู่กลุ่มในชั้นเรียนปราชญ์เช่นเดียวกับเพื่อนๆที่จบออกมาก่อน หลังจากเรียนไปได้พักหนึ่งเรย์โกะเพื่อนร่วมกลุ่มที่ไม่เก่งเรื่องการใช้พลังต้องสาปหายไปอย่างไร้ร่องรอย แต่กลับไม่มีใครติดใจสงสัย     ในกิจกรรมเข้าค่ายฤดูร้อน กลุ่ม 1 เกิดสนใจเรื่องปิศาจมิโนะชิโระถึงขนาดเอามาเป็นหัวข้อในการเข้าค่าย แต่พอจับตัวได้จริงๆมิโนะชิโระได้พูดถึงตัวตนของตัวเองว่าเป็นสาขาของห้องสมุดสภานิติบัญญัติแห่งชาติซึ่งเก็บรักษาข้อมูล พวกเด็กๆถามว่าพวกเขาแต่เดิมเป็นใคร มิโนะชิโระเลยเล่าถึงประวัติศาสตร์เมื่อการทดลองพลัง PK ประสบความสำเร็จ หลังจากนั้นจำนวนผู้ใช้พลัง PK ได้เพิ่มมากขึ้น คนพว

    เห็นว่าปีนี้สภากาชาดมีอายุครบ 120 ปี เลยนึกอยากไปเดินงานกาชาดที่ไม่ได้ไปเสียนาน จำได้ว่าเคยไปครั้งเดียว ตอนประมาณมัธยมต้น ออกจากแถวเกษตรตอน 6 โมงครึ่ง เจอพิษรถติดวันศุกร์ บวกกับไม่ค่อยรู้ถนนหนทางว่ามันต้องลงรถเมล์ตรงไหนต้องต่อแท็กซี่อีกรอบกว่าจะถึงงานก็ปาเข้าไปสองทุ่มครึ่ง ตรงหน้างานมีคนเอาของมาแบกะดินขายกันเยอะ ก่อนอื่นก็ขอเติมพลังด้วยลูกชิ้นปิ้งก่อน     ซื้อตั๋วเดินเข้างาน ถึงกับอึง แบบว่าคนเยอะมาก เยอะกว่าที่จำได้เมื่อก่อนชนิดเทียบกันไม่ติด หันไปทางไหนก็คน เดินเข้าๆออกๆร้านนั้นร้านนี้ บวกกับนั่งกินข้าวมันไก่(ที่ไม่ค่อยอะไร) จนสี่ทุ่มครึ่งก็กลับ ไม่ได้ไปสอยดาวอย่างที่ตั้งใจไว้เพราะสู้คนเยอะๆไม่ไหว ได้สลากกาชาดของโรตารี่ติดมือมา 1 ใบเท่านั้นเอง ปีหน้าเอาใหม่ เค้าจะลางานมาตั้งกะบ่ายสองเลย ยอมร้อนดีกว่าเบียดคนเยอะๆ