หลงเงานาง

  

ชื่อหนังสือ เขียน	หลงเงานาง อวี้ฉิง
แปล	มดแดง
จำนวนเล่ม	2
สำนักพิมพ์ อ่านจบเมื่อ	แจ่มใส 7 สิงหาคม 2554

เรื่องย่อ

     เกิดคดีทำร้ายองค์ชายสามแห่งซีเสียนซึ่งคาดว่าจุดมุ่งหมายคือการดึงสีต๋ามาเกี่ยวข้องเพื่อบีบบังคับตระกูลสีให้ร่วมมือ แต่กลับผิดแผน คืนนั้นสีต๋าอยู่ที่สำนักชายบำเรอเพื่อหาคู่ใจสักคน หัวหน้าของสีต๋าเป็นผู้ก่อการทำงานไม่สำเร็จจึงถูกลงโทษอย่างหนัก สีต๋าพยายามช่วยสหายที่มีเพียงคนเดียวแต่เขาชิงกัดลิ้นฆ่าตัวตายไปเสียก่อน บุตรชายแบเบาะของเขาถูกกรอกยาพิษ สีต๋าจะช่วยได้คือการดื่มยาพิษที่เหลืออยู่เพื่อใช้ตัวเองเป็นข้ออ้างอ้อนวอนบิดาให้ช่วยเหลือแต่ไม่ได้รับความเห็นใจ หลี่หญงจื้อยื่นมือเข้าช่วยเหลือ แต่ลอบวางอุบายขโมยยาส่วนหนึ่งเพื่อบีบให้สีต๋าใช้ยาที่ได้มารักษาชีวิตตัวเองก่อน

 
     หลี่หญงจื้อต้องกลับไปต้าเว่ยเพื่อรับตำแหน่งรัชทายาทตามราชโองการของจักรพรรดิซีเสียน เขาขอตัวสีต๋าที่ยังเลอะเลือนเพราะผลจากยาพิษกลับต้าเว่ยโดยอ้างว่าเพื่อให้นางช่วยคุ้มครองตนเอง ระหว่างทางอูถงเซิงขอติดตามสีต๋าไปด้วย เขาช่วยดึงให้สติของสีต๋ากลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง สีต๋าเสี่ยงชีวิตคุ้มครองหลี่หญงจื้อข้ามแม่น้ำกลับไปต้าเว่ยและได้รับตำแหน่งรัชทายาทอย่างปลอดภัย 

     เวลาล่วงผ่านจนจักรพรรดิใกล้สิ้นพระชนม์ อดีตรัชทายาทลอบนำกำลังเข้าเขตพระราชฐานชั้นใน เชิญดาบทองสถาปนาแผ่นดินออกมา หวังสังหารหลี่หญงจื้อเพื่อชิงตำแหน่งคืน หลี่หญงจื้อใช้ให้สีต๋าไปดับไฟเพื่อถ่วงเวลาให้นานที่สุด ระหว่างชุลมุนดาบทองตกมาอยู่ในมือของสีต๋า นางใช้ดาบทองตัดหัวอดีตรัชทายาทส่งหลี่หญงจื้อนั่งบัลลังก์มังกรได้สำเร็จ

      หลี่หญงจื้อใช้แผนชายงามรั้งสีต๋าที่อยากจะออกเดินทางท่องเที่ยวให้เป็นพระอัครมเหสีอยู่ข้างกายเขา โดยรับปากว่าชาติหน้าเขาจะเป็นฝ่ายเดินตามทางที่นางเลือก โดยไม่ต้องมีแผ่นดินกั้นกลาง สีต๋าช่วยแบ่งเบาภาระของหลี่หญงจื้อเรื่อยมา จนเกิดอุบัติเหตุแผ่นดินยุบระหว่างที่นางออกไปตรวจราชการให้หลี่หญงจื้อ เวินอี่อี้ช่วยให้นางรอดจากความตายกลับมาอยู่ข้างกายหลี่หญงจื้อได้อีกครั้ง

ตัวละคร...สำคัญ

สีต๋า : 

     คุณหนูรองตระกูลสี ซึ่งเป็นตระกูลขุนนางสีเซียนที่โดดเด่นมานานหลายชั่วอายุคน ถูกหมอดูทำนายว่าชีวิตของนางจะ มีสวัสดิภาพ ราบรื่น อบอุ่น น้ำใจงาม ไม่โดดเด่น ทำให้มักถูกคนอื่นดูถูก และคิดหลอกใช้อยู่เสมอ รับราชการตำแหน่งแม่ทัพปีกหงส์รับผิดชอบหน้าที่ดูแลจัดการเรื่องจิปาถะในตำหนักตัวประกันของเมืองหลวง ชอบทานอาหารทะเลเป็นชีวิตจิตใจ ประทับใจในตัวหลี่หญงจื้อเพราะเขาไม่เคยดูถูกนาง

หลี่หญงจื้อ : 

    องค์ชายสามแห่งแคว้นต้าเว่ย มาเป็นตัวประกันที่ซีเสียน ดำเนินแผนใช้ความจริงใจซื้อใจคนเพื่อใช้สอย ได้รับแต่งตั้งให้เป็นรัชทายาทหลังจากที่คนก่อนถูกปลดเพราะทำผิดคุณธรรม แม่ของเขาที่เป็นพระสนม และอาจารย์ต่างก็ตายเพื่อปกป้องเขาในตอนที่เกิดการแก่งแย่งอำนาจภายใน

เวินอี่อี้ : 

     องค์ชายประกันจากแคว้นเป่ยถัง เป็นชายเสเพล มีชะตาต้องฝังกระดูกบนแผ่นดินอื่น ถึงแม้ว่าเขาจะหลอกใช้สีต๋าแต่ก็ให้ความช่วยเหลือเมื่อมีโอกาส เพราะเขาถือว่าสีต๋าเป็นสหายที่มีน้ำใสใจจริงต่อกัน

อูถงเซิง : 

    มีฝีมือทั้งบู๊ บุ๋น จัดอยู่ในระดับต้นๆของยอกฝีมือทั้ง 4 แคว้น เพราะการแก่งแย่งในราชสำนัก ทำให้บิดาของเขาถูกจองจำ ส่วนตัวเองก็ถูกลดฐานะให้เป็นได้แค่ขอทานและชายบำเรอ สีต๋าเห็นใจจึงชักชวนให้เข้ามาอยู่ในสังกัด เขาติดตามสีต๋าไปยังต้าเว่ย

บันทึก...คนอ่าน

     ชอบ สีต๋า นางเอกของเรื่อง เธอเป็นคนมองโลกในแง่ดี ถึงรู้ว่าคนอื่นมาหลอกใช้ก็ไม่ถือโทษ แต่ก็ไม่โง่จนมองไม่ออกว่าใครจริงใจและให้ความสำคัญกับคนนั้น ไม่น่าแปลกใจที่พระเอกผู้เคร่งครัดอย่างหลี่หญงจื้อจะตกหลุมรักเธอแบบไม่รู้ตัว เหมือนที่เวินอี่อี้เห็นเธอเป็นสหาย เสียอยู่ตรงที่หื่นไปหน่อยชอบโดดเข้าจู่โจมพระเอกเรื่อย

      เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การทำนายอนาคตเด็กเป็นการบ่อนทำลายกันจริงๆ สงสารสีต๋ามากที่ต้องถูกหลอกใช้ ไม่เห็นคุณค่า ทนให้คนอื่นดูถูกมาตลอด ถึงแม้ว่าสุดท้ายคนพวกนั้นจะรู้สึกผิด แต่ความรู้สึกที่เสียไปแล้วมันกู้คืนมาลำบาก สุดท้ายหมอดูก็หน้าแตกที่สีต๋าได้เป็นถึงอัครมเหสีดาบทองคนเดียวในประว้ติศาสตร์ต้าเว่ย ขนาดพระเอกยังแอบดีใจ บอกว่าโชคดีที่ซีเสียนไม่เห็นคุณค่าในตัวสีต๋า มิฉะนั้นเขาคงไม่ได้นางมาอยู่ข้างกาย…  

    อ่านธรรมเนียมจีนเกี่ยวกับฮองเต้ในเรื่องแล้วปลงมาก ตีกรอบกันสุด ๆ ต้องอยู่แบบนี้นานๆอาจมีบ้าได้ อย่างเรื่องแต่งพระมเหสี ให้นางกำนัลมาตรวจสอบความบริสุทธิ์ยังพอรับได้ แต่เรื่องคืนวันอภิเษกต้องมีขันทีเฒ่า 6 คนยืนหลังม่านเตียง รอดูรอยเลือด ไหนจะมีคนมาจดวันทำการบ้านอีก โอยวิตถารสุดๆ สงสารผู้หญิงที่จะมาเป็นพระมเหสีจริง ๆ กุลสตรีไทยรับไม่ได้ ถ้าต้องถึงขนาดนี้อย่าเป็นเลยดีกว่า เจ้าคนนายคน