ชื่อเรื่อง | ล่าอสูรกาย |
ชื่อภาษาญี่ปุ่น | Ushio to Tora |
platform | iflix |
จำนวนตอน | 39 |
ดูเมื่อ | 15 มิถุนายน 2561 |
เรื่องย่อ
season 1 : วัดฟุเก็นอิน ซึ่งมีประวัติยาวนานถึง 500 ปี สืบทอดหอกสมิงซึ่งถูกสร้างขึ้นที่ประเทศจีนเมื่อ 2,000 ปีก่อน หอกซึ่งกินวิญญาณมนุษย์เปลี่ยนให้เป็นอสูรเพื่อขับไล่อสูร แต่อุชิโอะ ลูกชายเจ้าอาวาสที่เติบโตในวันนี้กลับไม่เคยเห็นของอย่างว่าสักครั้งจนกระทั่งเผลอไปเปิดประตูกลในห้องเก็บของ ในนั้นมีหอกสมิงปักตรึงอสูรกายสีทองรูปร่างเหมือนเสือตนหนึ่ง ไออสูรที่ถูกกักอยู่ในห้องมา 500 ปี รั่วออกมาดึงดูดอสูร ทำให้อุชิโอะจำเป็นต้องดึงหอกสมิงแลกกับให้อสูรช่วยกำจัดปิศาจ แต่อสูรกลับผิดสัญญา อุชิโอะที่ยังถือหอกไว้ในมือโกรธจนรับเอาอำนาจจากหอกบังคับให้อสูรช่วยกันกำจัดปิศาจจนได้ อุชิโกะเก็บอสูรไว้ใกล้ตัว เรียกมันว่า โทร่า ขณะที่อีกฝ่ายก็พร่ำพูดว่าจะต้องกินเขาให้ได้
อุชิโอะรู้มาว่า แม่ที่ใคร ๆ ต่างก็บอกว่าตายไปแล้วยังมีชีวิตอยู่ แถมยังเป็นนางมารร้ายในสายตาของเหล่าปิศาจ เมื่อถามความจริงจากพ่อ พ่อกลับให้เขาออกเดินทางไปหาลุงที่ฮอกไกโดกับโทร่าเพื่อหาคำตอบ ระหว่างทางหอกสมิงดึงดูดปิศาจ อุชิโอะกับโทร่าจึงได้ช่วยเหลือ และรับความช่วยเหลือจากทั้งมนุษย์และปิศาจ สายสัมพันธ์เหล่านั้นกลับมาช่วยเขาเมื่อกลายร่างเป็นสมิงเพราะใช้หอกสมิงมากเกินไป
ในศาลเจ้าที่ผู้ถือหอกต้องเข้าไป อุชิโอะย้อนกลับไปดูกำเนิดของหอกสมิงซึ่งประกอบขึ้นด้วยชีวิตของสองพี่น้องที่ประสบเคราะห์กรรมจากฮะกุเม็งเจี๋ยเหมยเป็นใบหอก ส่วนกิริวเป็นด้ามหอก ทำให้เขาตัดสินใจว่าจะกำจัดฮะกุเม็ง อสูรที่เดินทางไปยังที่ต่าง ๆ ทำลายมนุษย์และสิ่งมีชีวิตอื่นที่อยู่มาก่อนหน้า แม้แต่อสูรด้วยกัน เหล่าอสูรของญี่ปุ่นร่วมมือกันต่อสู้ และหอกสมิงปรากฏ ฮะคุเม็งที่ได้รับบาดเจ็บหนีไปหลบซ่อนในชั้นหินที่เป็นฐานของประเทศญี่ปุ่น แม่ของอุชิโอะและบรรพบุรุษต่างทำหน้าที่เป็นโอยาคุเม กางเขตแดนปิดผนึกไม่ให้มันออกมาได้ ทำให้อสูรที่ต้องการเผด็จศึกโกรธแค้นพระไม่รู้ความจริง
สมุนของฮะคุเม็งบุกไปที่วัดใหญ่ของลัมธิโคฮะเม แต่อุชิโอะกลับไม่สามารถกำจัดมันได้ ทั้งยังทำให้โอยาคุเมรุ่นก่อนเข้ามาใช้พลังปกป้องจนถึงแก่ความตาย จึงโหมความไม่พอใจที่อุชิโอะซึ่งไม่ได้อยู่ในลัทธิโคฮะเมได้ครอบครองหอก เป็นช่องให้คิริโอะ หนึ่งในผู้สืบทอดจึงยุยงให้พระรุ่นใหม่หันมาใช้เคียวอาวุธปราบอสูรที่เกิดจากศาสตร์เล่นแร่แปรธาตุ และยุยงให้ทำลายหอกสมิง ซึ่งเป็นแผนของฮะกุเม็ง แต่เจตจำนงค์ในการปราบฮะกุเม็งของผู้สร้างหอกอย่างกิริวและความตั้งใจมั่นของอุชิโอะทำให้หอกกลับมา
season 2 : ฮิโยะของฮะกุเม็งทำให้มนุษย์และปิศาจลืมอุชิโอะกับโทร่า พวกปิศาจที่หลงลืมเรื่องของทั้งคู่จึงหาทางหลอมหอกสมิงเล่มใหม่ โดยจับมายูโกะที่มีใบหน้าเหมือนกันมาบูชายันต์เหมือนในอดีต โดยมีมาซาโกะติดร่างแหไปด้วย มายูโกะต้องสืบทอดเป็นโอยาคุเมรุ่นต่อไปเพราะสืบสายเลือดเดียวกับโอยาคุเมรุ่นก่อน ๆ มาซาโกะจึงอาสาโดดลงไปในเตาหลอมแทน อุชิโอะเข้าไปช่วยชีวิตเธอได้ทันเวลา แต่มาซาโกะก็ต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อรักษาแผลไฟไหม้
สมุนของฮากุเม็งแอบอ้างชื่อเจี๋ยเหมย หลอกให้กองกำลังป้องกันตนเองโจมตีหลักหินซึ่งเป็นที่สถิตของโอยาคุเมเพื่อสร้างข่ายอาคม อุชิโอะรู้เข้าจึงรีบเดินทางไปยังเสาหินที่อยู่กลางทะเล อุชิโอะมีโอกาสพูดคุยกับแม่ที่ตัวเองแทบจำไม่ได้เพียงเดี๋ยวเดียวหลักหินก็โดนโจมตี เขตอาคมสลายจนฮะคุเม็งจึงหลุดออกมาได้ และเริ่มการทำลายล้าง ความหวาดกลัวที่มนุษย์มีต่อฮะคุเม็งทำให้มันแข็งแกร่งขึ้น อุชิโอะใช้ความโกรธที่โดนฮะคุเม็งแย่งชิงสิ่งต่าง ๆ เข้าต่อสู้ทำให้หอกสมิงแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
เศษของหอกสมิงช่วยปกป้องอุชิโอะที่พ่ายแพ้ให้ปลอดภัย เขามองเห็นอดีตของโทร่า ที่เคยเป็นชกาคชผู้ให้กำเนิดฮะคุเม็ง เขากลายเป็นผู้ใช้หอกสมิงคนแรก เศษของหอกสมิงที่เหลือบินไปทั่วทำลายฮิโยะที่สิงสู่กัดกินความทรงจำเกี่ยวกับอุชิโอะ และโทร่าเช่นเดียวกัน ทำให้มนุษย์ที่มีความทรงจำของพวกเขาส่งต่เรื่องราวที่ช่วยให้ผู้อื่นมีความหวัง ทุกเศษเสี้ยวของหองสมิงที่เต็มไปด้วยความหวังหลอมกลับเป็นหอกสมิงที่สมบูรณ์อีกรั้ง มนุษย์และอสูรร่วมมือกันกักขังฮะคุเม็งด้วยเขตอาคมและลากกลับไปยังอาณาเขตศักดิ์สิทธิ์ ฮะคุเม็งรู้ว่าอุชิโอะกับโทร่าทำให้มนุษย์และอสูรรวมกันเป็นหนึ่ง ฮะคุเม็งจึงกันคนอื่นออกไป เพื่อสู้ตัดสินกับทั้งคู่ อุชิโอะกับโทร่ากำจัดฮะคุเม็งได้สำเร็จ โทร่าสลายหายไปเช่นเดียวกับหอกสมิง วิญญาณของกิเรียวและเจี๋ยเหมยเข้าไปอยู่ในร่างของอุชิโอะเพื่อช่วยให้เขาไม่ต้องกลายเป็นอสูร พวกอสูรเก่าแก่เข้าไปจำศีลแทนที่ฮะคุเม็งเพื่อพยุงเกาะญี่ปุ่น ดินแดนที่เขารักไม่ให้จมลงไปในทะเล
ตัวละครสำคัญ
บันทึก…คนดู
จำได้ว่ารู้จัดเรื่องนี้ครั้งแรกตอนดูช่อง 9 การ์ตูน ตอนเด็ก ๆ ชอบมากจนตามเช่าอ่านหนังสือการ์ตูนฉบับที่พิมพ์กับวิบูลย์กิจจนจบ และเสน่หที่ทำให้ขอบเรื่องนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรก็คือ อสูรที่ทำเป็นร้ายที่จริง ๆ แล้วโครตซื่อ เจอหน้าอุชิโอะ มนุษย์คนแรกในรอบ 500 ปี ยังบอกว่าดึงหอกให้แล้วจะกินเขา แล้วใครจะไปดีงออกให้ มีแต่จะเอาเท้ายันให้ปักลึกขึ้นเหมือนอุชิโอะ ตอนมาร่วมทางกับอุชิโอะก็มีช่วงทำตัวเป็นเด็กเรียนรู้โลก กลายเป็นตัว SD น่าเอ็นดู แถมนางยังเปลี่ยนจากกินคนมากินแฮมเบอร์เกอร์ ทำเอาอยากลองกินมอสเบอร์เกอร์ที่มีขายอยู่ที่ญี่ปุ่นกับเขาบ้าง ยิ่งอยู่กับมายูโกะก็ยิ่งแบ๊ว กลายเป็นโทร่าคนดีตลอด ๆ
เรื่องซึ้งน้ำตาแตก เรื่องนี้ก็มีครบ ที่เด่น ๆ ก็เรื่องของพี่น้องคาไมทาจิ กับความรู้สึกที่ถูกแย่งชิง กับคำขอโทษ ภาพมนุษย์ที่กลับมาช่วยพี่น้องคาไมทาจิ แต่สุดท้ายจูโร่ก็เลือกที่จะตาย เพราะทางที่เขาเลือกเดินมันหวนกลับไม่ได้ และที่ขาดไม่ได้คือเเรื่องน้ำเน่าตามสไตล์ญี่ปุ่น ซึ่งหัวหอกแห่งความหมั่นไส้ในบางอารมณ์ได้แก่ อุชิโอะ พระเอกของเรานั่นเอง อย่างตอนที่เข้าไปไล่ลูกสมุนของฮะคุเม็งในร่างของว่าที่ผู้สืบทอดหอกของโคฮะเม กับประโยค ในชั่วชีวิตหนึ่งจะหยุดน้ำตาผู้หญิงได้กี่ครั้ง (สุภาพบุรุษโครต)
เข้าสู่ season ที่ 2 ที่เต็มไปด้วยดราม่าปวดใจ เริ่มจากการที่อุชิโอะและโทร่าที่มักจะถูกรุมล้อมด้วยเหล่าภูติ และมนุษย์ที่รักเขากลับถูกลืมเอาดื้อ ๆ ไหนจะนางาเระ พี่ชายคนโปรดของอุชิโอะ (รวมถึงเราด้วย) ดันมาดีแตกเข้าข้างฮะคุเม็ง ด้วยเหตุผลบ้า ๆ อย่างการที่ตัวเองเก่งเกินไปเลยต้องการความท้าทายในชีวิต(ถึงตอนหลังจะ come back กลับมาช่วยแบบวิญญาณก็เถอะ) ไหนจะโมเม้นที่อุชิโอะได้พบแม่ที่ตัวเองแทบจะไม่มีความทางจำเกี่ยวกับเธอ ช็อตนี้เล่นเอาน้ำตาแตก ก่อนที่จะตัดเข้าช่วงสุดท้ายที่อัดน้ำเน่าลูกผู้ชายแบบเต็มอัตรา (ช๊อตสู้ไปพร้อมดวงตะวัน อันนี้เค้าแทบไม่ไหว) และสุดท้าย ฮะคุเม็ง บอสที่ปูมาตลอดทั้งเรื่องว่าโครตเทพ จนไม่น่าจะมีใครหน้าไหนพิชิตได้ (เอาหอกจิ้มก็เด้งกลับหลายรอบละ) ก็ตายน้ำตื้น ฝั่งพระเอกว่าตาของมันสะท้อนความกลัวก็ควักตาตัวเองลดความได้เปรียบไปเองซะงั้น และสุดท้ายก็ตายด้วยหอกสมิงจนได้…
ตอนที่ชอบ
season 1 ตอนที่ 24
ตอนพิเศษของมายูโกะ เมื่อเธอถูกปิศาจกินสมองผู้เฝ้ามองมนุษย์ถามว่า ความตายเป็นเรื่องน่ากลัว แต่ทำไมมนุษย์บางคนถึงยอมรับความตายอย่างน่าชื่นตาบาน คำตอบของมายูโกะ ซึ่งเป็นอดีตคำพูดของอุชิโอะ ในความทรงจำ “ก็แค่ดินโคลน จะเท่าไหร่กัน”
โทร่าที่ต้องบุกเดี่ยวไปช่วยสาวเจ้าน่ารักมาก และก็แอบสงสัยนี่มายูโกะจะปักธงบนตัวโทร่าจริงอ่ะ
Quote
“น่าเศร้านะ เพราะอะไรไม่รู้ ข้าไม่เกลียดเจ้าแล้ว ความเกลียดไม่ช่วยให้อะไรงอกงามหรอก ข้าสงสารเจ้านะ ฮะคุเม็ง”
โทร่า ตอนที่ 39
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น