| ชื่อเรื่อง | Kuroko no Basuke |
| ชื่อภาษาอังกฤษ | The Basketball which Kuroko Plays |
| จำนวนตอน | 3 season |
| Last game - movie | |
| platform | iflix |
| ดูจบเมื่อ | 26 สิงหาคม 2561 |
เรื่องย่อ
ชมรมบาสเก็ตบอลโรงเรียนมัธยมต้นเทโคมีสมาชิกมากกว่า 100 คนเคยครองแชมป์ระดับประเทศ 3 สมัย รุ่นปาฏิหาริย์ นักกีฬาอัจฉริยะที่ 10 ปีจะมีสักคนมาอยู่พร้อมหน้า ผู้เล่นคนที่ 6 ที่อัจฉริยะทั้ง 5 ให้การยอมรับ sixth man เงาลวงตา
โรงเรียนมัธยมปลายเซย์ริน โรงเรียนที่ก่อตั้งมา 2 ปี คุโรโกะ ผู้เล่นคนที่ 6 เข้าเรียนที่โรงเรียนนี้ เขาสัญญาว่าจะทำให้ คางามิ เพื่อนร่วมทีมที่มีความโดดเด่นที่สุดเป็นที่ 1 ในญี่ปุ่น โดยคู่แข่งที่สำคัญคือ โรงเรียนที่มีรุ่นปาฏิหาริย์เข้าร่วมทีม โรงเรียนแรกคือ โรงเรียนไคโจที่มี คิเสะ เรียวตะ หนึ่งในรุ่นปาฏิหาริย์ เซย์รินเอาชนะในการแข่งซ้อมมาได้ การแข่งรอบคัดเลือกอินเตอร์โฮน์เริ่มขึ้น เซย์รินชนะไปถึงรอบชิงชนะเลิศกลุ่มย่อยโดยเอาชนะทีมโรงเรียนชูโตคุที่มี มิโดริมะ มือชู๊ตสามแต้มของรุ่นปาฏิหาริย์เป็นสมาชิก ก่อนที่จะพ่ายแพ้ในรอบสุดท้ายซึ่งเป็นการแข่งแบบลีคให้กับโรงเรียนโทโอที่มี อาโอมิเนะของรุ่นปาฏิหาริย์ อาโอมิเนะมีฝีมือเหนือชั้นจนมองว่าบาสเกตบอลน่าเบื่อ เซย์รินจึงไม่ได้ไปอินเตอร์ไฮน์
คางามิกับคุโรโกะพยายามที่จะเก่งขึ้นก่อนถึงถ้วยฤดูหนาว แถมเซย์รินยังได้ คิโยชิ ผู้เล่นในตำแหน่งเซ็นเตอร์ที่หายเจ็บกลับมาร่วมทีม คุโรโกะฝึกไดฟ์แบบใหม่ การแข่งขันเพื่อคว้าที่นั่งไปถ้วยฤดูหนาวซึ่งเป็นการแข่งแบบพบกันหมด เซย์รินแข่งกับโรงเรียนชูโตคุที่มี มิโดริมะ อีกครั้ง แต่คราวนี้ท่าทีของมิโดริมะที่แข่งเพื่อทีมทำให้การเอาชนะยากขึ้นแต่ก็ทำให้คุโรโกะดีใจ เกมจบด้วยผลเสมอ แต่นัดสุดท้ายเพื่อชี้ชะตาไปแข่งถ้วยฤดูหนาวคู่แข่งคือ โรงเรียนคุราซากิไดอิจิที่เคยเล่นตุกติกจนทำให้คิโยชิบาดเจ็บ
ทีมเซย์รินเก็บตัวฝึกซ้อมพิเศษกับพ่อของริโกะซึ่งเป็นอดีตทีมชาติ ส่วนคางามิแยกไปฝึกกับอาจารย์พิเศษที่สอนทุกอย่างที่อเมริกา การแข่งถ้วยฤดูหนาว เซย์รินเจอโทโอที่มีอาคามิเนะครั้งที่สองในรอบแรก เซย์รินเป็นฝ่ายชนะเพียงแต้มเดียว และก่อนที่จะได้เจอกับโยเซนในรอบที่สี่ ซึ่งมีมุราซากิบาระ 1 ในรุ่นปาฏิหาริย์ซึ่งเป็นทีมอันดับ 1 ด้านการตั้งรับ และทัตสึยะคนที่เป็นเหมือนพี่ชายของไทกะซึ่งมีความสามารถเกือบเทียบเท่ารุ่นปาฏิหาริย์ ชนะด้วยคะแนน 0 สองนัดซ้อน ไม่ต่างกับเซย์รินซึ่งมีแต้ม 0 ใน Quarter แรก แต่ลูกชู๊ตล่องหนของคุโรโกะที่ขอให้อาโอมิเนะช่วยสอนและทำให้สมบูรณ์ เจาะโล่ห์ egis อย่างมุราซากิบาระ เซ็นเตอร์ของรุ่นปาฏิหาริย์ ได้สำเร็จ เซย์รินทำเอามุราซากิบาระเอาจริงขึ้นมาได้ ก่อนที่เซย์รินจะเอาชนะได้ และเข้าสู่รอบรองชนะเลิศ
เซย์รินได้แข่งกับทีมของคิเสะอีกครั้ง คราวนี้ไม่เหมือนครั้งที่แล้วเพราะ perfect copy ของคิเสะทำแต้มนำโด่ง แต่ก็ต้องถูกเปลี่ยนออกเพราะอาการบาดเจ็บ แต่สมาชิกในทีมที่เหลือก็ใช่จะไร้พิษสง เมื่อ phantom shoot ของคุโรโกะถูกทำลาย แต่คางามิก็ไล่ทำแต้มจนตีเสมอกันจนได้ 4 นาทีสุดท้ายเซรินนำอยู่ 15 แต้ม แต่เรียวตะลงมาใช้ perfect copy ที่เลียนแบบได้แม้กระทั่งการส่งของคุโรโกะไล่ตามมาจนตีเสมอ กุญแจในการแก้เกมคือแผนของคุโรโกะ
รอบชิงชนะเลิศกับราคุซัน ที่มีอาคาชิ เซย์จูโร่ อดีตกัปตันทีมปาฏิหาริย์ แถมยังมีสมาชิกในทีมเป็นถึงราชาไร้มงกุฎ แต่ที่เหนือความคาดหมายคือ สมาชิกในทีมที่มีความสามารถเหมือนคุโรโกะแต่เหนือกว่าตรงที่สามารถทำแต้มได้ด้วย เซย์รินตกที่นั่งลำบากหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ค่อย ๆ แก้เกมได้ทีละเปลาะ ในขณะเดียวกันอาเคชิคนเดิมที่ให้ความสำคัญกับทีม คนที่คุโรโกะเคยรู้จักก็กลับมา อาคาชิยังสามารถทำให้สมาชิกในทีมเข้า zone ไปพร้อมกับเขาได้ แต่เซย์รินตอบโต้ด้วย zone เหนือ zone ที่ทำให้สมาชิกในทีมเคลื่อนไหวเป็นหนึ่งเดียวกันจนสามารถเอาชนะราคุซัน ครองแชมป์ winter cup
Koroko no basket : Last Game
ทีมบาสเกตบอลจากอเมริกา Jabberwock มาเยือนญี่ปุ่นและแข่งกับทีมชาวญี่ปุ่น แต่เมื่อทีมญี่ปุ่นพ่ายแพ้ Jabberwock ก็ดูถูกทีมญี่ปุ่นซึ่งสร้างความโกรธเคืองให้แก่พ่อของริโกะอย่างมาก เขาจึงรวบรวมบรรดานักบาสอดีตรุ่นปาฏิหาริย์ รวมถึง คุโรโกะและคางามิ ก่อตั้งทีม Vorpal Swords เพื่อต่อกรกับ Jabberwock เป็นการล้างแค้น
ตัวละครสำคัญ
 | คุโรโกะ เทตสึยะ : ปี 1 โรงเรียนเซย์ริน sixth man เงาลวงตา รุ่นปาฏิหาริย์ของโรงเรียนเทโค หนุ่มจืดจางที่สมรรถภาพร่างกายต่ำกว่ามาตรฐาน มีความเชี่ยวชาญในการส่งลูก |
 | คางามิ ไทกะ : ปี 1 โรงเรียนเซย์ริน จบมัธยมต้นจากอเมริกา สมรรถภาพร่างหายสูงกว่าธรรมดา มีพรสวรรค์ด้านกีฬาตั้งแต่กำเนิด เป้าหมายของเขาคือการเอาชนะรุ่นปาฏิหาริย์ทุกคน เป็นผู้เล่นที่กระโดดได้สูงที่สุดในระดับมัธยมปลาย |
บันทึก…คนดู
เรื่องนี้ออกแนวเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดเบา ๆ เพราะคุโรโกะจะต้องมาโค่นอดีตเพื่อนร่วมทีมทีละคน ๆ ความจืดจางของคุโรโกะ กับมุกเกรียนเล็ก ๆ ของเจ้าตัว VS ความเก่งในฐานะ sixth man เงาลวงตาของรุ่นปาฏิหาริย์ที่โหยหาความเป็นทีม เป็นความขัดแย้งที่น่าสนใจดี ส่วนใหญ่ความเป็นทีมมักเข้มข้นจากทีมที่ไม่ได้เทพ แต่เซย์รินก็ไม่ได้กระจอกจนต้องถอนหายใจ ต่างคนต่างก็มีฝีมือระดับหนึ่ง และก็ตามประสาการ์ตูนกีฬาที่นำเสนอเรื่องราวมิตรภาพระหว่างผู้ชายดี ไม่ว่าจะเป็นคุโรโกะที่เป็นเงาให้คางามิ หรือ มิโดริมะที่ถึงแม้จะเเป็นคู่แข่งก็ยังช่วยแนะให้ตอนไปเข้าค่ายเก็บตัว สุดท้ายทุกคนเป็นเพื่อนกัน และโลกนี้ก็สงบสุขในที่สุด(เดี๋ยวนะ!!)
เรื่องนี้ฉากที่รอดูตลอดคือ ลีลาการจ่ายลูกของคุโรโกะ ไม่ว่าจะเป็นการใช้ misdirection หรือหมุนตัวส่งลูกข้ามสนามในตอน 11 หนุ่มจืดจางดูเท่จัง กับตอนที่ปล่อยมุกหน้าตาย ซึ่งจะมีคางามิมาคอยตบ ตอนหลังมีเจ้าตูบหมายเลข 2 มาร่วมด้วยยิ่งน่าร๊ากกกก
season 2 เริ่มด้วยบรรยากาศสบาย ๆ ของการแข่งขัน street basketball แต่ในขณะเดียวกันก็มีดราม่าบีบหัวใจเต็มไปหมด เริ่มต้นด้วยประเด็นของคนที่เหมือนเป็นพี่ชายของไทกะตอนที่อยู่อเมริกา กับคำสัญญาว่าจะทำเต็มที่ในการเผชิญหน้ากันในครั้งถัดไป แถมยังมาเรียนโรงเรียนโยเซ็นซึ่งเป็นหนึ่งในโรงเรียนที่มีรุ่นปาฏิหาริย์อยู่ ตามด้วยปัญหาเรื่องเข่าของคิโยชิกับการแข่งถ้วยฤดูหนาวที่อาจเป็นการแข่งขันครั้งสุดท้าย และการพลีชีพเล่นวงในคนเดียว ใช้ร่างกายเพื่อปกป้องเพื่อนร่วมทีมทุกคน(คุณพ่อเทปเป) ตัวร้ายทีมนี้น่าตบเกรียนมาก และเมื่อตบได้สำเร็จก็เป็นอะไรที่โครตสะใจ
ตอนที่คุโรโกะที่พยายามจนได้ไดฟ์ใหม่มาแต่ก็ยังโดนคว่ำ หลัง ๆ คุโรโกะเริ่มเท่ขึ้นเรื่อย ๆ ตัวละครค่อย ๆ มีความเป็นยอดมนุษย์ ได้เทคนิค misdirection overflow เบี่ยงเบนความสนใจของคนอื่นได้ด้วย แถมตอนแข่งกับอาคามิเนะมีคางามิยังเปิดโซนได้อีก
โค้ชของทีมโยเซ็นเป็นสาวสวยผมยาวใส่สูทเท่ไปเลย แต่ลูกทีมแต่ละคนสูงใหญ่ยังกะปิศาจอย่างมุราซากิบาระนี่ยิ่งต้องเป็นสาวโหด หวดกันด้วยดาบไผ่กันเลยทีเดียว
ชอบตอนปิดเรื่องของแต่ละตอน ที่มีการวาดรูปพิเศษของตัวละคร เป็นเหมือนซีรีย์ แอบเอ็นดู คิเสะ เรียวตะ ในบรรดาทีมปาฏิหาริย์ รายนี้ดูเป็นเด็กน้อย ที่ติดคุโรโกะที่สุด ไม่เว้นแม่แต่รูปปิดตอนที่ดิ้นรนอยากเล่นบาสทีมเดียวกับคุโรโโกะจนในที่สุดก็สมใจนาง… เรื่องนี้จบดูเหมือนตัวละครทุกตัวจะกลายมาเป็นคนรู้จักที่กำกิจกรรมต่าง ๆ ร่วมกัน
ดูจบ 2 season ใน iflix อยากรู้เรื่องต่อ แอบไปหา scanlation ใน mangafox เห็นว่าจบแล้วแต่ไม่ได้อ่านเพราะชอบลายเส้นของอนิเมชั่นมากกว่า ที่ยิ่งกว่านั้นคือชอบเพลงประกอบของเรื่องนี้ด้วย เหมาะกับบรรยากาศการ์ตูนกีฬามาก ๆ
เปิด season 3 ด้วยการแข่งขันของทีมชูโตคุกับอดีตกัปตันรุ่นปาฏิหาริย์เพื่อแสดงความเทพของลาสท์บอสสักเล็กน้อย ก่อนที่เซย์รินจะได้แข่งกับคิเสะอีกครั้งในการแข่งแบบเป็นทางการ มาเจอกันอีกทีคิเสะเก่งขึ้นแบบผิดหูผิดตา แต่พอเห็นหนุ่มน้อยน่าเอ็นดูที่เคยเป็นพันธมิตรใกล้ชิดมาแข่งกันแบบเอาเป็นเอาตายก็แอบปวดใจ แต่ที่แตกต่างจากที่ผ่านมาคือเจอคู่ต่อสู้ที่เหนือกว่าแต่ไม่ยักเขา zone เกมนี้ชอบแผนการเล่นช่วงสุดท้าย ลุ้นใจเต้นเลยว่าจะสำเร็จไหม นึกถึงตอนอ่าน slamdunk ตอนแข่งกับซังโน ก่อนจะเข้าเกมชิงชนะเลิศ ก็สลับมาเล่าเรื่องของคุโรโกะตอนอยู่เทโค ที่เคยเล่ามาบ้างตลอดเรื่อง แต่พอเอามาเล่าเต็ม ๆ ดราม่าจัง แต่การแข่งกับราคุซันจะเป็นการคลายปมดราม่าเหล่านี้ ดูเซย์รินแข่งกับราคุซันแล้วชักจะตกหลุมนายน้อยอาคาชิผู้ชายจอมบงการกับช่างวางแผนผู้มีสองบุคลิกซะแล้ว แต่ที่ฟินสุกคือตอนพิเศษในวันเกิดคุโรโกะที่รวมทีมปาฏิหาริย์มาเล่น streetbase แล้วก็มาต่อด้วยปาร์ตี้รวมกับทีมเซย์ริน ดูตอนนี้แล้วปลาบปลื้มไปกับโมโมอิ เป็นตอนที่น่ารักมาก ๆ โดยเฉพาะอาคาชิที่สุภาพ อบอุ่นมาเลย
และแน่นอนว่าคนที่หลงรักหนุ่ม ๆ ทีมปาฏิหาริย์ ต้องอยากเห็นพวกเขากลับมารวมตัวใส่ชุดแข่งทีมเดียวกันอีกครั้ง ซึ่งคนเขียนก็จัดให้โดยนำเข้าคู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อมาจากอเมริกา และเพื่อให้คนดูสามารถเชียร์ตัวเอกได้เต็มเหนี่ยว บุคลิกของคู่แข่งจาก USA จึงเต่าถุยมาก - มากที่สุด ทางด้านเทคนิคไม่ถือว่ามีอะไรใหม่เป็นพิเศษ แถมพอมาอยู่ท่ามกลางทีมปาฏิหารยิ์ คุโรโกะนี่จืดไปเลย ชอบตอนที่คุโรโกะจะไปพูดกับทีมฝ่ายตรงข้ามแล้วโดนชก หนุ่ม ๆ เพื่อนร่วมทีมตามไปช่วย อาคาชินี่ถึงขนาด speak English คาดโทษไว้เลยว่าจะสำเร็จโทษยังไง ประมาณว่าถึงจะจืดจางแต่ก็สำคัญนะ แต่ที่เซ็งเบา ๆ คือหน้าตาของพวกหนุ่ม ๆ เปลี่ยนไป ชอบเนี้ยบ ๆ แบบ season 3 มากกว่า
ฉากที่ชอบ
 | ตอนที่ 36 อย่ามาล้อเล่นนะ เฮียวงะที่ปากบอกว่าเกลียดคิโยชิมาตลอด ไม่เคย Hi Five กับเพื่อนร่วมคนนี้เลยสักที สัญญาเรื่องที่ว่าจะเป็นที่ 1 ของญี่ปุ่นที่ให้ไว้ตอนที่ติโยชิบาดเจ็บ หลังจากร่วมแรงร่วมใจกันตบเกรียนได้สำเร็จ ก็มาแปะมือกันยินดีเป็นครั้งแรกเลย…ภาพนี้เล่นเอาริโกะที่เป็นโค้ชให้ทีมมาตลอดน้ำตารื้อเลยทีเดียว |
Quote
 | “สิ่งที่เรียกว่าทีมไม่ได้มีไว้ปกป้องอย่างเดียวสินะ บางครั้งทีมก็ปกป้องเรา ทีมไม่ใช่สาเหตุที่ทำให้ทุกคนค้ำจุนกันและกัน แต่เป็นเพราะทุกคนช่วยค้ำจุนกันและกันต่างหาก ทีมถึงได้เกิดขึ้นมา” |
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น