แม่ทัพอยู่บนข้าอยู่ล่าง

  

ชื่อหนังสือ เขียน	แม่ทัพอยู่บน ข้าอยู่ล่าง จวี๋ฮวาซั่นหลี่
แปล	Honey Toast
จำนวนเล่ม	3
สำนักพิมพ์ อ่านจบเมื่อ	แจ่มใส 13 ธันวาคม 2558

เรื่องย่อ

       เยี่ยเจา แม่ทัพเจิ้นเป่ยผู้พิทักษ์แดนเหนือทำศึกมีชัยเหนือชาวหมานตะวันตกหลังจากกรำศึกมานานถึง 8 ปี สารภาพว่าแม้จริงตนเป็นสตรีก็ได้รับพระราชทานเป็นชายาเอกแก่ ซย่าอวี้จิ่น หนานผิงจวิ้นอ๋อง เจ้าสาวเต็มใจ เจ้าบ่าวกลับบ่ายเบี่ยงอย่างสุดกำลัง แต่สุดจะขัดราชโองการ แถมพอเยี่ยเจาแต่งเข้ามาเหล่าอนุภรรยาต่างก็เข้าข้างนาง เยี่ยเจาเห็นท่าทางอึกอัดใจของสามีก็เขียนหนังสือหย่าให้ซย่าอวี้จิ่นถือไว้ และรับปากว่าจะหย่าจากกันในอีก 3 ปีให้หลังเพื่อรักษาพระพักตร์ ซย่าอวี้จิ่นดีใจจนเริ่มลดอคติที่มีต่อภรรยาในนามลง แถมนางยังคอยเป็นลูกไล่ตามใจเขาทุกอย่าง จนซย่าอวี้จิ่นชักจะใจอ่อน 

      ฮ่องเต้มอบหมายให้ซย่าอวี้จิ่นเป็นผู้ตรวจการนครหลวง  ประจวบกับองค์ชายอีนั่วนำคณะฑูตตงซย่าเดินทางเข้ามาเจริญสัมพันธไมตรี เยี่ยเจาต้องคอยไปรับรอง องค์ชายอีนั่วเคยแพ้เยี่ยเจาในสนามรบแต่เมื่อรู้ภายหลังว่านางเป็นหญิงก็ให้เกิดความเสียดาย แต่การพยายามเชื่อมสัมพันธ์กลับยิ่งทำให้ซย่าอวี้จิ่นได้เห็นน้ำใสใจจริงของภรรยา จึงพยายามเอาใจนาง แต่ซย่าอวี้จิ่นกลับตกเป็นผู้ต้องสงสัยสังหารช่างใหญ่หลี่ซึ่งมีฝีมือเป็นเลิศด้านทำของเลียนแบบ พอสืบสาวราวเรื่องก็คาดว่าน่าจะเป็นฝีมือคนตงซย่า ถึงแม้เมื่อความจริงเปิดเผยพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องแต่ซย่าอวี้จิ่นก็ยังไม่วายระแวง

     ซย่าอวี้จิ่นชักเปลี่ยนใจเมื่อเห็นความดีในตัวภรรยา บวกกับหลงใหลขาสวยๆ ที่ซ่อนอยู่ใต่ร่มผ้าจึงตัดสินใจเข้าหอกับภรรยาตัวเอง แต่อะไร ๆ ยังไม่ลงตัวเสียทีเดียวเมื่อ หลิ่วซีอิน ญาติผู้น้องของเยี่ยเจาที่มาพักอยู่ด้วยเพื่อเตรียมตัวออกเรือนกลับพยายามยัดเยียดตัวเองมาเป็นอนุภรรยาของซย่าอวี้จิ่น แม้สุดท้ายสามารถแก้ตกไปได้แต่สาเหตุนั้นเกิดจากความเสเพลในอดีตของเยี่ยเจาทำให้นางรู้สึกผิดคิดให้หลิ่วซีอินเข้ามาเป็นอนุฯ  แต่หัวเด็ดตีนขาดซย่าอวี้จิ่นก็ไม่ยินยอม ประกอบกับเห็นตำตาว่าเยี่ยเจารักสามีมากกว่าตน หลิ่วซีอินจึงจากไป

     ซย่าอวี้จิ่นได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้แทนพระองค์ออกไปบรรเทาทุกข์ผู้ประสบภัยธรรมชาติโดยมีแม่ทัพใหญ่ติดตามไปด้วย คณะเดินทางปลอมตัวเป็นพ่อค้าและได้โอกาสถอนรากถอนโคนขุนนางฉ้อราษฎร์บังหลวง แถมยังรีดทรัพย์สินเงินทองและธัญพืชจากเหล่าคหบดีที่เห็นแก่ตัวออกมาใช้ในการช่วยเหลือราษฎร นำมาซึ่งกองฎีกาสูงถึงเอวในห้องทรงพระอักษร แต่ซย่าอวี้จิ่นกลับไม่โดนปลดอย่างใจหวัง กลับเป็นเยี่ยเจาที่ต้องถอดเกราะ โดยอ้างการพักรักษาตัวเพื่อสืบทายาท

     หลิ่วซีอินส่งข่าวมาบอกเยี่ยเจาว่า  ฉีอ๋อง พี่ชายต่างมารดาของจักรพรรดิสมคบกับตงซย่าก่อกบฏ นางถูกฉีอ๋องส่งไปตงซย่าโดยที่ไม่รู้เลยว่านางมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลเยี่ย หญิงสาวตัดสินใจแน่วแน่เป็นไส้ศึกในแผ่นดินศัตรู ในขณะที่บิดาของนาง แม่ทัพหลิวถูกลวงด้วยราชโองการปลอม ทิ้งด่านเจียซิ่งเข้าเมืองหลวงจนเป็นเหตุให้ด่านเจี่ยซิ่งถูกตีแตก แม่ทัพเยี่ยนำทัพออกไปต่อกร แต่ในที่สุดก็เพี้ยงพล้ำ ซย่าอวี้จิ่นจำต้องเป็นผู้เสนอให้ภรรยาตนเองสวมเกราะรับตำแหน่งแม่ทัพใหญ่อีกครั้ง

     เยี่ยเจานำทัพออกศึกได้ผลเป็นที่น่าพอใจ แต่เพียงผ่านศึกแรกนางก็รู้ตัวว่าตั้งครรภ์ จึงตัดสินใจจะกินยาขับเลือดเพื่อไม่ให้สภาพของตนเองขัดขวางการทำศึก ซย่าอวี้จิ่นรู้ข่าวว่าภรรยาท้องก็แอบตามไปสนามรบและห้ามไว้ได้ทัน ประกอบกับมีการเจรจาสงบศึกจึงถ่วงเวลาทำให้เยี่ยเจารักษาลูกในครรภ์ไว้ได้ หลิ่วซีอินปลงประชนม์กษัตริย์ตงซย่า ก่อให้เกิดความวุ่นวายภายในเพื่อเปิดโอกาสให้เยี่ยเจานำทัพบุกโจมตีจนได้ชัยชนะ

ตัวละครสำคัญ 

เยี่ยเจา :        แม่ทัพเจิ้นเป่ย ผู้บัญชาการกองทัพใต้หล้า  ฉายา พญายมแห่งแดนดิน สกุลเยี่ยรับราชการทหารพลีชีพเพื่อชาติมาหลายชั่วอายุคน รูปงามเหมือนชายจึงเป็นที่ชื่นชมของสตรีไม่น้อย หลังจากแต่งเป็นภรรยาของหนานผิงจวิ๋นอ๋องก็พยายามทำตัวเป็นภรรยาที่ดี ไม่ขี้หึง(เลย) เพราะนางก็ชอบคนสวยเช่นกัน แถมอยู่ในโอวาทสามีเป็นอย่างดี คลั่งไคล้วรยุทธ์และสะสมอาวุธมีชื่อทุกชนิด

ซย่าอวี้จิ่น :      โอรสองค์เล็กของอดีตอันอ๋อง เจ้าของใบหน้าสวยงามปานล่มเมือง ได้รับการแต่งตั้งเป็น หนานผิงจวิ๋นอ๋อง เพื่อรับเยี่ยเจาเป็นภรรยาเอก ทั้งที่เขาร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก แถมวรชายาอันไท่เฟย มารดาที่สูญเสียสามีตั้งแต่ยังสาวตามใจจนเป็นคุณชายจอมเสเพล เกลียดพวกชายรักชายเข้าไส้ นอกจากเรื่องหน้าตายังมีฝีมือเรื่องการพนันและการดูของ แอบหลงใหลขายาวสวยของภรรยา

บันทึก...คนอ่าน

     นิยายแจ่มใสมากกว่ารัก เรื่องเด่นของช่วงปลายปีนี้ คนอ่านเยอะ เราอ่านรีวิวแล้ว...ตามไปอ่านสิคะ จะรออะไร

      พัฒนาการของเนื้อเรื่องนี้มีเนือย ๆ อยู่แค่ช่วงเล่ม 1 ช่วงแรก แต่พอครึ่งหลังที่ซย่าอวี้จิ่นเลิกวิ่งหนีเยี่ยเจาก็ค่อย ๆ สนุกขึ้น หนังสือยาว 3 เล่ม แต่ละเล่มบรรยากาศไม่ซ้ำ มาสนุกได้ที่ก็ตอนข้ามดราม่าความสัมพันธ์ช่วงครึ่งหลังเล่มสอง กับการปฏิบัติภารกิจในฐานะผู้แทนพระองค์ช่วยเหลือราษฎร สองสามีภรรยาร่วมมือกันได้เกรียนมาก ชอบจนอยากให้จักรพรรดิใช้สองสามีภรรยาคู่นี้ไปทำงานอีกเยอะ ๆ

     เราว่าจุดเด่นของนิยายเรื่องนี้ คือ ตัวละครในเรื่องมีสีสันไม่ว่าจะเป็นนางเอกที่เหี้ยมหาญเช่นชายชาตรีแต่ก็แอบมีปมรันทดที่ไม่ค่อยแสดงออก(ถึงโดยส่วนตัวจะชอบนางเอกที่ดูเป็นผู้หญิงหน่อยก็เถอะ) พระเอกที่งามปานล่มเมือง บรรดาอนุภรรยาของพระเอกที่ช่างเอาอกเอาใจท่านแม่ทัพใหญ่ภรรยาหลวงจนพระเอกของเราต้องมองค้อน(การเตรียมการช่วยให้สามีปล้ำภรรยาหลวงสักทีนี่มันช่าง…) 

     ทั้งที่เรื่องนี้เต็มไปด้วยวีรสตรี (หลิ่วซีอินที่ยอมตัวเป็นไส้ศึกก็สุดยอด ) แต่สเน่ห์ที่ดึงดูดให้ติดตามเรื่องราวจนจบ  และสนุกไปกับพัฒนาการมากที่สุดในมุมมองของเรา ยกมงให้ ซย่าอวี้จิ่น ที่ถึงจะไม่เท่ห์ให้กรี๊ด แต่อ่าน ๆ ไปกลับรู้สึก ว่าผู้ชายแบบนี้มีดี ยกตัวอย่างเช่น

• ความเข้มแข็งที่ซ่อนอยู่ แทนที่จะนอนป่วยเบื่อ ๆ จนเฉาตาย กลับเอาเวลามาฝึกลูกเต๋าจนเข้าขั้นเซียน
• วิธีแก้ปัญหาแบบฉลาดเกมโกงอย่างตอนที่ไปถล่มบ่อนพนันในเล่ม 1 หรือตอนที่หลานชายไปยั่วโมโหท่านลุงที่เป็นถึงฮ่องเต้แบบหน้าตายเล่นเอาอีกฝ่ายหน้าเปลี่ยนสีแต่ทำไรไม่ได้ ยิ่งช่วงเป็นผู้แทนพระองค์ได้ออกไปแสดงความสามารถนี่ชอบเลย
• ดราม่าเมื่อจำเป็นต้องทูลเสนอให้ภรรยาของตัวเองคืนตำแหน่งแม่ทัพ เข้าสู่สนามรบ ตอนที่ซย่าอวี้จิ่นแค้นตัวเองที่ไร้กำลังโครตน่าสงสาร
• กล้าแอบไปแนวหน้า เพื่อปกป้องภรรยา กับลูก ถึงขนาดยอมปลอมตัวไปรบ ทำให้ได้คิดว่า คนเราอาจไม่จำเป็นต้องแสดงความกล้าตลอดเวลา แต่เมื่อเวลานั้นมาถึงอย่าลังเลที่จะก้าวออกไปแค่นั้นก็พอ
• ที่สำคัญมุกที่พระเอกจิกกัดภรรยา (ในใจ) ก่อนจบฉากที่แสดงความเกรียนเบา ๆ เรียกอมยิ้มได้ตลอด (มันตลกตรงนี้แหละ บอกเลยว่าขำกว่าฉาก xxx  )

favorite scenes

เล่ม 2 บทที่  13     เยี่ยเจาจำเป็นต้องถอดเกราะตามราชโองการ ในความหม่นหมอง ซย่าอวี้จิ่น ทนฟังเพื่อนร่วมวงเหล้าพูดถึงภรรยาตนเองเสีย ๆ หาย ๆ ไม่ได้ คว้าแส้ออกมาไล่ฟาดเหล่าคุณชาย ท่ามกลางเสียหัวเราะของคนที่มามุงดู ซย่าอวี้จิ่นประกาศลั่นว่า      “นางหญิงดุร้ายป่าเถื่อน…ปิศาจลักเพศที่พวกเจ้าด่ากัน…เป็นภรรยาข้า นางเป็นภรรยาข้า!”      “เยี่ยเจาเป็นภรรยาของซย่าอวี้จิ่น!” ประทับใจ - ซย่าอวี้จิ่นที่ทำเหมือนรังเกียจภรรยามาตลอดกลับออกโรงปกป้องนางต่อหน้าสายตาขบขันของผู้คน ทั้งที่ตัวเองไม่เอาไหนแต่การแสดงความจริงใจของเขาก็เล่นเอาเงียบกริบไปทั้งถนน และทำให้เยี่ยเจาที่มาเห็นเหตุการณ์เขิน และหลงรักสามีหัวปักหัวปำเข้าไปอีก

เล่ม 3 บทที่ 3      ซย่าอวี้จิ่นกราบจักรพรรดิให้เยี่ยเจาคืนสนามรบเพื่อชิงแผ่นดินคืน     “ไม่ผิด ข้าเป็นทาสภรรยา อ่อนแอขี้ขลาด ไร้ความสามารถ เป็นไม้หลักปักเลน แต่ไม่เป็นไร คนทั่วหล้าอยากหัวเราะก็จงหัวเราะให้สาแกใจไปเถอะ  … พวกท่านลองเบิกตาให้กว้าง มองดูบิดามารดาที่สูญเสียบุตรชาย แล้วค่อยมองดูภรรยาที่สูญเสียสามีและเด็กกำพร้าบิดา หลังจากนั้นโยนมโนธรรมน่าขันทิ้งไป ใช้มโนธรรมในใจตอบข้าทีว่าแม่ทัพเยี่ยเป็นผู้นำทัพปราบตงซย่าที่เหมาะสมที่สุดใช่หรือไม่”       เขาทำหน้าที่ที่สมควรทำสำเร็จลุล่วงแล้ว…ผลักสตรีอันเป็นที่รักที่สุดให้เข้าสู่สมรภูมิแห่งความหายนะชั่วกัปชั่วกัลป์อย่างโหดเหี้ยม

เล่ม 3 บทที่ 8      หูชิงคิดอยากแกล้งสองสามีภรรยา เลยหลอกให้ซย่าอวี้จิ่นไปถามถึงความผิดในหนหลัง จนเยี่ยเจาสารภาพว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้ซย่าอวี้จิ่นตกน้ำจนร่างกายอ่อนแอ ต้องนอนป่วยถึง 14 ปี หลังอาละวาดได้ยกหนึ่ง ซย่าอวี้จิ่นก็ตัดสินใจให้อภัย       “ท่านแม่ทัพพูดว่าหากสวรรค์ให้นางรอดชีวิตก็เพื่อไถ่บาปไปตลอดชาติ”        นางติดค้างมากเกินไป ไม่กล้าวาดหวังจะได้รับความรัก ไม่กล้าเพ้อฝันถึงความสุขที่เรียบง่าย       “เจ้าลูกเต่า! เจ้าติดค้างข้ามา 14 ปีก็ต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่รักข้าต่างหาก” 2 nd Edition : 31 พฤษภาคม 2562