Hyouka

Novel

ชื่อภาษาไทย	นักสืบแห่งชมรมวรรณกรรมคลาสสิก
เขียน	Yonezawa Honobu
แปล	กมลวรรณ สงวนสิริกุล
อ่านถึง	01 ปริศนาความทรงจำ/The nice of time 02 บทละครของคนโง่/Why did’t she ask EBA? 03 ลำดับแห่งคุดร์ยัฟกา/Welcome to Kanyafesta! 04 เจ้าหญิงเดินอ้อม/Little bird can remember 05 ระยะห่างระหว่างเราสอง/It walks by past
สำนักพิมพ์	ญี่ปุ่น  Kadokawa shoten ไทย  enter book

 

 

 

 

 

 

plot

ปริศนาความทรงจำ

    โฮทาโร่จำใจสมัครเข้าชมรมวรรณกรรมคลาสสิกตามคำสั่งในจดหมายของพี่สาวที่เป็นอดีตสมาชิกชมรม เพื่อรักษาชมรมไว้ไม่ให้ถูกยุบ แต่เย็นวันนั้นเมื่อโฮทาโร่ไปที่ห้องชมรม เขาได้พบกับจิตันดะ เอรุ ที่สมัครเป็นสมาชิกชมรมเหมือนกัน เห็นแบบนั้นโฮทาโร่เลยเลิกล้มความคิดที่จะเข้าชมรม แต่ความสงสัยในเรื่องเล็กๆน้อยๆของจิทันดะว่าทำไมกุญเจห้องถึงถูกล็อคหลังจากที่เธอเข้ามาในห้องทั้งๆที่ลูกกุญแจอยู่ที่โฮทาโร่ทำให้เธอรั้งตัวเขาไว้ ด้วยเสน่ห์ที่แปลกประหลาดของจิตันดะทำให้โฮทาโร่หลวมตัวช่วยหาความจริงจนลืมเรื่องอื่นไปหมด ในที่สุดโฮทาโร่เลยกลายเป็นสมาชิกชมรมวรรณกรรมแบบงงๆ หลังจากปิดคดีนี้ชมรมวรรณกรรมยังได้สมาชิกคนที่ 3 คือ ซาโตชิ เพื่อนโฮทาโร่ซึ่งมาช่วยหาความจริงเรื่องนี้ด้วย

    เมื่อมีชมรมก็ต้องมีการทำกิจกรรม โดยกิจกรรมตามประเพณีของชมรมวรรณกรรมคือการออกกวีนิพนธ์ในงานวัฒนธรรม สิ่งที่ต้องทำเป็นอันดับแรกคือ การค้นคว้าข้อมูลจากกวีนิพนธ์ฉบับก่อนๆ แต่กวีนิพนธ์เล่มย้อนหลังกลับไม่มีอยู่ในห้องชมรมแม้แต่เล่มเดียว เป้าหมายถัดไปที่น่าจะเป็นไปได้ คือ ห้องสมุด ระหว่างรอสอบถามข้อมูลกับอาจารย์บรรณารักษ์ โอตาโร่แสดงความสามารถในการตามหาความจริงอีกครั้ง อายากะเพื่อนตั้งแต่มัธยมต้นของโฮตาโร่และซาโตชิที่เป็นเวรห้องสมุดวันนั้นพอดีเกิดทึ่งในความสามารถแปลกๆของโฮตาโร่เธอจึงเข้ามาเป็นสมาชิกคนที่ 4 แต่สุดท้ายพวกเขาก็ต้องคว้าน้ำเหลวเมื่ออาจารย์บรรณารักษ์แจ้งว่าในห้องสมุดไม่มีเอกสารที่พวกเขาต้องการ

    จิตันดะที่มั่นใจในความสามารถด้านการวิเคราะห์ของโฮตาโร่ตัดสินใจเล่าเรื่องคุณลุงของเธอที่เคยอยู่ชมรมวรรณกรรมเมื่อ 45 ปีก่อนให้โฮตาโร่ฟัง เธอขอร้องให้โฮตาโร่ช่วยตามหาความทรงจำที่สูญหายเกี่ยวกับเรื่องคุณลุงเคยเล่าให้เธอเมื่อตอนเป็นเด็ก เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำแด่คนที่หายสาบสูญ

     เบาะแสที่ตรงจุดมากที่สุดคือกวีนิพนธ์ ในที่สุดเอกสารเหล่านั้นก็ถูกหาจนพบเพราะจดหมายจากพี่สาวของโฮตาโร่ แต่เล่มแรกซึ่งน่าจะเขียนถึงเรื่องที่จิตันดะต้องการจะรู้กลับหายไป ทำให้ต้องอาศัยข้อมูลจากแหล่งอื่นมาประกอบเพื่อมาตั้งเป็นสมมติฐาน เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเปล่าสมาชิกชมรมตกลงกันว่าจะนำเรื่องเมื่อ 45 ปีก่อนมาเป็นหัวข้อกวีนิพนธ์ และโฮทาโร่ก็ไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง

บทละครของคนโง่

     หลังเสร็จการประชุมเรื่องการพิมพ์หนังสือช่วงปิดเทอมฤดูร้อน จิทันดะ ชวนสมาชิกชมรมไปดูหนังรอบทดลองฉายของ ม. 5 ห้อง F หนังเรื่องนั้นเป็นแนวลึกลับที่ยังไม่มีฉากจบเนื่องจากคนที่รับหน้าที่เขียนบทหนังล้มป่วยกะทันหัน สมาชิกชมรมวรรณกรรมคลาสสิกเลยถูกไหว้วานให้ช่วยเลือกบทสรุปที่ตรงกับเจตนารมย์ของคนเขียนบทเดิมจากบรรดาข้อสันนิษฐานของสมาชิกใน ม. 5 ห้อง F 3 คน แต่สุดท้ายก็ไม่มีแนวความคิดไหนที่น่าจะเป็นคำตอบที่ถูกต้อง โฮตาโร่จึงถูกขอร้องให้เป็นผู้ไขปริศนา ซึ่งนี่เป็นความตั้งใจที่แท้จริงของผู้ขอความช่วยเหลือ ถึงแม้บทสรุปของหนังจากแนวความคิดของโฮตาโร่จะออกมาเป็นที่น่าพอใจ แต่สมาชิกของชมรมวรรณกรรมคลาสสิกต่างมีความรู้สึกว่ามันไม่ตรงกับความตั้งใจของคนเขียนบท จนในที่สุดโฮตาโร่ก็ตระหนักได้ว่าเขาถูกหลอกใช้ และตอนจบที่แท้จริงเป็นแบบไหน เรื่องนี้ทำให้โฮตาโร่สูญเสียความมั่นใจในตัวเอง

 

 

 

ลำดับแห่งคุดร์ยัฟกา

      เพราะความผิดพลาดในขั้นตอนการสั่งพิมพ์ทำให้ เฮียวกะ หนังสือรวมบทความของชมรมวรรณกรรมคลาสสิกถูกพิมพ์ออกมาถึง 200 เล่ม จากที่ตั้งใจจะพิมพ์แค่ 30 เล่ม สมาชิกชมรมวรรณกรรมคลาสสิกต้องแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างเร่งด่วนโดยแบ่งหน้าที่กัน โดยจิทันดะรับหน้าที่ไปเจรจาขอที่วางขายเพิ่ม ส่วนซาโตชิรับหน้าที่ประชาสัมพันธ์โดยเข้าร่วมกิจกรรมของชมรมต่างๆในโรงเรียนโดยใช้ชื่อชมรม โฮทาโร่รับหน้าที่อยู่เฝ้าร้านโดยไม่ลังเล ส่วนมายากะติดกิจกรรมของชมรมวิจัยการ์ตูน

    วันที่สองของงานกับหนังสือที่ต้องขายอีก 177 เล่ม ซาโตชิ จิทันดะ และมายากะจึงลงแข่งทำอาหารของชมรมวิจัยการอาหาร ที่ถึงแม้การแข่งขันจะจบลงด้วยชัยชนะของชมรมวรรณกรรมคลาสสิกแต่ก็กระตุ้นยอดขายไม่ได้มากสักเท่าไหร่ แถมยังมีเรื่องหัวขโมยที่ใช้ชื่อว่า จูโมจิ ผุดขึ้นมาให้ปวดหัวเล่นๆ

     งานวันที่ 3 ซึ่งเป็นวันสุดท้าย กับหนังสือที่เหลืออีก 141 เล่ม วันนี้คดี จูโมจิ กลายมาเป็นเป้าความสนใจของคนในโรงเรียน ชมรมวรรณกรรมคลาสสิกจึงใช้วิกฤตในฐานะเป้าหมายสุดท้ายของ จูโมจิ เพื่อจบภารกิจอักษรทั้ง 10  ให้เป็นโอกาสในการประชาสัมพันธ์ โดยชมรมวรรณกรรมคลาสสิกจะประกาศสงครามกับจุโมจิ โดยโฮทาโร่ที่รู้ตัวการที่แท้จริงไปเจรจาขอความร่วมมือไว้ก่อนอย่างลับๆ และสุดท้ายหนังสือรวมบทความทั้ง 200 เล่มก็ขายหมดเกลี้ยง  

เจ้าหญิงเดินอ้อม

เป็นตอนสั้นๆ 7 เรื่องประกอบด้วย เรื่องไหนจำเป็นก็ทำให้เสร็จโดยเร็วที่สุด ละเมิดบาปมหันต์ พอมองดูดีๆ ใครที่รู้ตัว ยินดีที่เปิดได้ คดีช็อกโกแลตแฮนด์เมด เจ้าหญิงเดินอ้อม

 

 

 

 

 

ระยะห่างระหว่างเราสอง

     น้องใหม่เพียงหนึ่งเดียวที่สมัครเข้าชมรมถึงได้กลับตัวเอาในโค้งสุดท้ายไม่เข้าชมรมเสียดื้อๆ แถมประโยคสุดท้ายที่ มิยากะ ได้ยินจากปากของเธอ คือ “รุ่นพี่จิทันดะเนี่ยอย่างกับพระโพธิสัตว์เลยนะคะ” ซึ่งสื่อว่าข้างในของเธอเป็นดั่งยักษา โฮทาโร่ที่ไม่เชื่อว่าจิทันดะจะเป็นคนแบบนั้น ในงานวิ่งมาราธอนของโรงเรียนคามิยามะ ภายใต้ชื่ออันสวยหรูว่า งานแข่งชิงถ้วยโอชิงายะ ซึ่งเป็นเส้นตายของการรับสมาชิกใหม่ นอกโฮตาโร่จะต้องวิ่งไปให้ถึงเส้นชัยในระยะ 20 กิโลเมตรแล้ว เขายังต้องคิดให้ออกว่าสาเหตุมันคืออะไร

 

 

 

 

charecter

	โอเรกิ โฮทาโร่ :      ปี 1 ห้อง B เป็นพวกนักอนุรักษ์พลังชีวิต แต่มีความสามารถในการวิเคราะห์ คติประจำตัวคือ ฉันไม่ทำอะไรที่ฉันไม่ควรทำ อะไรที่ฉันควรทำจะรีบทำ
	จิตันดะ เอรุ :      ปี 1 ห้อง A ประธานชมรมวรรณกรรมคนปัจจับัน ลูกสาวคนโตของตระกูลจิตันดะซึ่งเป็นตระกูลชาวนาฐานะร่ำรวยอันเก่าแก่ ผลการเรียนยอดเยี่ยมขนาดมีชื่อบนทะเบียนเกียรติยศของจังหวัดตอนมัธยมต้น นอกจากความจำดีขนาดที่จำคนที่เจอกันเพียงครั้งเดียวได้ ยังจมูกไวอีกต่างหาก
	ฟุคุเบะ ซาโตชิ :       ปี 1 ห้อง D เพื่อนซี้ของโฮตาโร่ตั้งแต่เด็กๆ เป็นแหล่งข้อมูลความรู้รอบตัวแบบที่โฮตาโร่ให้คำนิยามว่า ความรู้ไร้สาระ นอกจากเป็นสมาชิกชมรมวรรณกรรมแล้วยังเป็นสมาชิกชมรมหัตถกรรมและ สภานักเรียน พอขึ้นปี 2 ซาโตชิได้เลื่อนเป็นรองประธานกรรมการฝ่ายธุรการ
	อิบาระ มายากะ :       คู่กัดของโฮตาโร่ แอบชอบซาโตชิมาตั้งแต่มัธยมต้น นอกจากชมรมวรรณกรรมแล้วเธอยังเป็นสมาชิกของชมรมสังคมมังงะ

Animation

Special thank : Thai Fansub by Suzukaze FS @ Tirkx.com

episode list

01	ชมรมเก่าแก่ที่น่านับถือถูกรือฟื้น	12	ทับถมมิดเพดาน
02	กิจกรรมที่น่านับถือของชมรมวรรณกรรม	13	ร่างไร้วิญญาณภาคค่ำ
03	ผู้สืบทอดชมรมวรรณกรรมและเหตุผลของเธอ	14	wildlife
04	อดีตและชื่อเสียงของชมรมวรรณกรรม	15	เหตุการณ์จูมอนจิ
05	ความจริงและประวัติศาสตร์ของชมรมวรรณกรรม	16	เป้าหมายสุดท้าย
06	บาปมหันต์	17	ลำดับของคูดรูยาฟก้า
07	พิสูจน์เรื่องผีๆ	18	ภูเขาที่มีแดดจัด
08	ไปดูหนังกันเถอะ	19	ไม่มีใครรู้
09	คดีฆาตกรรมในหมู่บ้านร้างฟุรุโอกะ	20	สุขสันต์วันแสนเหนื่อย
10	สิ่งที่ไม่มีใครสังเกตเห็น	21	คดีช็อคโกแลตทำเอง
11	เครดิตฉากจบของตัวตลก	22	ลูกไก่ในทางเบี่ยง

log

 

     ปกติแล้วไม่ค่อยได้ดูการ์ตูนหรือละครแนว school life ซักเท่าไหร่ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกในรอบหลายๆปีเลย สำหรับเรื่องนี้ติดใจพระเอกค่ะ บุคลิกนิยมการอนุรักษ์พลังงานที่สุดแสนจะขัดกับความสามารถในการวิเคราะห์หาข้อสรุปจากข้อมูลสัพเพเหระที่คนปกติจะมองข้ามทำให้เรานึกถึง ไมครอฟ โฮล์ม พี่ชายของเชอร์เล็อค นักสืบชื่อก้อง แต่คนขี้เกียจแบบสุดๆกับแพ้ทางลูกอ้อนของนางเอกโดยเฉพาะประโยคที่ว่า “ ฉันอดสงสัยไม่ได้จริงๆค่ะ” แต่ที่ยิ่งกว่านั้นคือจิตนาการสุดฮาของพระเอก อย่างตอนที่ 1 ตอนที่ตกหลุมนางเอกครั้งแรก คุณเธอจินตนาการเป็นเถาวัลย์พันกันให้นัว คิดอีกที คนเราถ้างอกเถาวัลย์ได้ขนาดนั้นจริงมันออกแนวน่ากลัวมากกว่านะ

    เกณฑ์หลักของเรื่องใน 5 ตอนแรกที่เกี่ยวกับเซกิทานิ จุน ที่เป็นผู้เคราะห์ร้ายจากการต่อสู้เพื่อไม่ให้ลดวันจัดงานวัฒนธรรม ทำให้นึกถึงงานโรงเรียนสมัยมัธยมปลายขึ้นมาเหมือนกัน จะว่าไปสำหรับเราความทรงจำตอนมัธยมปลายเป็นความทรงจำที่มีค่าที่สุดในวัยเรียนจริงๆ งานโรงเรียนที่จัดเนื่องในวันก่อนตั้งเราทำบ้านผีสิง 2 ปี เป็นงานที่สนุกมากจริงๆ แต่คงไม่ถึงขนาดเป็นเหตุผลที่ทำให้คนเรามีชีวิตอยู่ได้เหมือนนักเรียนในเรื่องเมื่อ 45 ปีก่อน แต่เรื่องแกนนำการคัดค้านที่ต้องออกหน้าเพราะแพ้การจับไม้สั้นไม่ยาวจนต้องถูกไล่ออกนี่เป็นเรื่องเศร้าจริงๆ พอความจริงเปิดเผยเราเข้าใจเลยว่าทำไม จิตันดะตอนเด็กๆถึงได้ร้องไห้

    ตอนชุดที่เป็นเรื่องของภาพยนตร์ลึกลับที่ถ่ายทำโดยห้อง 2 – F เป็นตอนที่การนำเสนอน่าสนใจดีค่ะ เอาภาพจนตร์ที่ถ่ายค้างเอาไว้ครึ่งเรื่องมาให้ดู แล้วให้สันนิษฐานว่าตอนจบที่นักประพันธ์คิดไว้เป็นแบบไหน แฟนนิยายสืบสวนอย่างเราก็จดโน๊ต แก้กลอุบายตามไปด้วย พอโอตาโร่เฉลยก็แอบเซ็งว่าทายผิด ที่ไหนได้พอถึงบทสรุปจริงๆ ทริคที่เราคิดไว้น่ะถูกต้องตามบทที่วางไว้แต่แลก แต่มีเหตุโอละพ่อที่ทำให้มันถูกปฏิเสธ  ตอนนี้ที่ทำให้โฮตาโร่ตระหนักว่าความสามารถที่เขามีเป็นสิ่งพิเศษ แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้เขาเจ็บใจเมื่อเพื่อนๆชี้ให้เห็นว่าตัวเองมองข้ามบางสิ่งจนคำตอบที่ออกมาเป็นเพียงคำตอบที่เขาพอใจเท่านั้นไม่ใช่สิ่งที่ตั้งใจตามหาอย่างแท้จริง ตอนที่ถูกอัตตาทุบหัวนี่แอบสงสารโฮตาโร่เหมือนกัน แถมตอนจบยังมีเรื่องชวนสงสัยว่าคนที่รุ่นพี่อิริสุแชทด้วยเป็นใคร ใช่พี่สาวของโฮตาโร่หรือเปล่า

    พูดความสามารถของโฮตาโร่เป็นอะไรที่น่าทึ่งจริงๆ อย่างตอนที่ 19 แค่คำประกาศเรียกของอาจารย์ประโยคเดียว ที่ตอนแรกกะว่าจะใช้เป็นเครื่องมือสอนจิตันดะให้ลองสันนิษฐานเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องเหนื่อย ใครจะไปคาดคิดว่าสุดท้ายมันจะมาลงที่เรื่องแบงค์ปลอม แถมอนุมานได้ถูกต้องซะด้วย สุดยอดค่ะ จะว่าไปตอนนี้เป็นตอนแรกที่ได้เห็นภาพความคิดฮาๆ จากพระเอกที่วันๆเอาแต่ทำหน้าเบื่อโลก

     รู้สึกโฮตาโร่ช่วงหลังๆที่เริ่มอยากเข้าใจคนอื่นจะไปโดนใจจิตันดะเข้าซะแล้ว ตอนนี้เลยเริ่มรู้สึกว่านางเอกเดินเกมรุกค่ะ มีโทรไปชวนให้ไปศาลเจ้าด้วยกัน ประโยคที่บอกว่าอยากให้เห็นตัวเองในชุดกิโมโนนี่ทำให้แม่ยกเฮกันเป็นแถว กะว่าตอนนี้น่าจะมีอะไรหวานๆให้ชื่นใจกันมั่ง ตอนที่สองคนนี้ถูกขังอยู่ด้วยกันนึกภาพตอนสองคนนี้แฟนกันออกเลย จะว่าไปตอนนี้โฮตาโร่แอบรั่วได้ใจมาก อันที่จริงตอนนี้แอบหมั่นไส้นางเอกนิดๆเหมือนกัน ถ้ากล้าเสนอเชื่อผูกโอบิให้พระเอกใช้ก็ไม่น่าอายตอนที่จะเรียกให้คนอื่นช่วยนะยะ

    ตอนจบของเรื่องโฮตาโร่โดนจิตันดะลากไปทำเรื่องไม่คุ้นเคยอีกแล้ว สำหรับตอนจบที่หวังว่าจะมีการระบุความสัมพันธ์ของตัวละครหลักทั้งสองให้ชัดเจนก็เป็นอันต้องผิดหวังไปตามระเบียบค่ะ แค่ก็รู้สึกว่าเป็นตอนจบที่น่ารักดี อย่างน้อยก็พอรู้ว่าถ้าพ่อพระเอกกล้าพูดความในใจเมื่อไหร่ โอกาสได้แต่งเข้าบ้านนางเอกมาช่วยดูแลกิจการมีสูง ที่เป็นแบบนี้อาจเป็นเพราะว่า light novel ที่เป็นต้นฉบับยังไม่จบ เห็นว่าออกล้ำหน้าที่เอามาทำเป็นอนิเมะแค่เล่มเดียวเพราะคนเขียนใช้เวลาเขียนแต่ละเล่มนาน ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจ แหมทริคเด็ดๆกว่าจะกลั่นออกมาได้ย่อมต้องใช้เวลาอยู่แล้ว  ดังนั้นกว่าจะรู้ว่าตัวละครหลักทั้งสองจะลงเอยกันอย่างไร กองลุ้นอย่างพวกเราคงต้องรอกันอีกยาว แต่นิยายเรื่องนี้สนุกดีค่ะ ถ้ามีคนนำเข้ามาแปลได้เสียตังค์แน่ๆ 

    ในที่สุดเล่ม 5 ระยะห่างระหว่างสองเราก็ออกวางแผน บรรดาสาวกที่ติดหนึบคาใจมาตั้งแต่ดู animation จบรีบควักกระเป๋าซื้ออย่างด่วนเพราะแยากจะรู้ความคืบหน้าว่าโฮตาโร่กล้าสารภาพรักกับจินทันดะไหม แต่แล้วก็แป๊กค่ะ ถึงจะมีฉากที่แสดงให้เห็นว่าสองคนนี้ตัวติดกัน คือ เอะอะอะไรก็นั่งใกล้กัน แต่มันก็ยังไม่ชัดเจนเพราะมันอาจจะเกิดจากการที่ซาโตชิกับมายากะคบกันแล้ว คนเป็นแฟนกันย่อมตัวติดกันเป็นธรรมดา ส่วนเกินก็เลยต้องหาพวกไปตามระเบียบ แต่อย่างน้อยพอรู้แค่ว่าจิทันดะเป็นคนเดียวเคยมาที่บ้านโฮทาโร่ แล้วทั้ง 2 คนต่างช่วยกันปกปิดซึ่งมันส่อถึง something wrong ก็พอให้กองอวยกระชุ่มกระชวย สำหรับปริศนาหลักของเรื่องในเล่มนี้เราพอเดาออกตั้งแต่ตอนที่จิทันดะแสดงความสามารถในการจำชื่อกับหน้าคนที่แรกเจอได้แบบเหนือมนุษย์แล้ว ว่ามันต้องโยงกัน เปรียบเทียบกันแล้วเราชอบปริศนาว่าด้วยทำไมชมรมชงชาถึงได้โต๊ะตัวใหญ่ในงานพี่ชวนน้องมากกว่า ส่วนปริศนาทายชื่อร้านนักยกไปเพราะคนไม่มีความรู้ภาษาญี่ปุ่นถึงขนาดที่เล่นคำก็ได้แต่กระมิดกระเมี้ยนอ่านตามไปเงียบๆ

Quote

	ตอนที่ 10 อิริสุ :       คนเราต้องตระหนักตัวเองให้ได้ซะก่อน ถ้าไม่ได้ล่ะก็ คนๆนั้นก็เหมือนกับคนโง่ๆคนนึงเท่านั้นแหละ
	ตอนที่ 11.5 จิตันดะ :      ไม่ได้มีความจำเป็นที่จะต้องเป็นคนพิเศษหรือคนธรรมดา เมื่อเทียบกับคนอื่นๆซักหน่อยนี่คะ! ไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็นใครก็ตาม ตราบใดที่เขายังคิดว่าคนคนนั้นคือคนพิเศษ ยังไงก็ต้องเป็นคนพิเศษนั่นแหละค่ะ!