Shiki

story

     การตายแบบแปลกๆในหมู่บ้านโซโตบะ เป็นปริศนาขึ้นมาเมื่อ เมงุมิ ชิมีซึเสียชีวิตหลังจากหายตัวไป ทั้งๆที่คุณหมอโอซากิตรวจพบเพียงอาการของโรคโลหิตจางเท่านั้น แต่ที่น่าแปลกคือ เป็นอาการของโรคโลหิตจางที่เกิดจากการเสียเลือดมากทั้งๆที่ไม่ปรากฏสาเหตุที่ทำให้เลือดออก หลังจากเมงุมิแล้วยังมีการตายเกิดขึ้นต่อเนื่องนับ 10 ราย โดยคนไข้แต่ละคนมีอาการคล้ายกับไข้หวัดฤดูร้อน คือ ง่วง เหม่อลอย คุณหมอโอซากิจึงตั้งข้อสันนิษฐานว่านี่อาจจะเป็นโรคระบาด ทางด้านเซย์ชินก็ออกสืบหาความเกี่ยวพันจนพบเรื่องน่าแปลกคือ คนที่ตายจะลาออกจากงานก่อนตายเหมือนกัน

    นัตสึโนะฝันเห็นชิมิสึเข้ามาดูดเลือดโทรุเพื่อนสนิทที่นอนอยู่ด้วยกัน หลังจากนั้นไม่นานโทรุก็ตาย นัตสึโนะไปถามย้ำเรื่องความมั่นใจว่าชิมิสึตายแน่ๆจากหมอโอซากิ หลังจากนั้นเขาก็ไปขุดหลุมศพของเธอเพื่อพิสูจน์ข้อสงสัยที่ผุดขึ้นมาในใจ ทางด้านหมอโอซากิหลังจากได้คุยกับนัตสึโนะก็เอะใจว่าสาเหตุของการตายที่เกิดขึ้นอยากมีที่มาจากสิ่งที่เหลือเชื่อ อย่างเช่นตำนานศพคืนชีพที่เล่ากันมาในหมู่บ้าน หมอโอซากิพิสูจน์ข้อสงสัยด้วยการให้คนไข้ที่น่าจะถูกดูดเลือกมาพักฟื้นที่คลินิก โดยตัวเองรับหน้าที่เข้าเวรดูแลตอนกลางคืน ซึ่งก็ไม่ทำให้เขาผิดหวังเมื่อตุ๊กตาคืนชีพมาปรากฏตัว พวกตุ๊กตาคืนชีพรู้ว่าเริ่มมีคนระแคะระคายเรื่องของพวกมันจึงคิดจะจัดการทีละคน โทรุที่กลายเป็นตุ๊กตาคืนชีพถูกส่งมาจัดการนัตสึโนะ เช่นเดียวกับหมอโอซากิ โดยเริ่มจู่โจมภรรยาของเขา หมอโอซากิใช้ภรรยาที่กลายเป็นซากปิศาจทดลองจนรู้วิธีกำจัด หมอโอซากิหาแนวร่วมจากคนที่สนิทกันแต่ไม่มีใครยอมเชื่อ คืนนั้นนัตสึโนะที่ฟื้นขึ้นมาจากความตาย กลายเป็นมนุษย์หมาป่ามาหาหมอโอซากิ ทั้งสองร่วมมือกันอย่างลับๆ

     ซากปิศาจค่อยๆย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเดิมแทนที่คนในหมู่บ้านที่ค่อยๆล้มหายตายจาก ซากปีศาจตนหนึ่งถูกส่งมาจัดการหมอโอซากิ โดยดูดเลือดเพื่อให้เขาถูกสะกดจิต แล้วออกคำสั่งให้แก้ทะเบียนคนไข้ที่มารักษาที่คลินิก โดยให้ลบบันทึกการตายตั้งแต่ฤดูร้อนให้หมด เมื่อได้ทุกอย่างตามต้องการซากปีศาจตนนั้นชะล่าใจ จนยอมตามหมอโอซากิไปแถวๆศาลเจ้าที่กำลังจัดงานระบำคางุระ หมอโอซากิใช้โอกาสนี้เปิดเผยความมีตัวตนของซากปิศาจให้ชาวบ้านได้รู้กันทั่ว รุ่งสางวันรุ่งขึ้นการล่าซากปิศาจก็เริ่มขึ้น

charecter

  

นัตสีโนะ  ยูกิ : นักเรียนชั้นม.4 ลูกชายร้านช่างที่เพิ่งย้ายมาอยู่ที่โวโตบะเพียงแค่ปีเดียว ไม่อยากอยู่ที่หมู่บ้านเลยพยายามอ่านหนังสืออย่างหนักเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย

มุโรอิ เซย์ชิน : รองเจ้าอาวาสวัดในหมู่บ้าน เขาทำงานเป็นนักเขียนควบคู่ไปด้วย เคยพยายามฆ่าตัวตายด้วยการกรีดข้อมือ เขาจะสวมนาฬิกาปกปิดรอยแผลไว้เมื่อออกไปข้างนอก เป็นเพื่อนเล่นกับหมอโอซากิมาตั้งแต่เด็กๆ เขามีความคิดที่ว่าลูกไม่จำเป็นต้องสืบทอดงานต่อจากพ่อแม่

โทชิโอะ โอซากิ : ผู้อำนวยการคลินิคโอซากิที่ตกทอดกันมา เขาแบกรับศักดิ์ศรีของตระกูลในการรักษาชีวิตคนในหมู่บ้านให้ได้ แต่งงานแล้ว แต่เพราะภรรยาเองก็มีงาน เลยไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน

episode list 

ขอบคุณ Fansubs DSG กับ Levelsquaresub จากweb tirkx.com

01 เลือดหยาดแรก	13 โศกนาฏกรรม
02 เน่าเปื่อย	14 ตายโหง
03 โศกนาฏกรรม	15 หลอกลวง
04 ตายโหง	16 กะโหลก
05 หลอกลวง	17 ปิศาจสังหาร
06 กะโหลก	18 รัตติกาล
07 ปิศาจสังหาร	19 โลงศพ
08 รัตติกาล	20 อาลัย
09 โลงศพ	20.5 บทโศกและแรงอาฆาตที่ 20
10 อาลัย	21 สังหารหมู่
11 สังหารหมู่	21.5 การนองเลือดและแรงอาฆาตที่ 21
12 เน่าเปื่อย	22 สินสุดการล่า

Log

       อีกหนึ่งผลงานที่สร้างมาจากนิยายของ โอโนะ ฟุยุมิ ที่เขียนเรื่อง 12 อาณาจักรเทพยุทธ และ Ghosthunt ค่ะ ติดใจผลงานของเธอเลยเอาเรื่องนี้มาเสพ เรื่องนี้เป็นบรรยากาศแบบหลอนๆค่ะ เปิดตอนแรกมาก็รู้สึกได้แล้ว แต่ช่วง 2 – 3 ตอนแรกเนื้อเรื่องยังเนือยๆหน่อย เพราะยังไม่เฉลยถึงสาเหตุที่ทำให้คนในหมู่บ้านตายเป็นใบไม้ร่วง ความน่ากลัวจะเริ่มตั้งแต่ตอนที่ 4 โดยเฉพาะตอนที่ชิมิสึเลื้อยออกมาจากใต้เตียงเพื่อเข้ามาจู่โจมโทรุเพื่อนสนิทของนัตสึโนะ  แต่จะว่าไปหลังจากตอนนี้แล้วพอรู้ว่าตัวการที่ทำให้เกิดเรื่องคือศพคืนชีพก็ไม่รู้สึกว่าเรื่องนี้หลอนสักเท่าไหร่ ความรู้สึกมันเทไปที่ความอยากรู้ว่าเมื่อไหร่ชาวบ้านจะรู้ตัว แล้วจะเหลือรอดกันสักกี่คน เพราะแค่ตอนที่ 5 ก็มีคนตายเป็นเบือแล้วค่ะ ระหว่างนั้นก็พยายามมองหาอะไรที่คลายเครียดไปด้วย อย่างเช่น สงสัยว่าพระญี่ปุ่นที่ขี่มอเตอร์ไซด์ได้ด้วย แถมหลวงพี่แกยัง drift เป็นด้วยนะเนี่ย

      ตอนที่ 14 ในที่สุดก็มีคนรู้ความจริงซักที หมอโอซากิแกเข้าบทโหดใช้ภรรยาของตัวเองทดลอง แต่ก็เข้าใจวิธีคิดของแกนะ ลักษณะของแกเป็นคนออกแนววิทยาศาสตร์ คือ เพื่อความรู้อันจะเป็นประโยชน์ต่อคนหมู่มาก อาจต้องมีการเสียสละกันบ้าง ยิ่งภรรยาตัวเองกลายเป็นซากปิศาจที่ต้องมีชีวิตอยู่ด้วยการดูดเลือดด้วยแล้ว แถมต้องกินทุกวัน ในปริมาณที่แค่ 5 วันก็ทำให้เหยื่อตายนี่ แถมคนที่เป็นเหยื่อยังกลายเป็นซากปิศาจเพิ่มขึ้นอีก แค่หน้าร้อนเดียว แทบจะแทนที่คนทั้งหมู่บ้านได้ นี่ก็ไม่ไหวนะ เป็นเราก็สู้ตายเหมือนกัน  แต่ที่ไม่เข้าใจจริงๆคือของเซย์ชิน การต้องฝืนใจสืบทอดงานของที่บ้านทำให้ตัวเองตัดสินใจเดินไปขอเป็นพวกเดียวกับซากปิศาจเลยเหรอ ทั้งๆที่ตอนแรกเขาคัดค้านการล่าซากปิศาจเพราะไม่อยากฆ่า แต่กลับยอมไปเป็นซากปิศาจที่ต้องดูดเลือดเพื่อมีชีวิตอยู่เนี่ยนะ

    ตอนที่ 20 เป็นต้นเป็นจะเป็นมหกรรมล้างบางซากปิศาจ คนขวัญอ่อนนี่แนะนำว่าอย่าดู เพราะแต่ละฉากโหดมาก เอาลิ่มตอกอกเลือดกระฉูดเอย ลางซากปิศาจมาโดนแดดเผาเอย สัญชาตญาณการเอาชีวิตรอดนี่บางครั้งก็น่ากลัว เพราะมันทำให้ศีลธรรมในจิตใจต่ำลง จนคนเราคลั่งฆ่าไม่เลือก หรือใช้วิธีโหดร้ายทารุณจนเกินเหตุ 

    ลองจินตนาการให้ตัวเราเข้าไปเป็นหนึ่งในตัวละครในเรื่องบ้าง ถ้าพลาดท่าโดนกัดไปแล้วนี่ยึด คุณพยาบาลริตสึเป็นแบบอย่างเลยค่ะ เธอไม่ฆ่าใครเพราะหากทำอย่างนั้นเธอจะต้องเกลียดตัวเองแน่ แถมพูดใส่โทรุว่า ฉันต้องเกลียดตัวเองอย่างที่เธอเป็นอยู่แน่ๆ เล่นเอาโทรุสำนึกได้เลยทีเดียว สำหรับเธอชีวิตเลือกที่จะเป็นได้จริงๆค่ะ แต่ถ้ายังไม่พลาดท่าเสียที คงเป็นเหมือนคาโอริที่ตอนแรกทำใจว่าจะตายวันตายพรุ่งถึงขนาดไปขุดหลุมศพให้ตัวเองแล้ว แต่ไหนๆจะตายแล้วขอเอาคืนซะหน่อยเถอะ อารมณ์ประมาณว่ากลัวจนสติแตกน่ะค่ะ ใช่เลย

    ดูการ์ตูนเรื่องนี้แล้วได้คิดว่า นานๆดูละครที่มีเนื้อหาแบบนี้บ้างก็ดีเหมือนกัน เนื้อเรื่องอาจจะหดหู่หน่อย แต่ทำให้เราได้คิดว่าไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์แบบไหน เรามีสิทธิ์เลือกเสมอ ไม่จำเป็นต้องไหนไปตามคนหมู่มาก อย่างนาโอะที่โดนยุจนฆ่าคนในครอบครัวไปหมดเพียงแค่หวังว่าเขาจะฟื้นขึ้นมาเป็นพวกเดียวกันแต่สุดท้ายก็ต้องเสียใจภายหลัง ถ้าฝั่งที่ฆ่าเพื่อเอาตัวรอดก็ต้องระวังใจตัวเองอย่างให้เลยเถิดถึงขนาดฆ่าไม่เลือก อันที่จริงเรื่องจริงในสังคนที่เป็นคล้ายๆแบบนี้ก็มีตัวอย่างให้เห็น สำหรับเราทุกคนมีสิทธิ์เลือก ขอเพียงแค่คนๆนั้นต้องรับผิดชอบในผลที่ตามมาของสิ่งที่ตัวเองเลือกให้ได้ก็พอ

ขอบ่น

     ดูตอนแรกมาก็มีเรื่องให้โวยเลยค่ะ คือ การขึ้นชื่อแนะนำตัวละครเนี่ยมันก็ดี แต่ถ้าตัวไหนไม่สำคัญก็ข้ามๆมันไปมั่งก็ได้นะ เล่นขึ้นชื่อมันซะทุกหน้าที่โผล่มามันพาลจะทำให้คนดูเครียดเพราะจำไม่ได้ 

คำพูดที่ชอบ

คำพูดที่ ซูนาโกะ พูดกับเซย์ชิน “ความตายนั้นเท่าเทียมกัน จะเป็นเด็กหรือคนแก่ คนดีหรือคนชั่ว ก็ต้องเผชิญกับความตายอย่างเดียวกัน เพราะอย่างนั้นไม่มีความตายของใครที่แย่กว่ากัน เพราะอย่างนั้นความตายถึงได้น่ากลัว ทั้งพฤติกรรม อายุ และ อุปนิสัย ความมั่งมี หรือจะงดงามแค่ไหนก็มีความหมายแค่ตอนยังอยู่ แต่พอถึงเวลาตายทุกสิ่งก็จะถูกพรากไปพร้อมกับการดำรงอยู่ มันเลยน่ากลัว