จันทราอุษาคเนย์

ชื่อหนังสือ - จันทราอุษาคเนย์
เขียน - วรรณวรรธน์
ความยาว - 2  เล่ม
สำนักพิมพ์ - ณ บ้านวรรณกรรม
อ่านจบเมื่อ - 23 พฤษภาคม 2552

เรื่องย่อ
    
      ตมิสา ถูกพราหมส์แก่อาคมเรียกตัวจากกาลเวลาปัจจุบันมาบูชายัญแทนบุตรสาวตน แต่โชคดีที่เจ้าชายจิตรเสน จอมทัพแห่งเศรษฐปุระคิดกลั่นแกล้งพราหมณ์ด้วยการทำลายพิธี จึงลอบเข้าไปลักตัวเธอออกมาด้วยความเข้าใจผิดว่าเป็นบุตรพราหมส์ ตมิสาถูกหาว่าเป็นบ้า เพราะไม่สามารถพูดคุยสื่อสารกับคนสมัยนั้นรู้เรื่อง จนได้มาพบแม่นมของเจ้าชายที่เป็นคนจีนอพยพ เธอจึงสามารถสื่อสารด้วยภาษาจีนกลาง ระหว่างที่เจ้าชายจิตรเสนกำลังถามความจากเธออยู่ ตมิสาเป็นลมหมดสติไปเพราะความอ่อนเพลียวกกับความประหม่ากลัว  เจ้าชายเผลอองค์แตะต้องตัวเธอก่อนที่เธอจะกระแทกพื้น ทำให้ตมิสากลายเป็นนางห้ามตามธรรมเนียมเชื้อพระวงศ์ เจ้าชายจิตรเสนถือคำสัตย์ต่อเจ้านางชวันจา นางกัมพุชลักษมี ตมิสาจึงไม่ต้องถวายงาน

      เกิดการผลักแผ่นดิน เกิดความหวาดระแวงว่าเจ้าชายจิตรเสนจะชิงบัลลังค์ของพระเชษฐา  เจ้าชายจิตรเสนจึงไม่เคยแม้แต่จะคิดทำเช่นนั้นเพราะความรักใคร่กลมเกลียวระหว่างพี่น้อง แม้นางชวัญจากราบทูลขอเศียรเจ้าชายพระเชษฐา พระองค์ก็ไม่เปลี่ยนพระทัย นางชวัญจาที่หลงในอำนาจจึงตัดสินใจเข้าพิธีอภิเษกเป็นอัครมเหสี เพื่อความสบายใจของทุนคน เจ้าชาจิตรเสนจึงตัดสินในออกเดินทางไกลค้นหาเมืองท่าใหม่ เพื่อนำความเจริญมาสู่บ้านเกิดเมืองนอก โดยมีตมิสาที่เคยศึกษาในคณะโบราณคดีเป็นผู้นำทาง โดยข้อตกลงก่อนวันเดินทางคือ หากพบเมืองท่าภายใน 6 เดือน เจ้าชายจิตรเสนจะส่งเธอกลับไป แต่หากไม่พบเธอต้องอยู่ถวายงานตลอดไป

     ได้เดินทางไปด้วยกัน เจ้าชายจิตรเสนต้องใจตมิสา เช่นเดียวกับที่ตมิสาเองก็ยอมรับนับถือความสามารถ และอุปนิสัยใจคอของเจ้าชาย จนเกิดเป็นความรัก แต่ทั้งสองจึงรู้สึกเจ็บปวดกับคำสัญญา แต่เมื่อเจ้าชายได้รับบาดเจ็บจากการรบ ตมิสาติดสินใจอยู่เคียงข้างเจ้าชายตลอดไป

    หลังจากพบเมืองท่าได้ไม่นาน มีข่าวว่าพระเชษฐาของเจ้าชายจิตรเสนประชวรหนัก และสวรรคตหลังจากที่เจ้าชายจิตรเสนกลับไปถึงเศรษฐปุระไม่นาน นางชวัญจาใช้อุบายจนสามารถกลับไปเป็น กัมพุชลักษมีตามเดิม เพื่อที่จะได้อภิเษกกับเจ้าชายจิตรเสน และพยายามกำจัด ตมิสา โดยจับเธอไปบูชายัญระหว่างที่เจ้าชายไปทัพ พราหมส์ที่เคยลักพาตัวเธอมาสำนึกผิดคิดช่วยเหลือโดยการส่งเธอกลับไป โชคดีที่เจ้าชายจิตรเสนเข้ามาห้ามไว้ได้ทัน ทั้งสองจึงไม่ต้องพรากจากกัน...

บันทึก...คนอ่าน

       เรื่องแนวย้อนเวลา โดยในเรื่องนี้นางเอกย้อนกลับไปสมันพุทธศตววษที่ 12 ในดินแดนเจนละ ในรายละเอียดของความเป็นโบราณคดี วรรณวรรธน์สามารถถ่ายทอดออกมาได้ดี ถูกใจรายละเอียดเกี่ยวกับพระตำหนักของเจ้าชายที่สร้างจากไม้ สะท้อนถึงวัฒนธรรมทางเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่สืบทอดมาตั้งแต่สมัยโบราณ ชอบการดำเนินเรื่องในส่วนความรักระหว่างเจ้าชาย กับ ตมิสา ที่น่ารักน่าเอ็นดู ถึงแม้จะไม่มีบทพ่อแง่แม่งอน ต่อปากต่อคำที่แบบที่ชอบก็ตาม  ส่วนอุปสรรคต่างๆในเรื่องดำเนินไปอย่างสมเหตุสมผล ไม่อืดอาดยืดยาด หรือดึงอารมณ์ให้คนอ่านเหนื่อยจนอยากเลิกอ่านไปเสียก่อน

     เรื่องนี้จบแบบมีความสุขพาให้คิดถึงเรื่อง สุริยวรรมัน ที่การดำเนินเรื่องอยู่ในอาณาจักรขอมโบราณคล้ายกัน เรื่องนั้นก็สนุกมาก แต่เสียตรงที่ว่าจบน่าสงสาร คราวหน้าถ้าหยิบเรื่องนั้นมาอ่านอีก คงต้องหยิบเรื่องนี้พ่วงมาด้วยเอาไว้อ่านปลอบใจ...  

1st rewrite : 17 กุมภาพันธ์ 2561